آغاز کرد آنا نتربکو و یوسیف ایوازوف. عکس – دامیر یوسوپووا
تئاتر بولشوی فصل را باز کرد و با آن – درهای عمومی را باز کرد. آنچه دوستداران موسیقی از شش ماه گذشته در آرزوی آن بودند ، اتفاق افتاده است: اجراهای Bolshoi را می توان بار دیگر به صورت زنده دید و شنید و نه روی صفحه. هنر اپرا: آیا بعد از چندین روز نشستن در خانه و تماشای شاهکارهای جهان در اینترنت به سالن های تئاتر باز خواهید گشت؟ معلوم شد – آنها برگشتند! افتتاحیه فصل بولشوی این را ثابت کرد: هیچ کس شادی را پنهان نکرد – نه مخاطبان ، نه اعضای ارکستر ، و نه خوانندگان. p>
“دون کارلوس” باشکوه ، باشکوه و کاملاً سنتی شروع عالی برای فصل 245 بود. سوپراستارهای اپرای جهانی روی صحنه هستند: آنا نتربکو ، یوسیف ایوازوف ، ایلدار عبدرازاکوف ، آگوندا کولایوا ، الچین عزیزوف. و موسیقی فوق العاده وردی. p>
کلمه جدید “آفلاین” در واژگان ما ظاهر شده است. با این حال ، جدید نیست – به معنای “آفلاین” است و هنگامی که می خواهند بگویند اینترنت در دسترس نیست ، از آن استفاده می شود. یعنی یک جورهایی بد است. p>
اما قبلاً اینگونه بود. در طول دوره اقدامات قرنطینه ای ، این اصطلاح رویدادهایی نامیده می شود که در وب رخ نمی دهد ، بلکه به صورت زنده انجام می شود: جلسات ، تمرین ها ، اجراها. و بنابراین از این پس “آفلاین” خوب است ، زیرا واقعی است. p>
آنها انتظار داشتند یک دیدار واقعی با تئاتر بولشوی داشته باشند. بلیط هر سه نمایش اپرای دون کارلوس به فروش رسید. چه وقت دیگر شنیدن چنین بازیگران ستاره ای امکان پذیر است؟ علی رغم این واقعیت که بلیط ها فروخته شده اند ، اما تعداد دلالان معمول برای رویكردهای تئاتر بولشوی چشمگیر نبوده است. p>
بدیهی است كه كاهش صندلی های سالن توسط یك سوم بر مشاغل آنها تأثیر می گذارد. و اگر چنین است ، بیایید از اقدامات محدود کننده “متشکریم”. p>
نگهبانانی که در ورودی ها ایستاده اند با ادب از تماشاگران خواستند ماسک بزنند – و حاضران با اطاعت از آنها ماسک زدند. به نظر می رسد که مردم آماده تحقق هرگونه الزامات بودند – فقط برای حضور دوباره در تئاتر. کسانی که ماسک خود را تهیه نکردند به راحتی با آنها تهیه می شدند. بنابراین ، قبل از شروع اجرا ، روند جدیدی در مد شب ظاهر شد: یک لباس به کف ، شانه های برهنه و یک ماسک. p>
شخصی لوازم جانبی کاملاً ظریف – یک محافظ شفاف محافظ – را به نمایش گذاشت. اگر همه گیری طغیان کند ، مطمئناً راه حل های طراحی تجهیزات حفاظتی ظاهر می شود – صنعت مد به سادگی موظف است به واقعیت های جدید زندگی ما پاسخ دهد. p>
صندلی های سالن مطابق با توصیه های روسپوتربنادزور است: دو صندلی در کنار یکدیگر اشغال شده ، یکی رایگان است. و گرچه این البته ضرری برای اقتصاد تئاتر است ، اما مخاطب راحت است – جایی است که می تواند چمدان خود را بگذارد. p>
