آاز ثروت تصاویر موجود در آلبوم زیبای جدید “آلبوم تصویری” خواننده برزیلی لوئدی لونا – شنا کردن او در آب زیر آب باردار ، هنگام کارناوال خیابانی در سالوادور ، با غریبه ها می رقصید و به تنهایی گریه می کند – یک عکس در ذهن ماندگار است. عبارتی به زبان پرتغالی با اسپری روی دیوار رنگ آمیزی شده است: “زنان سیاه پوست انقلاب هستند.”

Bom Mesmo É Estar Debaixo D’Água (زیر آب بودن واقعاً خیلی خوب است) ، پر از اشارات به دین آفریقایی-برزیلی ، فمینیسم سیاه ، عشق ، انتقام و جشن ، یکی از آلبوم هایی است که امسال با شور و شوق بیشتری در کشورش بررسی می شود. وی در یک تماس ویدیویی می گوید: “این آلبومی است که در مورد من صحبت می کند ، در مورد من است.” اما من همچنین صداها و تصاویر دیگری از زنان سیاه پوست را به ارمغان می آورم. زیرا این یک “من” است که “ما” است ، یعنی جمعی. “

جمله “زنان سیاه انقلابی هستند” در طول شرور ، باس ، رهبری “آیا من یک زن نیستم” ظاهر می شود ، که عنوان آن نیز نام کتاب نویسنده فمینیست سیاه است ، و در اصل از یک سخنرانی سال 1851 توسط یک زن برده سابق گرفته شده است حقیقت Sojourner. لونا می گوید: “قلاب های زنگوله ای می گفتند که عشق بهبود می یابد و من چشم انداز شفابخشی را به این سابقه می رسانم ،” و ادعا می کند که زنان سیاه پوست “باید ادعا کنند و حق دوست داشتن و دوست داشته شدن دارند”

این حق در برزیل سخت مبارزه می شود. سه روز پس از این مصاحبه ، در آستانه تعطیلات روز هوشیاری سیاه برزیل ، جوآو “بتو” فریتاس ، یک سیاه پوست ، توسط محافظان امنیتی در خارج از سوپرمارکت کارفور مورد ضرب و شتم قرار گرفت و در معرض مرگ قرار گرفت. خانواده وی این قتل را “نژادپرستانه” خواندند و به طور گسترده ای در برزیل محکوم شد. همزمان با آغاز اعتراضات در سوپرمارکت های کارفور در شهرهای برزیل ، ادواردو بولسونارو – نماینده مجلس ، رئیس جمهور راست افراطی جائر بولسونارو – تمسخر کرد: “آنها جورج فلوید خود را بدست آوردند.”

در روز دفن فریتاس ، رئیس جمهور بولسونارو با استفاده از ویدئو به G20 سخنرانی کرد ، بر تنوع نژادی برزیل تأکید کرد و نژادپرستی عمیق ریشه ای را که اکثریت سیاه پوستان برزیل را فقیرتر می کند و احتمال مرگ به دلیل Covid-19 ، بیکار ، کشته ، زندانی یا تیرباران می شود ، انکار کرد. توسط پلیس کشته شده است. سرجیو کامارگو ، انتخاب وی برای ریاست بنیاد پیشرو فرهنگ و تاریخ سیاه پوستان در برزیل ، جنبش های حقوق سیاه پوستان را “عقب” خواند و گفت که برده داری “سودمند” است.

لونا می گوید: “این ایده غلط ، این مغالطه دموکراسی نژادی قدیمی است.” او که روی مبل استراحت می کند ، خونگرم ، کاملاً باهوش و مشتاق صحبت در مورد نژادپرستی و سیاست در زمان بولسونارو است که وی آن را “انحراف” و یادگار گذشته استعمار وحشیانه برزیل توصیف می کند. وی می گوید: “ما تمام داده هایی را داریم كه برزیل كشوری نژادپرست را تأیید و از نظر آماری اثبات می كند.” “ما کشوری هستیم که بر اساس برده داری بنا شده است.”

