من یک صدای ساکسیفون آلتو است که امروزه به ندرت شنیده می شود ، جالب اما صمیمی ، و هر عبارت با لرزشی کوچک از ویبراتو پایان می یابد ، و هیچ کس استقرار نمی یابد آن را با ظرافت و ظرافت بیشتری نسبت به آلیسون نیل. این صدای موسیقی اوست ، بلافاصله قابل تشخیص است ، و خود آرام و روان آن در هر محیطی باقی می ماند.

به همین مناسبت همراهان وی به ترتیب دیو گرین و استیو براون روی باس و طبل و گیتاریست مشهور نیویورکی پیتر برنشتاین هستند که به نظر می رسد با همه ضبط کرده است. تکنیک او شگفت انگیز است ، با استفاده از ترکیبی یکپارچه از بازی تک خط و آکورد ، و نبوغ هارمونیک او پایان ناپذیر است.

در حقیقت بعد از مدتی کمی پوشیده می شود. لمس گاه به گاه ساده و واضح از بین نخواهد رفت. اما در اینجا چند موسیقی جاز شگفت انگیز وجود دارد ، به ویژه نسخه ای از Horace Silver’s Split Kick که شامل بیانیه ای با موضوع مبتنی بر هماهنگی نزدیک و بداهه نوازی دونفره هوشمندانه توسط ساکسیفون و گیتار است. یک مورد حتی بهتر نیز در Motion وجود دارد که شاید از 11 آهنگ جذاب ترین آهنگ باشد. همانطور که برای تصنیف های کلاسیک ، که یک تخصص Neale است ، من غیر قابل قبول هستم I Glad There is You ، آرام و با ظرافت ، مثل همیشه. به Allison Neale’s I’m Glad There Is You گوش دهید