فیلارمونیک ریازان هشتاد و چهارمین فصل کنسرت را با برنامه ای غیرعادی به پایان می رساند.

به جای فرمت سنتی، که در آن یک سولیست و ارکستر برجسته در یک شب اجرا می کنند و یک اثر سمفونیک در مقیاس بزرگ پخش می شود، سه کنسرت ساز از آرام خاچاتوریان که جشن تولد 120 سالگی او در 6 ژوئن 2013 برگزار می شود، اجرا می شود: کنسرتو برای ویولن و ارکستر، کنسرتو برای پیانو و ارکستر و کنسرتو راپسودی برای ویولن سل و ارکستر.

این آثار به همراه ارکستر سمفونیک فرماندار ریازان به رهبری سرگئی اوسلکوف توسط تکنوازان سه گانه به نام اجرا می شود. A. Khachaturian از ارمنستان: کارن شاخگالدیان ویولن، کارن کوچاریان نوازنده ویولن سل و آرمینه گریگوریان نوازنده پیانو.

در آستانه کنسرت، یوگنیا پورودینا، کارمند سرویس مطبوعاتی انجمن فیلارمونیک ریازان، موفق شد در مورد گذشته، حال و آینده فرهنگ موسیقی ارمنستان با نوازندگان صحبت کند.

کارن شاخگلدیان: ویولن هر چیزی را قبول می کند!

– موسیقی آرام ایلیچ با فرکانسی رشک برانگیز در سالن های کنسرت سراسر جهان به صدا در می آید. اما این احساس وجود دارد که کار او به نوعی یک طرفه ارائه می شود – همه چیز “رقص صابر” و والس تا “بالماسکه” است …

کارن شخگلدیان (KS): آرام ایلیچ گروگان موفقیت خودش است. شنوندگان از موسیقی او انتظار ملودی های آشنا و مورد علاقه دارند، اما او بسیار متفاوت است و در ساخته های دیگر کم ندارد. به ندرت سمفونی خیره کننده دوم، گوهر واقعی موسیقی سمفونیک، صدا می کند؛ ساخته های مجلسی او که از نظر تصور آهنگساز بسیار جالب هستند، تقریباً هرگز اجرا نمی شوند. و بسیاری کارهای دیگر…

آرمینه گریگوریان (AG): اما ما به عنوان اعضای سه گانه با نام استاد وظیفه خود می دانیم که شنوندگان کشورهای مختلف را با خاچاتوریان ناشناخته آشنا کنیم.

کارن کوچاریان (CC): به عنوان مثال، اخیراً در جشنواره ای در یکاترینبورگ، به همراه یک نوازنده بزرگ، ویولونیست، ماکسیم نوویکوف، سونات های انفرادی آرام ایلیچ را که در سال های پایانی زندگی این آهنگساز نوشته شده بود، اجرا کردیم. موسیقی فوق العاده جالب، تصویری کاملا متفاوت از خاچاتوریان، یک متفکر، یک فیلسوف.

«آیا ابتذال می‌خواهی؟ خواهی گرفت!” – فریاد زد خاچاتوریان

– در ریازان برنامه ای اجرا می شود که دوست دارم اسمش را بگذارم ماراتن موسیقی دستگاهی آرام خاچاتوریان – سه کنسرت با ارکستر با سازهای مختلف تکنوازی. چگونه به این ایده رسیدید که این آثار را در یک برنامه ترکیب کنید؟

KSh: این ایده به خودی خود، در واقع از ترکیب گروه ما به وجود آمد، زیرا هر کدام از ما با لذت برنامه های انفرادی اجرا می کنیم و خاچاتوریان کنسرتو سه گانه ندارد، بنابراین تصمیم گرفتیم سه کنسرت را در یک شب ترکیب کنیم.

QC: ما مدت هاست که این برنامه را داشته ایم، حتی در جشن 110 سالگی آرام خاچاتوریان در سال 2013 سه کنسرت در ارمنستان و تعدادی از شهرهای روسیه اجرا کردیم.

– از هر سه کنسرتو – کنسرتو پیانو، کنسرتو ویولن و کنسرتو راپسودی – کنسرتو ویولن محبوب‌ترین است.

