Lجاشوا جاسوون، نوازنده آلتو ساکسیفون متولد اوندون، از برگزیت چنان وحشت زده شد که به برلین نقل مکان کرد تا جاه طلبی های خود را به عنوان رهبر گروه و آهنگساز دنبال کند. در سال 2020 تحویل داد دریای خاموش، تفسیری تکان دهنده در مورد بوم شناسی و پوپولیسم که با اشعار هشت قطعه ای پان اروپایی او و ترکیب اشعاری از مجموعه ای از شاعر اسکاتلندی جکی کی با ذوق و شوق نواخته می شود. آب های قطبی مسیر مشابهی را دنبال می‌کند، با تمرکز بر مضامین اقیانوسی، موسیقی آن با اشعار مدرن متنوعی که توسط خواننده هلندی درخشان آنا سریرس به صدا درآمده است.

این یک آلبوم صمیمانه است، اما بازیگوشتر از آن چیزی که مضامین جدی آن نشان می دهد. دیدگاه جاسوون برای جاز غیرعادی است. او هجوم و راند یک گروه موسیقی بزرگ را دوست دارد، اما همچنین لحظات صمیمی‌تر یک گروه کوچک را دوست دارد، جایی که گیتاریست یوهانس مان می‌درخشد، در حالی که اکتت جاسوون تنظیم‌های گهگاه خواستار او را بدون نقص اجرا می‌کند. جشن جشن شنا در زمستان دو نسخه دارد. یکی روشن و پر سر و صدا، دیگری به رهبری ساکس سوپرانوی جاسوون، مدیتیشن. کلر کاکس چهار قسمتی Seasick هم خشمگین و هم مرثیه‌آمیز است و آواز سریرس در بالای گروه، که در Bright Polar Waters در حال و هوای آشفته‌ای هستند، بالا می‌رود. رویای جاسوون برای ادغام موسیقی، شعر و علم (که توسط سه گلچین “SciPo” آکسفورد تحریک شده است) در راه است.