خداحافظی کارگردان بزرگ و مرد هنر.

در این واقعیت که ایرینا آنتونوا در آستانه دسامبر سال 2020 ، اولین بار در حدود 40 سال گذشته ، هنگامی که موزه هنرهای زیبای پوشکین مردم را به جشنواره شب های دسامبر دعوت نکرد ، نمادی وجود دارد. فرزند مورد علاقه او ، آنتونوا.

مورد علاقه – اما دور از تنها.

او 75 سال در موزه پوشکین کار کرد. در ابتدا او فقط یک دستیار تحقیق ، حتی دانشجوی کارشناسی ارشد بود. اما از همان ابتدا ، او ثابت كرد كه مستحق انتصاب در امور دولتي و بدون اغراق در امور دولتي است: وي ارزش هاي فرهنگي منتقل شده از آلمان را پذيرفت ، كه بعداً پس از ترميم ، بيشتر آنها به آلمان بازگردانده شدند.

در سال 1961 او مدیر شد. اما بسیاری از مدیران موزه وجود دارند و کسانی که لوور گنجینه اصلی خود را به مدت سه ماه ، مونالیزا ، روی انگشتان یک دست به آنها می سپارد. در سال 1974 او موفق به انجام آن شد.

در سال 1981 ، او موفق شد بزرگترین نمایشگاه “مسکو-پاریس” را ترتیب دهد ، به همین دلیل عموم مردم موزه را با صف یک کیلومتر محاصره کردند: برای اولین بار نه تنها غربی بلکه هنر آوانگارد بومی ما در قرن سوم قرن بیستم ، که در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی اتحاد جماهیر شوروی هنوز ننگ بود ، در چنین مقیاسی نشان داده شد. ، و در جهان ، همانطور که معلوم شد ، با بالاترین معیارها ارزیابی می شود.

“شب های دسامبر سوویاتوسلاو ریشتر” در موزه پوشکین افتتاح می شود

وی در سال 1996 موفق شد یک نمایشگاه مشابه “مسکو-برلین” ترتیب دهد. هیچ مانعی ایدئولوژیکی وجود نداشت ، اما خطرات دیگری نیز به وجود آمد – تحت مسئولیت چه کسی انتقال شاهکارهای بی ارزش به روسیه بی نظم پس از پرسترویکا است؟ اگر آنتونوا مسئولیت پذیر و معتبر است ، بله.

به همین ترتیب ، این به طور کلی برای کشور نیست ، و غیرمشخص در موزه پوشکین است ، اما او ، ایرینا آنتونوا ، همچنین کارهای رافائل ، کاراواجیو ، پیش از رافائلی ها نیز به او سپرده شد …

او یک فرشته در گوشت نبود. من می توانستم اشتباه کنم. یکی از ایده های اصلاح بلند مدت او – برای بازسازی موزه هنر جدید غربی در مسکو ، جایی که مجموعه ای زمانی بین موزه پوشکین و ارمیتاژ تقسیم شده بود ، از جمله مجموعه های ملی شده از خانواده های شوچوکین و موروزوف ، دوباره به هم پیوستند ، با درک درستی در جامعه موزه روبرو نشد ، مقاومت قابل درک در درجه اول از رهبری ارمیتاژ.

این منجر به پایان یافتن 52 سال مدیریت ارینا الكساندروونا در موزه پوشكین شد ، اما وی تا آخرین روز زندگی خود همچنان رئیس جمهور ماند و تأثیر بسزایی در استراتژی موزه داشت.

بسیاری او را به دلیل نزدیکی بیش از حد با مقامات ، به دلیل وفاداری بیش از حد آشکار به سیاست رسمی روسیه محکوم کردند. این رسم است که کارگران هنر لحن “انفانت وحشتناک” را با دولت حفظ کنند. و او پنهان نکرد که با رئیس جمهور پوتین همدردی می کند ، زیرا او از برنامه های گسترش موزه حمایت می کند.

او معمار افسانه ای نورمن فاستر را به مسکو برد ، که او را با ایده های آینده نگرانه خود دیوانه کرد. معتقد بود که با حفظ معماری تاریخی ، نباید از مجاورت آن با مدرن ترین اشکال ترسید.

https://www.youtube.com/watch؟v=Bx3Bcjn8Jlo

هنر موزه روسیه. اینها اولویتهای اصلی و شاید فقط او هستند. هنگامی که میخائیل شویدکوی وزیر فرهنگ بود ، آنها صحبت درباره انتقال معوقه به اصطلاح “مجموعه برمن” به آلمان را آغاز کردند ، او در کوه “مسیرهای” “ایستاد – و بخش چند شاخه ای به ظاهر شکست ناپذیر را به دست آورد.

او احتمالاً آخرین نفر بود. نه ، من در مورد میخائیل پیوتروفسکی ، زلفیرا ترگولوا و دیگر رهبران عالی بزرگترین موزه ها حرف بدی نخواهم زد. اما چه تعداد از آنها در یک آپارتمان استاندارد 12 طبقه پانل در آن طرف شهر زندگی می کنند؟

و آنتونووا تا آخرین روزها اینگونه زندگی کرد. من این را تأیید می کنم ، زیرا برای چندین دهه من همسایه او بودم (در آن طرف جاده) ، و گاهی اوقات ارتباط ما نه در زیر طاق های تاریخی موزه پوشکین ، بلکه در نزدیکترین فروشگاه مواد غذایی و داروخانه انجام می شد ، جایی که او پیاده روی می کرد یا پشت فرمان سرنگ قرمز خود رانندگی می کرد.

خوب ، همان “عصرهای دسامبر” است. ایرینا الكساندرونا نباشید ، كه تعجب كرده است كه چرا سوياتوسلاو ريچر پيانيست بزرگ جشنواره خود را در فرانسه و نه در روسيه برگزار نمي كند و به جواب سرگشته خود – “كجا؟” – پاسخ داد – “بله حتی در سالن سفید ما” – مسکو بدون ده ها اجرای تاریخی توسط بزرگترین موسیقی دانان جهان باقی خواهد ماند.

https://www.youtube.com/watch؟v=DDm7uDWXvyY

اما اکنون covid یک ضربه ناگهانی و “دسامبر” اعمال کرده است که اولین بار به صورت آنلاین آغاز شد. و او یک ناک اوت مرگبار را به خود آنتونوا وارد کرد. و لطمه می زند و دیوانه وار توهین می کند. آیا واقعاً غیرممکن بود که پس انداز کرد …

سرگئی بیروکوف ، “ترود”