آرامروزه تورهای اتحادیه به یکی از ویژگی‌های رایج مدار زنده تبدیل شده‌اند، اما Pulp آن‌ها را با قدرت انجام می‌دهد. آنها که در ابتدا در سال 2002 پس از موفقیت بزرگ خود در دوره بریت پاپ از هم جدا شدند، در سال های 2011-2012 دوباره به تور رفتند و اکنون، بیش از یک دهه بعد، فراموش نکرده اند که چگونه یک ورودی ایجاد کنند. یک پهپاد الکترونیکی قبل از اینکه جارویس کاکر از زیر صحنه بالا برود بلندتر و بلندتر می شود – مانند عضوی از گروه پسری که نیمی از سنش را دارد – و در سال 1995 جاسوسی می کنم، داستان خیره کننده ای از انتقام طبقه کارگر که شامل این جمله شگفت انگیز است: “سال خود را در آنجا بگذرانید. پروونس و آن را بالا بیاور.»

پالپ که در سال 1978 تشکیل شد و بیش از مثلاً بیتلز و کینکز تحت تأثیر عواملی مانند اسپارکس و راکسی موزیک قرار گرفت، همیشه افرادی عجیب و غریب بودند که جشن بریت پاپ را به هم زدند. در حال حاضر، آنها ممکن است گروهی بعید به نظر برسند که در جشنواره ای با مخاطبان جوان به چنین موفقیتی دست یابند. آن‌ها با برش‌های عمیق ست‌لیست را تقویت می‌کنند، نسیم در نیم ساعت اول صدا را به اطراف می‌وزاند، و بسیاری از مخاطبان زمانی که گروه در جشنواره پنجم در اینجا در سال 1996 تیتر یک جشنواره شد، متولد نشده‌اند. با این حال، ترکیبی از والدین، رادیو ، یوتیوب و اسپاتیفای به نظر می رسد آهنگ های خود را به نسل جدید منتقل کرده اند.

به سختی صدایی وجود دارد که صدای “بیایید همه در سال 2000 همدیگر را ملاقات کنیم” در طول یک دیسکوی فوق العاده 2000 را صدا نمی کند. بازدیدهایی مانند آیا اولین بار را به خاطر می آورید؟ و نوزادان ترانه‌ها و جشن‌های دسته‌جمعی مشابهی را به راه می‌اندازند. Something Changed – تقدیم شده به گیتاریست استیو مکی که امسال درگذشت – با غروب خورشید به زیبایی تحسین برانگیز است و صحنه‌سازی برای Sunrise با درخشش نارنجی و نور خورشید خیره‌کننده است. اما مجموعه پر از لحظات تاریک تر و مشاهدات صمیمی تر است. لباس زیر هنوز هم یک نمایش درخشان درباره فشارها و اضطراب های جنسی است. کاکر به طرز سرگرم کننده و مفیدی توضیح می دهد که دستکش صورتی کمتر شناخته شده درباره «زمانی است که کسی می خواهد شما برای رسیدن به یک مکان خاص چیزی بپوشید».

در کنار هسته باقی مانده کاندیدا دویل (کیبورد)، مارک وبر (گیتار) و نیک بنکس (درام)، نوازندگان اضافی و یک بخش زهی کامل به افرادی مانند This Is Hardcore سرسبزی مجلل می بخشد. البته، کاکر در مرکز قرار دارد که با وجود تمام کارهای انفرادی/دی‌جی و جایگاه «گنجینه ملی» خود همچنان بیشترین نقش را به‌عنوان رهبر گروهی و عینکی گروه پالپ دارد. او با کت و شلوار مخملی خود همچنان شبیه یک مدرس جامعه شناسی است که به عنوان یک رقصنده قاتل دیسکو مهتابی می کند و کاریزماتیک و جذاب باقی می ماند. “ما واقعی هستیم. ما آواتار نیستیم،» او می خندد. وقتی ساعت به مرز 90 دقیقه می‌رسد، شومن بزرگ به طعنه می‌گوید: «چیزی را فراموش کرده‌ایم؟» مردم عادی اجتناب ناپذیر در شعله ای از گروه های کر بزرگ و وسایل آتش نشانی فوران می کند. این سفر اخیر که قرار است در ماه جولای به پایان برسد، احساس می‌کند که یک بار دیگر آنها را چشمک می‌زنید و دلتان برایشان تنگ می‌شود، اما همانطور که کاکر هنگام خروج آنها طعنه می‌زند: «سعی می‌کنیم دفعه بعد کمی سریع‌تر برگردیم».