Category: D تعهد eftones به گسترش مرزهای فلز ، آنها را از معاصر خود جدا کرده است. با این وجود ، خم شدن آزمایشی آنها ضربه مهیب نوستالژی دهه 1990 موسیقی آنها را کاهش نمی دهد: نهمین آلبوم آنها ، Ohms ، نسبت به بازیگران عقب مانده فرد دورست احساس آمریكای قبل از 11 سپتامبر دارد. گیتارها به سختی کوبیده می شوند ، طبل ها تنبیه شده اند و همه چیز با آن سبک تولید گوش و حلق و بینی در گوش ارائه می شود که یک بار به ژانر تبدیل به یک پدیده فرهنگ پاپ شد.
Deftones: جلد آلبوم اهم
اگرچه آنها از اواسط دهه 90 شدت کمی از دست داده اند ، اما اومس پیدا می کند که گروه ساکرامنتو با میانسالی دست و پنجه نرم می کند. پس از درب بازکن جنسیس با آرامش به سمت افق شناور می شود – ترکیب های متلاطم و خطوط لغزنده گیتار احساسات متأثر از دیوید گیلمور – لطافت تبخیر می شود. چینو مورنو به سراغ تصاویر آشنای ققنوس می رود و “با صعود از خاکستر” ادعا می کند که “طعمی از زندگی را که هرگز پیر نمی شود” خواهد چشید. در پیست درخشان عنوان ، او به زمان به عنوان زمین گمشده در مبارزه با تغییرات آب و هوا نگاه می کند ، و در “دریای ناامید پشیمانی” فرو می رود. این آواز با در دست داشتن آلبوم ، موازنه های متعادلی را در اختیار شما قرار می دهد: مبارزه با گذشت زمان و گلایه از زمان تلف شده.
اگرچه نوشتن می تواند انتزاعی باشد ، اما برجسته ترین اورانسیا جدایی با جزئیات غنی: لباس شنای عاشق مورنو را ترک کرد ، سیگارهای قدیمی هنوز در زیر خاکستر نشسته بودند. لحظات طاقت فرسایی وجود دارد – گیتار chugging و ملودی نامشخص Headless به جایی نمی رسد – و Ohms فاقد تفکر جانبی است که شاهکار گروه ، White Pony را متمایز می کند. هنوز هم ، با ساده سازی صدای خود ، Deftones آلبومی ساخته اند که ثابت می کند قهر از منابع کاهنده نیست.
