برنامه کنسرت شامل دو سمفونی موتزارت است – شماره 5 که توسط ولفگانگ آمادئوس کودک اعجوبه 9 ساله خلق شده است و سمفونی معروف شماره 40 – سمفونی ماقبل آخر او که شاید به محبوب ترین اثر در این ژانر در تاریخ تبدیل شده است.

بین آنها کنسرتو کلارینت دلربا در ماژور قرار دارد که موتزارت آن را چند ماه قبل از مرگش نوشت و به دوستش، کلارینتیست آنتون استدلر تقدیم کرد.

در قطعه سمفونی پنجم آمده است: “لاهه، دسامبر 1765”. ولفگانگ 9 ساله است. خانواده موتزارت در تابستان 1763 سالزبورگ را ترک کردند و در پاییز 1766 بازگشتند. “سفر طولانی” بیش از سه سال به طول انجامید.

بچه‌ها (نانرل و ولفگانگ) از جابجایی و کنسرت‌های مداوم بیش از حد کار می‌کنند. یک روز پس از ورود به لاهه، نانرل به تب حصبه مبتلا می شود و در 15 نوامبر ولفگانگ نیز به همین بیماری مبتلا می شود. دو ماه است که جانش در خطر است.

او هنوز در رختخواب بود، اما آنها باید یک تخته روی او می گذاشتند تا بتواند روی آن بنویسد. (G. Abert)

این سمفونی به ویژه به دلیل وام گرفتن تم پایانی از کنسرتو کلاویه یوهان کریستین باخ، که ولفگانگ در طول اقامت مسافران در لندن با او صحبت کرد، قابل توجه است (بسیار بعد این موضوع در یکی از شماره های Le nozze ظاهر می شود. di Figaro)، و همچنین یک حرکت آهسته فوق العاده در G مینور. این یکی از اولین کارهای موتزارت در گی مینور (و مطمئناً اولین اثر مهم) است که شاهکارهای آینده را در این کلید پیش بینی می کند – یک کوئنتت زهی، یک کوارتت پیانو، آریا پامینا از فلوت جادویی و البته سمفونی چهلم.

همانطور که یوهان ماتسون، آهنگساز و نظریه پرداز معروف قرن هجدهم می نویسد، تونالیته جی مینور «لطافت محتاطانه را با جدیت آمیخته است، اما باعث ظرافت و جذابیت می شود».
سمفونی چهلم موتزارت آنقدر محبوب است که صحبت در مورد آن بی معنی است. آیا محبوبیت تا حدی ما را از درک کمال شگفت انگیز و تراژدی عمیق و واقعی آن باز می دارد؟

کنسرتو کلارینت آخرین اثر موتسارت است. در ابتدا برای انواع کمیاب کلارینت – کلارینت باست نوشته شده بود، اما قبلاً در نسخه اول (پس از مرگ) بخش انفرادی برای کلارینت معمولی اقتباس شده بود.

از جمله دوستان موتزارت در آخرین دوره زندگی او، کلارینتیست مشهور آن زمان آنتون استدلر بود. برای او شاهکارهایی مانند کوئینت کلارینت و کنسرتو در ماژور نوشته شد.

با این حال تصادفی به نظر نمی رسد که آخرین ساخته موتزارت به ابزاری با این رنگ آمیزی شگفت انگیز صدا («غم من روشن است») و با توانایی منحصر به فرد در شروع صدا از سکوت و هدایت آن به سکوت آنچنان پلاستیکی داده شده است که ناپدید شدن آن امکان پذیر نیست. تا انتها ردیابی شده است.

و به نظر می رسد که این روش موتزارت است –

“مثل یک کروبی خاص،
او برای ما چند آهنگ از بهشت ​​آورد،
به طوری که بعد از پرواز دور!”

29 مه 2023، ساعت 19.00. سالن کوچک “زریادی”. ارکستر مجلسی تئاتر بولشوی، رهبر – میخائیل سینمان، تکنواز – سرگئی پتروف (کلارینت).

سرویس مطبوعاتی ارکستر مجلسی تئاتر بولشوی

راستی: