شبهای دسامبر 1995

برنامه سازنده میخائیل پلتنوف

برنامه کنسرت انفرادی میخائیل پلتنف به “پیشنهادات جوبی” اشاره دارد – جشنواره ای که به پانزدهمین سالگرد اختصاص داده می شود “شب های دسامبر” ، که هنر خارجی و روسی قرون XIX-XX را متحد کرد. میخائیل پلتنف برای کلاویرابند خود دو نام گرامی را انتخاب کرد – فرانتس شوبرت و پیوتر ایلیچ چایکوفسکی.

کار پیانو شوبرت اولین صفحه در کتاب جدید ادبیات آواز عاشقانه بود. از سال 1815 تا 1828 ، آهنگساز همراه با والس و سایر موسیقی های رقص ، سونات های پیانو نوشت.

با این حال ، در زمان حیات ، شوبرت موفق شد تنها سه سونات را منتشر کند. همرزمان او ترانه ها و مینیاتورهای پیانو او را ترجیح می دادند. آهنگسازان و پیانیست های اواخر قرن نوزدهم ، سونات های پیانو “بلبل وین” را “دور زده” کردند ، زیرا معتقد بودند که شوبرت از نبوغ بتهوون در آنها تقلید می کند.

این افسانه فقط در آغاز قرن 20 توسط آرتور شنابل ، که در کنسرت های خود اجرا می کرد ، از بین رفت. 15 سونات توسط شوبرت. با کنجکاوی ، سرگئی راخمانینوف در سال 1928 اعتراف کرد که او اصلاً از وجود آنها اطلاعی نداشته است. علی رغم توانبخشی سوناتاها در نظر متخصصان و منتقدان ، پیانیست های virtuoso عجله ای نداشتند که آنها را در کارنامه خود قرار دهند.

موسیقی رمانتیک ها – شوبرت ، شومان ، شوپن و لیست – همیشه در برنامه های کنسرت Svyatoslav Richter به صدا در آمده است. با این حال ، مسیر او به سمت سونات های شوبرت به تدریج طی شد: از بومهای مجذوب برجسته لیست ، نمایش های کاملاً احساسی شوپن در دهه 1950 ، ریشتر ، با شروع از دهه 1960 ، عمیق تر و عمیق تر در جهان صمیمی شعرهای متفکرانه و عفیف شوبرت. او برنامه های مونوگرافی را از آثار آهنگساز تنظیم می کند. تصادفی نیست که در آگوست 1997 ، حجمی از سوناتاهای شوبرت روی غرفه موسیقی پیانو باقی می ماند.

“تفسیرهای ریشتر از شوبرت در آن سال ها در ذهن یک نسل از موسیقی دانان به یک دوره اجرا تبدیل شد ، بنابراین دنیای عالی روحانی شوبرت که توسط پیانیست درخشان بازآفرینی شد ، بی نظیر بود. “،

– ورا گورنوستایوا نوشت.

بخش من

FRANZ SCHUBERT (1797-1828)

سوناتای پیانو شماره 4 moll ، op. 164 D 537 (1817)

من Allegro ma non troppo
II. Allegretto quasi Andantino
III. Allegro vivace

Sonata for Piano No. 13 A-major، op. 120 D 664 (1819)

من Allegro moderato
II. Andante
III. Allegro

بخش II

PETR Ilyich TCHAIKOVSKY (1840-1893)

فصل ها. دوازده نقاشی مشخص برای پیانو ، op. 37 bis (1876)

1. ژانویه: “نزدیک شومینه”
2. فوریه: “Maslenitsa”
3. مارس: “آهنگ لارک”
4. آوریل: “Snowdrop” – 5. ماه مه: “شب های سفید” – 6. ژوئن: بارکارول – 7. جولای: “آهنگ موبر”
8. آگوست: “برداشت” – 9. سپتامبر: “شکار”
10. اکتبر: “آهنگ پاییزی”
11. نوامبر: “بر روی سه نفره”
12. دسامبر: “Christmastide”

“دنیای رمانتیسم”

14 دسامبر 2020. دنیای رمانتیسم

دسامبر 1985

کلاویرادند الیسو ویرسالادزه < در شبهای دسامبر ، موسیقی آهنگسازان عاشقانه اغلب شنیده می شد ، جشنواره های "جهان رمانتیسیسم" (1985) و "رومانتیک اینترمزو" (1997) کاملاً به آن اختصاص داشتند. در دسامبر 1985 ، بوریس مسرر تالار سفید موزه را به نوعی سالن موسیقی قرن نوزدهم تبدیل کرد.

به گفته ریشتر ، آنچه در صحنه اتفاق می افتاد قرار بود یادآور جلسات شب در جورج ساند باشد: در پشت صحنه پنجره وسیعی وجود داشت ، پشت آن می توانید برف را حدس بزنید ، “میهمانان دعوت شده” با لباس شب دور پیانو نشسته بودند و تمرینات به طور نامحسوس به کنسرت تبدیل می شد ، موسیقی شوبرت ، شومان ، شوپن به صدا در می آمد.