ارکستر با تمام قدرت بازی می کند. گروه برنج در پشت شیشه محافظ قرار دارد ، نوازندگان کاملاً جادار نشسته اند – گودال ارکستر بولشوی این اجازه را می دهد. و صحنه های دسته جمعی دسته جمعی – و آنها نقش بسیار مهمی در دون کارلوس دارند – “کوتاه شده” به نظر نمی رسید. این اجرا مقیاس خود را از دست نداده است. p>
دون کارلوس به کارگردانی آدریان نوبل (کارگردان) ، توماس هویزل و موریتز جونگه (هنرمندان) در سال 2013 در پوستر تئاتر بولشوی ظاهر شدند. و او به معنای واقعی کلمه با سنت گرایی خود ، اگر نه محافظه کاری ، حیرت زده کرد. در چارچوب گرایشهای امروز ، وقتی که خانه اپرا هنوز در حال گسترش فعالیت جهت دهی نسبت به نمرات کلاسیک اپرا است ، این تولید نمونه ای از قرائت کافی و حتی پرشور از مطالب نویسنده است. p>
سپس روبرتو تروینویو ایتالیایی اولین نمایش را انجام داد – و او این نمایش با تئاتر بودن خود تسخیر شد. Maestro Anton Grishanin تفسیر خودش از نمره وردی را ارائه داد – احساسی ، پر از تضاد ، بسیار پویا. p>
شور و حساسیت – دو قطبی که همیشه در موسیقی وردی وجود دارد – به طور کامل در tutti ارکسترال و در بیانگرترین ترجمه شده است تکنوازی ویولن سل (بوریس لیفانوفسکی) و شاخ انگلیسی (ولادیسلاو کمیسارچوک). احساس می شد که نوازندگان به معنای واقعی کلمه علاقه مند به نمایش مشترک می شوند. p>
اساتید کنسرت که گروه های خود را تکمیل می کردند ، باید بپذیرند که اعضای ارکستر بیشتر از صندلی های کنسول به اجرا می آیند – هیچ کس موافق نشستن در خانه نیست. p> < p> بازیگران ستارگان نمایش خود را پر از ستاره نشان دادند. صداهای عالی ، جذابیت ، مهارت. آنا نتربکو برای اولین بار قسمت الیزابت را روی صحنه تئاتر بولشوی اجرا کرد – سخت ترین قسمت هم از نظر آوازی و هم از نظر تصویر. و او زیبا بود. مانند شریک زندگی اش آگوندا کولایوا که بخشی از ابولی را خواند. صحنه دوئت این قهرمانان به اوج آغاز زنانه شاهکار اپرای وردی تبدیل شد. p>
خب ، و اوج مردانه بودن ، البته معلوم شد آریای معروف فیلیپ در یک اجرای باشکوه توسط ایلدار عبدرازاکوف ، که وی ویولنسل سلطان بی عیب و نقص بوریس لیفانوفسکی خوانده بود. p> > الچین عزیزوف در نقش Pose شجاع و نجیب بود و یوسیف ایوازوف در نقش اصلی پرشور و تراژیک بود. در یک کلام ، همه مطابق با آرامش بالای این درام بزرگ موسیقی بودند ، که افکار عمومی را کاملاً از هر روال ، ابتذال ، زندگی روزمره ، ابتذال و کوچک بودن دور می کرد. p>
و این شاید قدرت اصلی و جادوی اجرا بود که غوطه ور شد افرادی که در سالن به دنیای الهی و زیبا نشسته اند. جهانی که در آن ، با جدیت ، بدون هیچ گونه هجوم و کنایه ، عزت ، قهرمانی ، فداکاری ، توبه ، شرارت ، فضیلت ، بی گناهی وجود دارد … ، جایی که مخاطب به سمت خروج می کوبد ، به محض اینکه آخرین آکورد به صدا درآمد ، مدت زیادی است که آن را نمی بینم. آنها فرصت حضور در تئاتر و تنفس یکسان با بازیگران و نوازندگان را خوشبختانه از حالت آفلاین تحسین کردند. p>
Ekaterina Kretova، MK