اولین آلبوم او ، Um Corpo No Mundo 2019 (بدن در جهان) ، به دلیل احساس بی جا بودن “زن سیاهپوست دیاسپورا ، در کشوری که ما خود را نمایندگی نمی بینیم” نامگذاری شد. قطعات آلبوم جدید او تا حدی در سومین سفر وی به آفریقا ساخته شده است – که برای لونا که هنگام ضبط و فیلمبرداری پسرش دایو باردار بود احساس بازگشت به خانه بود. در نایروبی و سائو پائولو با تهیه کننده کنیایی و گیتاریست جاز کاتو تغییر ضبط شده است ، بسیار ملودیک ، ظرافت ضربی ، مبهم ، معاصر و خیس در فرهنگ برزیل است. صدای لونا از آرام آرام به زور و سر به فلک کشیده می شود ، شعرهای او بالینی و شاعرانه است.

لونا به عنوان لوئدجی سانتا ریتا در سالوادور ، پایتخت ایالت شمال شرقی باهیا (شهری با بیشترین نسبت سیاه پوستان در برزیل) متولد شد ، جایی که در محله یقه های آبی آن Brotas بزرگ شد. والدین وی در جنبش حقوق سیاهان با یکدیگر دیدار کردند. خانه آنها مملو از موسیقی بود ، اما والدین لونا می خواستند که او یک کار ثابت داشته باشد ، بنابراین وی در رشته حقوق فارغ التحصیل شد.

کلمات فرار از زورگویی را تجربه کردند که لونا در نوجوانی تجربه کرد ، “یکی از معدود دختران سیاه پوست در یک مدرسه خصوصی ، بسیار خجالتی ، بسیار ساکت. و نوشتن باعث شکستن این سکوت شد. ” “این نوشتار به موسیقی تبدیل شد.”

وی که بعد از دانشگاه نیز بسیار ناراضی بود ، تمرین یوگا و مدیتیشن کرد ، فهمید که می خواهد آواز بخواند و دستمزدی را که به عنوان کارآموز دادگاه بدست آورده بود ، صرف درس آواز کرد. او به سائوپائولو نقل مکان کرد و با سازندگان فیلم مانند جویس پرادو ، که نسخه 23 دقیقه ای فیلم کامل آلبوم را در سالوادور کارگردانی کرد و ویدیو را به موفقیت م 2017ثر 2017 در Banho de Folha تبدیل کرد ، درگیر شد. وی گفت: “در سالوادور ، این کسی است که شما می شناسید.” “در سائو پائولو ، شما باید خوب باشید.”

از نظر بصری و موسیقی ، اشاره هایی به Candomblé وجود دارد ، آئین آفریقایی-برزیلی Luna که توسط آفریقایی های برده گرفته شده وارد و توسعه یافته است. این یک دین مدارا و ذهنی است که خدایان آن نیز نیروهای طبیعی هستند. پرستندگان هنگام تشریفات یک شبه با رانندگی توسط کوبه های خواب آور جشن می گیرند و در آنجا توسط خدایان تسخیر می شوند. هر نمازگزار یک مقدس حامی یا “orixá” دارد و آلبوم با یک آهنگ و ریتم اختصاص داده شده به Luna ، به نام Bessém یا Oxumaré ، که گاهی اوقات توسط یک رنگین کمان یا یک مار نشان داده می شود ، باز می شود.

آمیخته با تولد سامبا در ریو و کارناوال – که هر دو قبل از آن بوده است – Candomblé در آثار موسیقیدانان برزیلی مانند Gilberto Gil و Dorival Caymmi حضور دارد. اما پیروان آن به طور فزاینده ای در معرض حمله افراط گرایان در میان تعداد فزاینده مسیحیان انجیلی برزیل قرار می گیرند ، بسیاری از آنها از بولسونارو حمایت می کنند و کاندومبله را شیطانی می دانند. لونا امیدوار است که “پاک سازی ، جلوی شیطان پرستی آن را بگیرد” ، کاری که می خواهد به طور گسترده تر برای سیاه پوستان برزیلی انجام دهد.

“انتظار می رود که در مورد گرسنگی ، درد ، گرسنگی ، غم و اندوه آواز بخوانیم. اما ما می توانیم چیزهای دیگری را بخوانیم. ما چیزهای دیگری نیز زندگی می کنیم. به همین دلیل است که من در مورد عشق صحبت می کنم ، برای فرار از این کلیشه ، این انتظار درد وقتی به یک زن سیاه پوست فکر می کنید ، “. “من در مورد عشق به عنوان شفابخش صحبت می کنم. من در مورد عشق به عنوان قدرت صحبت می کنم. “

• Bom Mesmo É Estar Debaixo D’Água اکنون بیرون است.