Alexander Melik-Pashaev
او تمام عمر نسبتاً کوتاه خود را به اپرا اختصاص داد – بیش از 40 سال ، 30 که – در تئاتر بولشوی ، که آخرین 10 کارگردان آن بود.
23 اکتبر 115 سالگرد تولد رهبر ارکستر و آهنگساز برجسته اتحاد جماهیر شوروی است ، الکساندر شامیلویچ ملیک-پاشایوا. p>
بالاترین گلدهی جهان با نام او مرتبط است. تئاتر بولشوی اسکوف ، که مصادف با اواسط قرن گذشته بود ، زمانی که خوانندگان برجسته لمشف ، ویشنفسایا ، آرخیپوا ، پتروف ، آندجاپاریزه و دیگران در آنجا درخشیدند ، نمایش ها توسط کارگردان مشهور پوکروفسکی روی صحنه رفت و کهکشان رهبر ارکستر عالی در کنسول ایستاده بود – گولووانف ، خایکین … p> < p> یکی از چهره های اصلی این صورت فلکی هنرمندان البته الکساندر شامیلیویچ بود ، به ویژه در “دهه طلایی” رهبری هنری وی در صحنه موسیقی اصلی کشور. p>
بسیاری از اجراهای جالب با مشارکت مستقیم وی ، تقریباً هر نمایش برتر به مهمترین رویداد فرهنگی تبدیل شد که باعث جلب توجه مردم و تحسین منتقدان شد و گروه از نظر سطح از گروههای برجسته خارجی کمتر نبود. p>
تصادفی نیست که بیشتر مولیک-پاشایف از مهمترین مراحل نام برده می شود توسعه تئاتر بولشوی. p>
گالینا ویشنفسکایا: “هیچ کس هرگز ندیده ام که زیر آب بروم” p>
او در پایتخت جورجیا تفلیس متولد شد جی تفلیس). او و برادرانش که کوچکترین فرزندشان از شش پسر است ، در خانه به طور خصوصی موسیقی می آموزند و در اوقات فراغت خود به طور منظم به خانه اپرای شهر می رود ، به برنامه های محلی و مجری های برنامه گوش می دهد و خیلی زود به طور منظم در می آید ، زیرا آریای بسیاری از اپراهای کلاسیک را به خاطر می آورد. در سن 16 سالگی ، او قبلاً به عنوان نوازنده پیانو نوازنده در آنجا کار می کند و در 18 سالگی شروع به اجرای نمایش می کند و در این حرفه کاملاً خودآموز باقی می ماند. p>
با توجه به موفقیت این نوازنده جوان ، رهبری جمهوری جوان قفقاز او را برای تحصیل در هنرستان لنینگراد می فرستد ، جایی که او به مدت 2 سال وی یک دوره 5 ساله کامل تحصیل را نزد استاد مشهور گائوک گذرانده است ، وی همچنین به آموزش سوتلانوف ، مروینسکی و دیگر رهبران مشهور روسی پرداخت. ملیک-پاشایف یک سال پس از دریافت مدرک دیپلم ، برای همیشه شهر خود را ترک کرد و وارد تئاتر بلشوی اتحاد جماهیر شوروی شد ، که تا پایان عمر با او همراه بود. p>
ایرینا آرخیپوا: “موسیقی زندگی همچنان به صدا در می آید …” p>
اولین حضور وی در صحنه موسیقی مسکو در ویدا ویدا آغاز دوره جدیدی در تاریخ هنر اپرای شوروی بود. استاد 26 ساله کل اجرا را از روی قلب انجام می دهد ، که یکی از بهترین کارنامه های وی در کارنامه او قرار گرفته است و بلافاصله با بالاترین مهارت خود تماشاگران کلانشهرها را تسخیر می کند. p>
این به دنبال آن با نمایش بیشتر و جدیدترین نمایش ها ، از جمله مرواریدهای میراث اپرا – ” اتللو “،” پرنس ایگور “،” ملکه بیل “و آثار آهنگسازان معاصر -” کاترینا ایزمائیلوا “،” جنگی پوتمکین “،” ابسالوم و اتری “… او با خلاقیت و الهام به هر اجرا نزدیک می شود ، تمام جزئیات موسیقی اجرا شده را تکرار می کند ، او خود اغلب قطعات آنها را با خوانندگان آماده می کند ، در حالی که هرگز دو اپرا پشت سر هم اجرا نمی کند تا از خودکار بودن و مکانیکی بودن اجرا جلوگیری کند. p>
برای بیش از 30 سال کار در Bolshoi ، او بیش از دو هزار اجرا داشته است ، بدون احتساب سمفونیک کنسرت حتی در زمان جنگ ، هنگامی که ملیک-پاشایف و تئاتر به کوبیشف (سامارا فعلی) منتقل شدند ، وی همچنان به کار ، اجرا و حتی آهنگسازی ادامه می دهد. وی ، به ویژه ، 2 اپرا ، یک سمفونی و تعدادی اثر دیگر نوشت. p>
علاوه بر این ، او یک مسابقه برای ایجاد یک سرود ملی جدید برگزار می کند ، و در شب اول ژانویه 1944 ، این شاهکار توسط الکساندروف برای اولین بار توسط اتحادیه بازی می شود رادیو تحت کنترل او. p>
پس از جنگ ، مرحله جدیدی در حرفه موسیقی آغاز می شود. وی به عنوان رهبر ارکستر تئاتر بولشوی منصوب می شود و نمایش های خود را به سطح ایده آل می رساند. استاد از یک تور خارج از کشور دعوت می شود ، و او اولین فردی بود که “پرده آهنین” ایجاد شده در سراسر کشور شوروی ، “پنجره موسیقی” به اروپا را شکست. p>
ورود به مسکو در سال 1959 نوعی پاسخ به موفقیت او بود. سال تنور معروف از Teatro alla Scala در میلان ، ماریو دل موناکو ، که پیروزمندانه در اپرای Carmen با ستاره در حال ظهور ما ایرینا Arkhipova به همراهی درخشان ارکستر ملیک-پاشایف آواز می خواند. p>
در 5 سال ، همه اینها گروه افسانه ای ایتالیا از اتحاد جماهیر شوروی سابق بازدید کردند ، اما رهبر ارکستر به معنای واقعی کلمه سه ماه قبل از دیدار آنها که در پاییز سال 1964 انجام شد ، زندگی نکرد. p>
[محتوای جاسازی شده] p>
او به همراه همراهانش در قبرستان Novodevichy دفن شده اند مرحله – لمشف ، گولووانف ، ساموسود ، پوكروسكی ، آرخیپوا ، ویشنفسكایا. p>
و سال بعد پس از مرگ او ، ضبط اپرای بوریس گودونوف به سرپرستی ملیك-پاشایف جایزه گرمی آمریکا را دریافت كرد. بنابراین ، معلوم شد او اولین رهبر ارکستر شوروی است که این جایزه معتبر را دریافت کرده است. p>
سوياتوسلاو ريچر پيانيست اولين کسی بود که آن را اندکی زودتر ، در سال 1961 ، در ميان تمام اجراکنندگان روس دریافت کرد. p>
لیسنکوف ، “اورفئوس” p>