سوپر ضربه های کلاسیک و ماتسوف در پیانو. بوسه ای بی پایان از دیانا ویشنووا و ایلدار آبدرازاکوف با دوبیتی های تورادور. و همچنین گل رز سفید برای استاد، “سالهای زیادی!” پروکوفیف و بارش باران در میدان تئاتر.

در 2 مه 2023، کنسرت گالا در تئاتر ماریینسکی جشنی دوگانه را رقم زد: دهمین سالگرد افتتاحیه صحنه جدید و 70 سالگی کارگردان و کارگردان هنری والری گرگیف.

مسیر خود را

امروزه تصور سرعت بی‌شتاب و سنجیده زندگی تئاتری دشوار است، زمانی که فصل جاری تفاوت کمی با فصل قبل داشت و فصل بعدی هم همینطور خواهد بود و برای اولین بار باید سال‌ها منتظر بود. ما به این واقعیت عادت کرده ایم که با گرگیف همه چیز سریع است، بنابراین جشن جشن چند روز قبل از تاریخ اعلام شده روی پوستر ظاهر شد. این نوید شگفتی‌ها را می‌داد و باعث می‌شد که تعجب کنیم که استاد چه نقشی در تعطیلات به خود اختصاص داده است. این برنامه فقط شامل نام دستیاران رهبر ارکستر بود.

و شروع جشن که دقیقاً یک ساعت به تعویق افتاد، به طور کلی تعجب آور نبود. مشخص است که زمان در تئاتر ماریینسکی به طور متفاوتی جریان دارد؛ در اصل، نباید آن را با ساعت یا دقیقه سنجید. قوانین دیگری وجود دارد، فضای دیگری.

والری گرگیف: “سخت ترین چیز این است که رهبر به دنیا بیایی”

تماشاگر زمانی به دنیای آشنا بازمی‌گردد که می‌خواهد زیر باران سیل آسا در میدان تئاتر با کار ساخت‌وساز دائمی که در آنجا انجام می‌شود، تاکسی بگیرد. در برابر این پس زمینه، این واقعیت که Mariinsky-2 وجود دارد، کار می کند و با وقار ناراحتی های اطراف را نادیده می گیرد، یک پیروزی بزرگ برای شخص والری ابیسالوویچ گرگیف است.

در واقع، تعطیلات با یک مجموعه ویدیویی شروع شد که یادآور اولین نمایش های ده سال گذشته بود. زمزمه شناختی در سالن پیچید: «اتللو»، «جنگ و صلح»، «سالومه»، «دختری از غرب»، «شب سیسیلی».

اجراها نابرابر، بحث برانگیز، باعث تحسین یا توهین به مقدسات می شوند – اما حتی لحظات کوچک ضبط شده در ویدیو، فضای وسواس خلاقانه ای را که با تولد آنها همراه بود، منتقل می کند.

و – اوه! صفحه ای که پورتال صحنه را پوشش می دهد به طور جادویی ناپدید می شود ، پیانو روی صحنه است ، پشت پیانو دنیس ماتسوف و یک تبریک موسیقایی رسا از هنرمند مردمی است. و سپس کنسرت گالا، همانطور که می گویند، وارد یک شیار شد: یک شماره آواز، سپس یک باله، دوباره یک آواز، و غیره.

افتتاحیه مرحله دوم تئاتر ماریینسکی در سن پترزبورگ برگزار شد

پریما و پریمادونا

برنامه باله با آهنگ های فوق العاده ای که برای این نوع ماراتن های کنسرت معمول است ارائه شد.

دوئت رومئو و ژولیت با رقص لئونید لاوروفسکی توسط ماریا شیرینکینا و ولادیمیر شکلیاروف اجرا شد.

در پاس دودو از دن کیشوت، رناتا شکیرووا جذاب و کیمین کیم بی عیب و نقص، که می داند چگونه مهارت را با ظرافت ترکیب کند، تکنیک خود را به رخ کشیدند.

برای تکمیل مجموعه جشن، مینیاتوری از میخائیل فوکین را به موسیقی سنت سان “قو” با تفسیر اوکسانا اسکوریک اضافه کردیم.

18 ژوئن – تولد لئونید لاوروفسکی

دکوراسیون اصلی رقص کنسرت، حضور روی صحنه دیانا ویشنووا بود. پریما افسانه ای به همراه کنستانتین زورف دونوازی آنجلین پرلیوکاج از باله “پارک” را با بوسه بی پایان معروف رقصیدند. و او با هر حرکت تأیید کرد: رقصندگان با استعداد و حرفه ای وجود دارند و رقصندگان منحصر به فردی وجود دارند که دارای جذابیت جادویی هستند و دیانا فقط همین است.

شماره های آوازی بیشتری در برنامه وجود داشت و باریتون ها به خصوص فلش می زدند. آلکسی مارکوف آریای مستر ایکس را از سیرک پرنسس خواند، رومن بوردنکو آریوسوی رابرت از ایولانتا را خواند، آریون بااتار گانباتور یک آهنگ فولکلور مغولی را درباره استپ خواند.

سرگئی اسکوروخدوف برای تنورها کار می کرد – آریا کالاف از “توراندوت” از او اطاعت کرد. باس ها برای فینال ذخیره شدند: نامه راخمانینوف به استانیسلاوسکی که توسط میخائیل پترنکو اجرا شد تماشایی بود و ایلدار آبدرازاکوف با ابیات اسکامیلو از کارمن تماشاگران را به وجد آورد.

