On Borderline، دومین قطعه از آلبوم پنجم آلفا میست، نوازنده چند ساز و MC به اختصار فرضیات ناعادلانه، محدودیت های ظالمانه و سختی های بی امان جوانان سیاه پوست بریتانیایی را محکوم می کند. «ترومای روزمره، عادی‌شده – سه گزینه: موسیقی، ورزش یا جنایت»، او با صدای کم‌آرام و مرده‌اش روی یک ضرب آهنگ رپ می‌زند و به‌طور غم‌انگیزی به‌طور چشمک‌زنی می‌گوید که تمسخر غزلی‌اش را تحقیر می‌کند.

پس از کنار گذاشتن جاه طلبی ها برای فوتبالیست شدن، آلفا سکیتولکو متولد شرق لندن، اولین گزینه را پذیرفت – با این حال موسیقی او دنیایی دور از سردی و کثیفی ساینده و مته است که به طور کلیشه ای با چنین فرار از فقر در پایتخت مرتبط است. در عوض، Variables مجموعه ای از موسیقی جاز و هیپ هاپ گرم، ظریف و اغلب با ظرافت زیبا است. همچنین تا حد زیادی ابزاری است: آواز میست فقط در دو آهنگ ظاهر می‌شود – Borderline و Trippy و تزئین شده با ویولن سل در 4 فوریه (بیدار بمان). در جای دیگر، کایا توماس-دایک رنگ‌های عسلی را به R&B با بافت متراکم چشم‌های پیر می‌آورد، در حالی که خواننده موسیقی محلی آفریقای جنوبی، Bongeziwe Mabandla، آهنگ نفیس Apho را رهبری می‌کند.

مایه شرمساری است که بیشتر از Mist’s MCing نمی شنویم: اشعار او تداعی کننده، خنده دار و هوشمندانه است. با این حال، با نشان دادن حضور خود در جاهای دیگر – در درام، پیانو و وظایف تولید – از کبوتر شدن اجتناب می‌کند و خود را به عنوان یک استعداد فراتر از ژانر تثبیت می‌کند. با این حال، جاز – که نوازنده به عنوان یک طرفدار جوان رپ با مطالعه نمونه های استفاده شده توسط Black Star، Madlib و J Dilla کشف کرد – ثابت است: نسبتاً سنتی و برنجی در پیشگفتار بازکننده، کیهانی و گرانی در آهنگ اصلی، و همراهی با گیتار پست پانک روشن و خوش صدا و خط بیس خنده‌دار و خنده‌دار در صدای جیرجیر نزدیکتر BC. همه‌چیز به نقطه‌ی مناسبی بین در دسترس و آزمایشی برخورد می‌کند: متغیرها منحصربه‌فرد و پیچیده و در عین حال به سادگی لذت‌بخش هستند.