صدای کودکانه در بروسفست. مرکز وزنزنسکی اولین نمایش اپرای De-ba-rr-ka-de-rr را ارائه داد.
این مقاله قوانین ژانر را نقض می کند و ثابت می کند که حافظه دقیق ترین سند است.
در مرکز Voznesensky دیوارهای سفید وجود دارد. این نقطه شروع کارگردان شد. برای بازی از راه های مهم یک تخته سنگ تمیز ، عکاسی سیاه و سفید. و این فضا خود به صفحه تبدیل می شود.
کارگردان فیلیپ وینوگرادوف فارغ التحصیل کارگاه آموزشی Krymov-Kamenkovich است. این مکان بی نظیر با هنرمندان و کارگردانان آموزش دیده است. فیلیپ به عنوان یک طراح تولید ، چندین اپرا در تئاتر ساتس ساخت.
وقتی “De-ba-rr-ka-de-rr” – متن نمایشنامه نویس جوان الینا پترووا – را خواندم ، بلافاصله تصمیم گرفتم که او یک اجرای موسیقی انجام دهد.
“این یک نمایشنامه نیست. متن روی یک بوم پیوسته می رود ، یعنی تقسیم بندی به نقش ها وجود ندارد. گویی همه متن ها نوشته شده است ، در واقع مانند یک شعر می توان گفت “
– می گوید فیلیپ وینوگرادوف.
جورجی ایساکیان: “ما نیمی از پتروزاوودسک را در” فلوت جادویی “اشغال کردیم!”
از نظر آهنگساز آنا پوسپلووا ، “De-ba-rr-ka-de-rr” چهارمین اپرا است. این بار هیچ ساز موسیقی در موسیقی وجود ندارد.
“فقط صدا کار می کند ، هیچ ساز وجود ندارد. فقط با استفاده از صدای انسان. برخی از آه ها ، سر و صدا ، آواز خالص. هیچ چیز دیگر”،
– توضیح داد آنا پوزپلووا.
به یاد آوردن دوران کودکی ، که در آن همه می توانند با تاریخ شخصی خود مطابقت داشته باشند. مادر ، پدر ، در حال رقصیدن در سینمای “اکتبر” ، جایی که پدر و مادر با هم ملاقات کردند. “De-ba-rr-ka-de-rr” صحنه اصلی و تصویر مبهم است – یک نقطه انتقال ، حالت مرزی. متن خود به صورت مونولوگ داخلی نوشته شده است.
این اجرا پروژه مشترک جشنواره تئاتر مستند Brusfest و مرکز وزنزنسکی است.
“مرکز وزنزنسکی جایی است که اول از همه آنها متن را مطالعه می کنند ، با متن کار می کنند. و متن اساس و انگیزه ، انگیزه است. در اینجا متن الینا پترووا است ، که اساس آن عملکرد را تشکیل می دهد ، مدرن ، بسیار غیر معمول. این متن هم دشوار است و هم در عین حال بسیار شاعرانه ، “خاطرنشان کرد جولیا گیربا ، متصدی برنامه تئاتر مرکز وزنزنسکی.
برندگان مسابقه “امتیاز” برای آهنگسازان جوان اعلام شدند
در نقش اصلی – ویکتوریا میروشنیچنکو. او برای کار مخاطبانش در فیلم “دیلدا” ساخته کانتمیر بالاگو شناخته شده است. او چیزهای شخصی زیادی را در مورد خاطرات به نمایش گذاشت. او می گوید کودکی موضوع مورد علاقه او است.
“من حتی فکر می کنم به همین دلیل تصمیم گرفتم به طور کلی بازیگر شوم. من واقعاً می خواستم همیشه مثل خودم در کودکی به خودم نزدیک شوم. از آنجا که خودم در جایی از نوجوانی فکر می کردم چیزی که از بچگی دوست داشتم – من واقعی هستم. یعنی بدون همه چیز. سپس برخی ناخالصی ها از قبل شروع می شوند “
– مشترک بازیگر ویکتوریا میروشنیچنکو.
طبق قانون ، خاطرات لحظه های زنده بسیار طولانی به نظر می رسند. اشیا Ord معمولی به تصویر تبدیل می شوند. مجریان گروه آوازی – چهره های سفید پشت سر قهرمان – به نمادهایی تبدیل می شوند.
“اگر تصور کنید که ما در حال برقراری ارتباط هستیم ، اقوام ، مادربزرگ ها و پدربزرگ های ما پشت ما هستند. و به نظر می رسد آنها پشت ما هستند. به نظر نمی رسد که آنها را می بینیم ، اما احساس می کنیم. این در مورد این است “،
– فیلیپ وینوگرادوف غرق شد.
در پایان داستان ، تصویر یک دختر کوچک ظاهر می شود: یا قهرمان در کودکی ، یا کودک درونی.
یانا موزیکا ، اخبار فرهنگ