دیانا ویشنووا: “کاری که انجام دادم و انجام دادم برخلاف همه چیز است. بدن من برای باله ساخته نشده است”

حضار از پریمادونای معروف گرگیف با خوشحالی استقبال کردند. تاتیانا سرژان آریا آدریانا لکوورر را از اپرای سیلیا به همین نام خواند، یولیا ماتوچکینا آواز آگوستین لارا گرانادا را خواند، اکاترینا سمنچوک هابانرا را از کارمن خواند.

اجرای درخشان Khibla Gerzmava با آریا سیلوا از The Queen of Czardas نقطه اوج کنسرت شد.

استاد کجاست؟

و همه چیز خوب خواهد بود ، اما به شدت احساس می شد که والری گرگیف در جایگاه رهبر ارکستر نیست. کمبود حساسیت ارکستری، درام، رنگ های موسیقی آتشین وجود داشت. و حضار نگران شدند و سر خود را برگرداندند. استاد معروف ما کجاست؟

گروه استرادیواری قبلاً یک فانتزی با موضوع تولدت مبارک پخش کرده بود و رهبر آن لورنز ناستوریکا-گرشوویچی چیزی را گفت که همه می دانستند و اگر نمی دانستند احساس می کردند (ما داریم سالگرد استاد را جشن می گیریم و این صحنه وجود نداشت. بدون او اتفاق افتاد)، اما گرگیف هرگز حاضر نشد.

به طور دقیق تر، ظاهر شد، اما فقط روی صفحه نمایش. طرح هایی برای تاریخ یک نابغه موسیقی: چندین عکس دوران کودکی، یک توپ فوتبال – همه می دانند که استاد فوتبال را دوست دارد.

اما دانش آموز گرگیف در لنینگراد به تحصیل ادامه می دهد و معلم مشهورش ایلیا موسین از دشواری های حرفه رهبر ارکستر می گوید.

و سرانجام، چهره امروز گرگیف: بزرگ، پر از صفحه نمایش غول پیکر، با چشمان شدید، چین و چروک های تیز.

لورنز ناستوریکا-گرشوویچی: “من برای پوتین بازی کردم”

و خود والری ابیسالوویچ در آن زمان در اعماق جعبه مرکزی بود – از ردیف های اول غرفه ها، اگر از صحنه دور شوید، می توانید او را ببینید.

یک پیراهن سفید به طور مبهم زیر یک ژاکت تیره، کراواتی به رنگ قرمز تیره دیده می شد. حتی زمانی که به او دسته گل رز سفید اهدا شد، این لحظه با پرتوی نور روشن نشد و با لهجه موسیقی تأکید نشد.

قبلاً پیتر درانگا چیزی از پیاتزولا بازی کرده بود، حالا آنها “سالهای زیادی” را خواندند. پروکوفیف، و اکنون چیزی طلاکاری شده از رنده پایین می آید. سرانجام! اکنون سوار بر ارابه ای طلایی، مانند فیبوس، حامی هنرها و رهبر موسوم به موز، از بهشت ​​فرود خواهد آمد.

نه، فقط عدد 10 در قاب برگ بو فرود آمد. تماشاگران که از دیدن والری ابیسالوویچ روی صحنه ناامید بودند، با اشاره به اعماق تاریک جعبه مرکزی شروع به سر دادن شعار “تولدت مبارک!” کردند.

پتر درانگا: تصور می‌کردم که چگونه به عنوان نفر پنجم در تیم بازی می‌کنم.

انگار به خودی خود ایده اصلی شکل گرفت: گرگیف مردی است که بدون او این سالن به سادگی وجود نخواهد داشت و این تعطیلات به افتخار خالق یک دوره جدید تئاتری است که در روز دوسالگی خود ترجیح داد. برای به اشتراک گذاشتن آنچه انجام داده است به جای ارائه خود.

ده سال و سه هزار

کاری که انجام شده قابل توجه است. به مدت ده سال، بیش از 3000 اجرا و کنسرت در Mariinsky-2 با حضور 5 میلیون تماشاگر برگزار شده است. رپرتوار 76 اثر اپرا و باله از اینجا آغاز شد: 52 اجرا در صحنه بزرگ و 24 اجرا دیگر در سالن های مجلسی ارائه شد.

امروز مرحله جدید تئاتر ماریینسکی به نوعی گل سرسبد یک ناوگان تئاتر قدرتمند است. این مرکز تپش یک لخته انرژی است، یک موبایل دائمی نمایشی واقعی.

خب، استاد خودش یک موبایل دائمی است. او برای یک روز به سن پترزبورگ رفت: با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه ملاقات کرد، در کنسرت سالگرد شرکت کرد – و دوباره در جاده.

جشنواره عید پاک مسکو با کنسرتی در سالن بزرگ کنسرواتوار به پایان می رسد

جشنواره عید پاک، ساخته مورد علاقه او، در حال گسترش است. 36 کنسرت با ارکستر تئاتر ماریینسکی – از کراسنویارسک تا سن پترزبورگ. سیبری، اورال، منطقه ولگا، مرکز، منطقه چرنوزم، شمال غربی. اغلب دو اجرا در روز.

این انجمن در روز پیروزی، 9 مه، در سالن بزرگ کنسرواتوار مسکو به پایان خواهد رسید. استاد همچنان به شگفتی خود ادامه می دهد.

واروارا سوینتسوا، ایزوستیا