Category: عنصر
در توسط ا اگرچه این مستند موسیقی در مورد رابی رابرتسون و گروه توسط کانادایی کارگردانی می شود سازنده فیلم دانیل روهر ، مارتین اسکورسیزی بزرگ ، تهیه کننده اجرایی اعتبار دارد و همچنین با او مصاحبه کوتاهی روی پرده می شود. مطمئناً ، Once Were Brothers بسیار شبیه یکی از اسناد متمایز راک اسکورسیزی است ، به ویژه آخرین والس ، رکورد او در سال 1978 از آخرین اجرای زنده گروه – با عکاسی دیجیتال واضح تر و تقریباً همان قدرت ستاره در ترکیب مصاحبه شوندگان. در حالی که هیچ جونی میچل یا نیل یانگ وجود ندارد ، شما بروس اسپرینگستین راجع به تأثیر و مهارت ساخت گروه به سرقت می پردازید ، در حالی که گاهی اوقات اعضای گروه و همکاران قدیمی – از جمله باب دیلن ، اریک کلپتون و ون موریسون – تراشه با خاطرات روزهای خوب گذشته همانطور که در اسناد راک اسکورسیزی وجود دارد ، تعداد زیادی فیلم ضبط شده از آرشیو و تصاویر فوری نادر وجود دارد (شلوارهای راه راه دیلن از سال 1967 هرگز پیر نمی شوند) ، همه توسط روهر و ایامون اوکانر با هم ویرایش شده اند.
<کنار کلاس = "element element-rich-link element - thumbnail element-rich-link - not upgrade" data-component = "rich-link" data-link-name = "rich-link-1 | 1" >
رابرتسون که به طرز وحشتناکی کار می کند ، به طور موثری داستان را روایت می کند و در مرکز صحنه قرار می گیرد ، که البته با توجه به مرکزیت او در لباس درست است. همچنین به مشارکت های گارت هادسون و همچنین سه عضو گروهی که درگذشتند اعتبار کافی تعلق می گیرد: ریچارد مانوئل ، ریک دانکو ، و بالاتر از همه طبل نوازنده لوون هلم. آخرین نفر احترام دوست داشتنی به دست می آورد: تقدیر از سازگاری با ترکیب اصلی ، تحسین برای نوازندگی و تحسین برای روحیه آزادانه او. داستان درباره هلم در روزهای ابتدایی برای کار بر روی یک دکل نفتی در سواحل خلیج فارس ، یک شنبه را به عنوان یک نوستالژیک برای زمانی که نوازندگان قبل از مشهور بودن کار می کردند ، کافی است.
کمی ناامیدکننده است – اگر به سختی تعجب آور باشد با توجه به دوره ای که گذشت – اینکه به سختی می توان هیچ زنی را در اینجا مصاحبه کرد ، یا حتی در فلاش بک حضور پیدا کرد ، به غیر از دومینیک رابرتسون ، همسر سابق رابی که یک چشم انداز جالب از گروه. اما این تعطیلات است.
