W با لذت و هاردکور بودن ، زندان ونوم از نظر اجتماعی با تحریک دث متال ، مسئول برخی از انرژی های بسیار جذاب موسیقی سالهای اخیر بوده است. همسو با موسیقی با انتهای ملودیک تر از death metal (فکر کنید Carcass یا At the Gates) در کنار نفوذ هاردکور سنگین ، گروه ولزی در اولین برنامه Animus خود در سال 2016 به طور گسترده ای تمایل این سبک را برای زن ستیزی خشن با آهنگ هایی مانند Perpetrator Emasculation برانداز کرد. در سامسارا 2019 ، لاریسا استوپار ، خواننده آواز ، موضوعاتی از قبیل اجاره اجباری (صنعتی سازی رحم) ، سو abuseاستفاده از نورپردازی با گاز (آیین های سادیستی) و خطرات وسواس وضعیت اینترنت (قلمرو Asura) را با زایمان کاملاً بی نظیر خود ، لایه های ریف های آدرنال را برش داد.

زندان ونوم: جلد آلبوم اولیه

در Primeval ، گروه ولزی به اولین مطالب خود ، ضبط مجدد – و به طور قابل توجهی تقویت کننده – دنده سوزاننده از دو نسخه EP 2015 ، Defy the Tyrant و The Primal Chaos ، نگاه می کنند. با بررسی میراث خشن استعمار به نام برتری دینی ، قطعه Defy the Tyrant انرژی سخت سخت ، گیتارهای دوقلو را از نظر ریاضی در برابر ضربات انفجار در حالی که بابل فاحشه بین شیار متلاطم و آسیاب پوسته حرکت می کند ، نشان می دهد. The Primal Chaos دارای سایه هایی از Vintage Slayer و بلک متال متلاطم است ، در حالی که دو آهنگ جدید – Defiant to the Will of God و Slayer of Holofernes – به سمت یک احساس قوی تر از پویایی آهنگین در میان تجاوزات ، به ویژه مورد اول است. مثل همیشه در زندان ونوم ، این انزجار است که به جای تیتراژ باعث صدای آنها می شود – Primeval تاول مرگبار است و ریشه در وحشت خشونت و بی عدالتی روزمره دارد.