آlbums of Odds & Sods (نامي كه كيو به يكي از اولين مجموعه هاي نادري كه در سال 1974 در تلاش براي راه اندازي مدار اتصال كوتاه منتشر شد) اغلب جالب تر از مجموعه هاي برتر است.
در حالی که موارد اخیر معمولاً برای طرفداران گاه به گاه یک هنرمند خلاصه ای قابل پیش بینی است ، آلبوم های فروش ، ضلع های B و ضلالت های ویژه مربوط به افراد سخت است. درست انجام شده ، آنها نگاهی اجمالی به یک حرفه موازی ، روند ترانه سرایی و آنچه ممکن است بوده باشد.
Powderfinger یک گروه دموکراتیک با 5 عضو سرسخت بود که همگی ایده هایی را به اتاق تمرین وارد می کردند و همیشه با یکدیگر موافق نبودند. آهنگ ها برای ضبط ، قطع ، تنظیم مجدد می شوند و از مکالمه خارج و خارج می شوند. آنها هر دو پرکار و سرگرم کننده بودند ، بنابراین جای تعجب نیست که در طول 20 سال حرفه ای ، مطالب زیادی در بایگانی وجود دارد که هرگز نور روز را ندیده اند.
همه آنچه گفته شد ، فوق العاده است که آهنگی کاملاً روز به روز ، آهنگ اصلی لرزاننده این آلبوم ، از آلبوم Vulture Street در سال 2003 کنار گذاشته شد. خواننده برنارد فانینگ می گوید از اینکه آنها جایی برای آن پیدا نکردند متعجب است. درامر Jon Coghill به من گفت که آهنگهای مشابه زیادی در آلبوم وجود دارد. شاید چنین باشد ، اما احتمالاً روز به روز از نیمی از آنها بهتر است. این در هر رکوردی که خودش بهترین رکورد را به خود اختصاص داده است ، هرگز از این آلبوم کنفرانس بازیگران مهم نباشید.
غیر واقعی خواهد بود انتظار داشته باشیم که بازی های باقیمانده Unreleased: 1998-2010 – اولین ضبط گروه در بیش از یک دهه – استاندارد روز به روز را حفظ کند. اگر چنین بود ، قضاوت گروه در مورد کار خود به طور جدی زیر سوال می رفت. فقط دو آهنگ دیگر در اینجا در جلسات رسمی آلبوم ضبط شده است. بقیه نسخه های نمایشی هستند که در استودیوهای خانگی مختلف در بریزبن در مراحل آخر کار گروه ضبط شده اند.
اینها علی رغم اینکه در یک اینچ از زندگی خود توسط تهیه کننده گروه Nick DiDia مهار شده اند ، لزوماً کیفیت خشن تری دارند. برخی از آنها به طرز خشنودی خام هستند: حمله ناگهانی لو دویماند نشانگر خجالت ثروتهای سختگیرانه ای است که گروه در دوره خیابان کرکس با آنها کار می کرد. Diamond Ring ، که در سال 2009 ضبط شد ، به نظر می رسد بازگشت به سالهای قبل گرانج گروه باشد.
چهار قطعه دیگر از آن سال وجود دارد ، زمان آخرین آلبوم استودیویی گروه Golden Rule ، زمانی که علاقه به Powderfinger کمرنگ می شد. بازگشتهای شاد همراه با دستبندها و یک باس لاین تقریباً بد بو از جان کالینز ، و صدای گروه به نظر می رسد که آنها بیش از آنکه از ضبط صحیح آلبوم لذت ببرند ، لذت می برند. طلوع آفتاب به محاصره نزدیکتر شد اما کمتر دستگیر می شود و قربانی جدیت خود می شود.
شنیدن این آهنگ ها آسان است ، می فهمید که چرا Powderfinger یک روز پس از Golden Rule آن را صدا کرده است. آنها قربانی موفقیت های خود می شدند و در ایده ای گرفتار می شدند که باند برای حفظ آن باید چگونه صدا کند. یک دهه بعد ، آنها به اندازه کافی دور از دسترس بوده اند تا امکان جلب توجه مجدد را فراهم کنند.
مانند اکثر آلبوم های بیوه و یتیم ، این فقط برای طرفداران است اما نگاهی بیش از ارزشمند به صفحه های بعدی Powderfinger دارد.
• منتشر نشده: 1998-2010 جمعه بیرون است