عنصر

در توسط ای span> در طی چند سال گذشته آهنگ های پاپ کوتاه شده اند ، که توسط هوی و هوس سرویس های جریان و الگوریتم ها محدود شده است. این روندی است که دوریان الکترا ، آزمایشگر آلت پاپ ، روان جنسیت ، به طور واضح از آن لذت می برد و اکثر آهنگهای My Agenda – پیگیری دیوانه وار به سال اول ، با شکوهترین سال گذشته با افتخار OTT ، Flamboyant – در حدود دو دقیقه است. . با این وجود ، همانطور که در اولین حضورشان بود ، الکترا وقت را عاقلانه استفاده می کند و مهمانان بی شماری (Faris Badwan ، ترسناک ، جمعه ، ربکا بلک ، مردم روستا ، و بسیاری از افراد دیگر) را به آهنگ هایی تبدیل می کند که بین پانک ، هاردکور و الکترو پاپ پر سر و صدا قرار دارند .
همانند Flamboyant ، الکترا به کشف مفهوم مردانگی و یکنواختی می پردازد ، اما این بار آنها قلمرو تیره تر را کشف می کنند. بازکننده تهاجمی F the World تنهایی “incels” را منحرف می کند ، در حالی که Ram It Down شعرهای مربوط به همجنسگرایی نهفته را با هاردکور شاد پیچ خورده و تزریق استروئید ترکیب می کند. حتی پاپ خالص بازی باربی پسر پسرانه PC Music نیز ریشه در ایده های کمال جسمی دارد. p>
در حالی که لحظاتی وجود دارد که همه چیز تحت فشار سنگین می شود – حالت Monk یک کاکوفونی فلزی وحشتناک در جستجوی یک آهنگ است – My Agenda اثبات دیگری بر توانایی الکترا در ایجاد یک پاپ اعتراضی قابل تأمل است که به نظر یک شورش مناسب است . p> ویدیوی Sorry Bro (دوستت دارم) توسط دوریان الکترا را تماشا کنید.