KSh: به نظر من چند عامل برای سرنوشت واقعا خوش این کنسرت وجود دارد. در روند ایجاد آرام ایلیچ از نزدیک با دیوید فدوروویچ اویستراخ که کنسرتو به او اختصاص داده شده است ارتباط برقرار کرد. دیوید فدوروویچ نسخه خود را از آهنگ ایجاد کرد ، در ایجاد بخش تکنواز شرکت کرد ، به همین دلیل او در عین حال بسیار “ویولن” ، ویرتوز و غنایی است.

و باز هم به سرنوشت بعدی کنسرتو کمک بزرگی به شخصیت اوستراخ کرد که آن را اغلب نواخت و بسیاری از همکاران مشهور خود در داخل و خارج از کشور را به آن “آلوده” کرد.

ویولن‌نوازان مجموعه‌ای از کنسرتوهای «بزرگ» دارند که برای یک نوازنده الزامی است – بتهوون، برامس، چایکوفسکی، سیبلیوس، اولین کنسرتو شوستاکوویچ، اولین کنسرتو پروکوفیف، و خاچاتوریان این فهرست را به طور برابر تکمیل می‌کند. کاملاً همه چیز را برای نشان دادن همه توانایی های خود دارد: فضیلتی، فکری، موسیقیایی، احساسی.

ویولن پادشاه دیوید

کنسرتو پیانو نیز زمانی محبوب بود. و اکنون عملاً انجام نمی شود …

AG: به نظر من ناعادلانه و نالایق است. فکر می‌کنم دلیل آن ترس بسیاری از ارکسترها، رهبران و تکنوازان از یادگیری چیزهای جدید و تمایل به دنبال کردن مسیر شکست خورده است… برای من شخصاً این یکی از کنسرت‌های مورد علاقه من است.

– اگر دیوید اویستراخ نقش مهمی در محبوبیت و موفقیت کنسرتو ویولن داشت، کنسرتو راپسودی برای ویولن سل و ارکستر برای اولین بار توسط مستیسلاو روستروپویچ اجرا شد (اثر به او تقدیم شده است). اما بالاخره خود آرام ایلیچ ویولن سل می نواخت و احتمالاً ایده دقیقی از امکانات این ساز داشت.

QC: کنسرتو راپسودی بر خلاف دو اثر فوق، یک اثر تک قسمتی است، هرچند ساختاری سه قسمتی دارد: آغاز ملودیک، قسمت میانی شرزو و گالوپ ویرتوز در قسمت پایانی. کنسرتو راپسودی از نظر فنی پیچیده است، اما ساخت منطقی از قطعات در بخش وجود دارد. آرام ایلیچ به خوبی گردن را حس کرد و ویژگی های موقعیتی ویولن سل را درک کرد.

– آیا صدای ویولن سل با موسیقی محلی ارمنی هماهنگ است؟

QC: همانطور که می دانید صدای ویولن سل نزدیک ترین آلات موسیقی به تن صدای انسان است. و از آنجایی که موسیقی فولکلور همیشه بر اساس یک آهنگ است، به نظر من، صدای ویولن سل بسیار طبیعی ملوس ارمنی را به صدا در می آورد.

27 مارس 1927 مستیسلاو روستروپویچ متولد شد

– اگر به مبحث آشنایی عموم با خاچاتوریان ناشناخته برگردیم، آنگاه مرکز اصلی که میراث خلاقانه آهنگساز در آن نگهداری می شود، خانه-موزه آرام خاچاتوریان در ایروان است. و شما، آرمینه، از سال 2004 با موفقیت آن را رهبری می کنید. آیا صفحاتی در میراث خلاق آرام خاچاتوریان وجود دارد که هنوز کشف نشده باشد؟

AG: آرشیو موزه شامل تقریبا شانزده هزار نامه، پوستر، دست نوشته، وسایل شخصی آهنگساز و اعضای خانواده اش، آلات موسیقی است که مربوط به زندگی و کار استاد است. این موزه کار تحقیقاتی فعال انجام می دهد، مجموعه هایی از نامه ها، آلبوم ها، یادداشت ها، کنفرانس ها را منتشر می کند. بنابراین کار آرام ایلیچ هنوز به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است.

– آرمینه، کمی از خانه موزه بگو.

