آ لوسی فارل، خواننده با استعداد و نوازنده چند ساز ماهر، دهه گذشته را به نواختن در کنار اشراف فولکلور بریتانیا در مجموعه‌های مختلف گذرانده است که اخیراً به عنوان بخشی از Furrow Collective با Alasdair Roberts، Rachel Newton و Emily Portman بوده است. این اولین مدت زیادی است که از راه رسیده است، مجموعه ای از آهنگ هایی که در طول مسیر نوشته شده اند، از طریق عاشقانه ها، جدایی ها، مادر شدن و موارد دیگر.

پس طراوت آن بیش از پیش قابل توجه است. Opener Paperthin در انبوهی از گیتارها و آوازهای دوتایی پخش می شود که گویی می خواهد جهان را بیدار کند. حال و هوای این آلبوم مدیون ضبط در دیوارهای قرون وسطایی ونلاک ابی، خانه گابریل خواهر نیک دریک است که به فارل و نوازندگانش اجازه استفاده از سازهای برادر فقیدش را داد (معادل عاریه گرفتن از Rickenbacker جورج هریسون). کریس دروِر لاو از جمله کسانی است که از مجموعه‌ای پشتیبانی می‌کند که به راحتی از کنار آن عبور می‌کند.

همه چیز موزون است، حالات از شور و شعف گرفته تا سکون و شک، و پس‌زمینه‌ای از ساحل زمستانی تا چندین آهنگ وجود دارد، اما برای یک موسیقی‌دان که در هنرهای روایی سنتی آموزش دیده است، داستان کمی باارزش وجود دارد. فارل اذعان می‌کند که این در مورد «سوالات به جای پاسخ» است، اما در آهنگ‌سازی، قلاب‌ها و گروه‌های کر نیز مفید هستند.