ریشتر سعی کرد بر فاصله بین مجریان و تماشاگران غلبه کند و فضای بداهه نوازی ایجاد کند ، ” گویی دوستان برای گوش دادن به موسیقی در خانه جمع شده اند. “

الیسو ویرسالادزه در یکی از شب های دسامبر 1985 قطعه ای از شومان را نواخت. ریشتر استاد شناخته شده ای در تفسیر ساخته های شومان است که با زیرکی و دقت روح متناقض و عصیانگر آهنگساز را منتقل می کند و از عملکرد وی بسیار استقبال می کند. وی در دفتر خاطرات خود نوشت:

“و اینجا دوباره چنین کنسرتی موفق از پیانیست (فکر می کنم امروز یکی از اولین کنسرت ها باشد!) <…> به نظر من ویرسالادزه نیز می تواند کف دست خود را بدست آورد. شومان حوزه واقعی این هنرمند است. “

کاملاً طبیعی است که کلاویرابند الیسو ویرسالادزه به موسیقی رمانتیک ها و قهرمانان اصلی آن دوران – رابرت شومان و فردریک شوپن اختصاص داده شود.

قسمت اول < p> Robert Schumann (1810-1856)

صحنه های کودکی (Kinderszenen) ، op. 15. قطعات سبک برای پیانو (1838)
1. “درباره کشورها و مردم خارجی”
2. “داستان خنده دار”
3. “بازی پنهان کردن”
4. “کودک گدایی”
5. “لذت کامل”
6. “حادثه مهم”
7. “رویاها”
8. “کنار شومینه”
9. “سوار بر چوب”
10. “تقریبا جدی”
11. “ترساندن”
12. “کودک در خواب”
13. “شاعر صحبت می کند”

از چرخه “Novelettes” (Novelletten) برای پیانو ، op. 21 (1838)
1. Markiert und kräftig

صحنه های جنگل (Waldszenen) برای پیانو ، op. 82 (1848–1849)
Fraulein Annette Preusser
1. “معرفی. در لبه جنگل “
2. “شکارچی در انتظار بازی”
3. “گلهای تنهایی”
4. “مکان نفرین شده”
5. “گوشه دوستانه”
6. “یک شبه”
7. “پرنده نبوی”
8. “آهنگ شکار”
9. “خداحافظی”

II جدایی

فردریک شوپن (1810-1849)

سوناتای پیانو شماره 3 ، op. 58 ساعته (1844)

من Allegro maestoso
II. شرزو Molto vivace
III. لارگو
چهارم. فینال Presto ma non tanto

“کلاسیک و آوانگارد”

شب های دسامبر 1991

در سال 1991 ، شاید برای اولین بار در شب های دسامبر ، موسیقی جدید بسیار غیرمسازانه ارائه شد. در این جشنواره ، با موضوع “کلاسیک و آوانگارد” ، موسیقی نه تنها توسط آهنگسازان قرن بیستم ، بلکه آثار آهنگسازان معاصر که در کنار ما زندگی می کنند ، شنیده شد. نامهای زیادی – برای گفتن به آثار – برای اولین بار توسط مردم مسکو شنیده شد و برخی از نویسندگان را می توان در کنسرتهای سالن سفید مشاهده کرد.

در میان آنها آلفرد شنیتکه بود ، که شبهای دسامبر برای وی قدم دیگری به سوی جهان بود. به رسمیت شناختن ، تایید دیگری بر استعداد بی قید و شرط او است. اما کاملاً اخیراً ، مقامات اتحاد جماهیر شوروی ترکیبات آوانگارد شنیتکه را “سیلی به رئالیسم سوسیالیستی” خواندند و عملکرد عمومی آنها را ممنوع کردند.

ALFRED SCHNITKE (1934–1998)
“ Moz – Art à la Haydn “برای دو ویولن و ارکستر زهی (1977 )

WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756–1791)
کنسرتو پیانو شماره 25 با ارکستر С- dur К V 503
I. Allegro maestoso
II. Andante
III. Allegretto

ALEXANDER WUSTIN (1943–2020)
“سالگردها” برای ارکستر مجلسی (2020)
اختصاص داده شده به “عصرهای دسامبر”. نمایش برتر جهانی

مجری

بوریس BEREZOVSKY (پیانو)
Andrey POSKROBKO (ویولن)
میخائیل آشورو (ویولن)
گروه مجلسی “SOLOISTS MOSCOW”

مدیر هنری و رهبر ارکستر یوری BASHMET

ClassicalMusicNews.Ru ، براساس مطالب وب سایت رسمی جشنواره “عصرهای دسامبر”