AG: خانه-موزه آرام ایلیچ بر اساس عمارتی در مرکز ایروان ساخته شد که در سال 1945 توسط دولت ارمنستان شوروی به آهنگساز اهدا شد. این یکی از محبوب ترین مراکز فرهنگی پایتخت است که هم ساکنان ایروان و هم مهمانان شهر ما به طور فعال از آن بازدید می کنند. این موزه دارای یک بخش یادبود، ده سالن نمایشگاه، یک سالن کنسرت است که زندگی خاص خود را دارد، یک کتابخانه موسیقی، یک کتابخانه و یک پاسیو زیبا که در آن رویدادها نیز برگزار می شود.

– غیرمعمول ترین یا به خصوص مهم ترین مورد در مجموعه موزه چیست؟

AG: من معتقدم که با ارزش ترین و مهم ترین نمایشگاه در قسمت یادبود موزه ما ارائه شده است – این یک پیانوی بزرگ شخصی از برند Blütner است که شاهدی بر جستجوها و پیروزی های خلاقانه استاد است.

سه گانه خاچاتوریان سالگرد راخمانینوف و خاچاتوریان را در سال 2013 جشن خواهند گرفت.

– تیم شما ابتدا با نام دیگری ظاهر شد – سه نفر “Arsika”. در سال 2008، این سه نفر به نام آرام خاچاتوریان نامگذاری شد. چگونه اتفاق افتاد؟ چرا تصمیم به تغییر نام گرفتید؟

KSh: از آنجایی که ما به عنوان یک گروه، فرهنگ ارمنی را در سراسر جهان نمایندگی می کنیم، پس از چندین سال تمرین و اجراهای مشترک، به این نتیجه رسیدیم که اگر نام آرام ایلیچ با محبوبیت واقعا سیاره ای اش به ما در مقیاس آن کمک کند، درست است. و ما بسیار خوشحالیم که پسر استاد به ما رضایت داد.

– کار در سه گانه شما چگونه است؟ آیا هر یک از شرکت کنندگان نقش های خاص خود را دارند یا تصمیمات به صورت جمعی گرفته می شود؟

QC: ما 17 سال است که با هم هستیم، این ارتباط ثابت شده سه نفر است که سال ها توسط یک ایده مشترک متحد شده اند. نقش هر یک از ما خدمت به موسیقی، نظر همه، گامی برای رسیدن به هدف است.

– آیا موسیقی نویسندگان معاصر ارمنی را اجرا می کنید؟

KSh: بله، چند سال پیش دیسکی را با سه نویسنده ارمنی ضبط کردیم – واهرام بابایان، واردان آدهمیان، لوون چاوشیان، روبن سرکیسیان.

QC: ما نه تنها اجرا می کنیم، بلکه حتی مستقیماً در خلق آثار مشارکت می کنیم. به عنوان نمونه، سه گانه تیگران منصوریان، تقدیم به آلفرد شنیتکه، به دستور ما نوشته شد. نویسنده، در روند نوشتن، اغلب ما را به خانه خود دعوت می کند تا مشورت کنیم، ایده ها را به اشتراک بگذاریم، نظر ما را در مورد یک قسمت یا آن بپرسیم.

— آرام خاچاتوریان یکی از پیشتازان فرهنگ موسیقی ارمنستان است. آهنگسازان جوان ارمنی امروز توسط چه کسانی هدایت می شوند؟

AG: همانطور که یکی از مشهورترین هنرمندان ارمنستان مارتیروس ساریان گفت: آرام خاچاتوریان راه را برای همه نوازندگان بعدی ارمنی هموار کرد و خودش ابتدایی ترین مسیر را در کارش طی کرد.

22 ژانویه – تولد آرنو باباجانیان

QC: مکتب آهنگسازان ارمنی در نیمه دوم قرن بیستم جهش بسیار بزرگی را تجربه کرد. آرنو باباجانیان، ادوارد میرزویان، الکساندر هاروتونیان، آدام خودویان، لازار ساریان نام هایی هستند که موسیقی ارمنی را در سراسر جهان تجلیل کردند.

KSh: امروزه در ارمنستان نویسندگان بسیار جالبی وجود دارند: ادوارد هایراپتیان، واچه شرافیان و بسیاری دیگر.

AG: من معتقدم که ما به عنوان یک گروه مجلسی ارمنی مسئولیت اجرا و اشاعه فرهنگ موسیقی ارمنی در سراسر جهان را بر عهده داریم.

اوگنیا پورودینا، سرویس مطبوعاتی فیلارمونیک ریازان