دویا بردمور، با نام مستعار اسکینی پلمبه، مشرف به شهر زادگاهش دانکاستر، می‌گوید: «هر مشکلی که دارید، وقتی اینجا هستید، همان پایین است.

این دامنه تپه کلید آلبوم جدید او، Hardly the Same Snake است، موقعیت دقیق آن با کد مورس در طول یک آهنگ و از طریق سرنخ هایی در اثر هنری آشکار شد. او به اینجا آمد تا زمانی که پدرش بیمار بود، قبل از مرگ، استرس را از بین ببرد، و دوست داشت شنوندگانش را از طریق آلبوم برای یک کنسرت ویژه به اینجا هدایت کند. او می‌خندد: «شرط می‌بندم که فقط دو طرفدار بزرگ لعنتی حاضر شوند.

فراتر از Doncaster، ریشه های Beardmore به بیرمنگام و موزامبیک باز می گردد، و موسیقی او به همان اندازه جهان وطنی است و بین بیت های هیپ هاپ، راک الکترونیکی، آوانت پاپ، روح شیک و ایندی رویایی می چرخد. پس برای گلاستونبری، جایی که او بخشی از موج اول ترکیب است، عالی است.

او می گوید: «بخش بزرگی از انگیزه من انتقام است. “به آن نگاه کن – این دیوانه کننده است. اما بخشی از من که نامم را در آن صورتحساب می آوردم این بود که در کلاس ساختگی زبان انگلیسی بودم و به من می گفتند که اجازه ندارم جزیره گنج را بخوانم. گفتم: من به شما ثابت می کنم که اشتباه می کنید. من شهرت خواهم داشت.»

او خود را تحقیر می کند و گیج می کند. لحظه های درون نگری آرام جای خود را به فحاشی می دهد. او با شمارش «لعنتی» در سطح فیلمنامه «رفقای خوب»، زیاد قسم می خورد. او می‌گوید: «من آنقدر خجالتی هستم که هرگز نمی‌توانستم بیش از دو ثانیه در چشمان مردم نگاه کنم. “

آخرین آلبوم او از این طرز فکر متضاد متولد شد، زیرا اعتماد به نفس فزاینده با تردیدها و ناامنی های قدیمی دست و پنجه نرم می کرد. او پس از انتشار اولین آلبومش، Dreaming Is Dead Now، در سال 2019 در لیبل Brownswood از Gilles Peterson منتشر شد، در یک دوراهی قرار داشت. او می گوید: «این آلبوم واقعا شخصی بود. اما من در ذهنم داشتم: می خواهم یک رکورد ژیل پترسون بسازم. یک آلبوم واقعا عالی که در خیابان اوست. می خواستم شبیه موسیقی متن یک رمان جیمز بالدوین باشد. اما بعداً متوجه شدم: من آهنگ های لعنتی بزرگ می خواهم.

آهنگ‌های بزرگ – اگرچه غم‌انگیز نیستند – در آهنگ‌های اخیر او بسیار زیاد است، و صدای او بیشتر مورد توجه است: او می‌تواند باریتون غنی را تراوش کند یا از ملودی لطیف استفاده کند و در طول مسیر همه را از الکس ترنر گرفته تا مارک لانگان به یاد بیاورد. او تصمیم گرفت براونزوود را ترک کند و به تنهایی ادامه دهد. او می‌گوید: «خوب بود که از کشتی اصلی جدا شدم. “روی یک قایق نجات باشید و فقط ببینید چه اتفاقی می افتد.” اما او یک تکان داشت. او می‌گوید: «من در اقیانوس سرگردان بودم و شروع به حملات پانیک کردم. پرسیدن: لعنتی دارم چیکار می کنم؟ اما آلبوم تمام‌شده توسط Partisan Records، خانه‌ای مانند Fontanes DC و Idles، تهیه شد.