مندر سال 2018، پل سایمون از اجرا بازنشسته شد. بنابراین هفت مزمور، یک اثر 33 دقیقه ای از هفت حرکت به هم پیوسته، هم به عنوان یک غافلگیری و هم به عنوان یک مکاشفه از راه می رسد. آمدن به سیمون در یک سری رویا، هفت مزمور متوجه می‌شود که این خواننده و ترانه سرای محترم به گونه‌ای به پرسش‌های بزرگ نزدیک می‌شود که جستجوی لئونارد کوهن فقید، یکی دیگر از متافیزیک‌دانان بزرگ پاپ را به یاد می‌آورد که در اصل در دین یهودی بزرگ شده است. سایمون در تریلر آلبوم در یوتیوب خاطرنشان می کند: “این قطعه واقعاً بحثی است که من با خودم در مورد اعتقاد دارم یا نه.”

با بازی صدا و گیتار زیرک او، با سازهای ظریف و دراماتیک که در سراسر آن بافت می‌افزاید، این رکورد کمتر از حالت رویایی است که برای شستن شنونده در یک جلسه طراحی شده است. نه فولک و نه پاپ – فقط دو ژانر از ژانرهایی که سیمون بیشتر به خاطر آنها شناخته شده است – نوازندگی در سراسر آن امپرسیونیستی است، به سمت یک بلوز کانتری شوخ طبعانه بر اساس نظر حرفه ای من منحرف می شود، در حالی که آرپگینگ گیتار اسپانیایی به تو لطف می کند، حرکتی که در آن سایمون تعجب می کند: «دو میلیارد ضربان قلب و بیرون؟ یا همه چیز دوباره شروع می شود؟»

در سرتاسر زندگی‌نامه‌اش اشاره‌های کوچکی وجود دارد: او فکر می‌کند که لرد ممکن است «جاده‌ای باشد که من می‌لغزم و در آن می‌لزم»، همانطور که در سال 1977 سیمون آمده است: Slip Slidin’ Away. در پایان منتظر باشید، یک مشت زیبای روده که در آن سایمون به مرگ و میر خود می اندیشد.