ولادیمیر اسپیواکوف و ارکسترش کنسرت های خیریه در ازبکستان برگزار کردند.

ارکستر فیلارمونیک ملی روسیه به رهبری ولادیمیر اسپیواکوف اخیرا بیستمین سالگرد تاسیس خود را جشن گرفت. تورهای پس از سالگرد – روسی و خارجی – رهبری تیم تصمیم گرفت به این تاریخ اختصاص دهد.

پس از کنسرت های جشن در مسکو، NPR به شمال به منطقه مورمانسک رفت و سپس به شدت به جنوب به ازبکستان رفت. این نوازندگان دو کنسرت خیریه در تاشکند و بخارا برگزار کردند و یک سری کلاس های مستر در کنسرواتوار تاشکند برگزار کردند.

ولادیمیر اسپیواکوف: “ماموریت یک موسیقیدان روشن کردن است”

ازبکستان یکی از جمهوری‌های شوروی سابق است که ولادیمیر اسپیواکوف با آن روابط گرمی دارد. اجراهای مکرر برای او به عنوان یک محبوب محبوب شهرت ایجاد کرده است، و اگر مردم در جایی در خارج از کشور تیم های او را با سادگی روحشان گیج کنند و از نظر ذهنی NPR را با Virtuosos مسکو ذوب کنند، رهبر آنها هرگز با کسی اشتباه نخواهد شد.

خود استاد عاشق ازبکستان شد

“منطقه ای مهمان نواز، سخاوتمند و آرام”

جایی که هنر را دوست دارند و شرایطی را برای آموزش جوانان با استعداد ایجاد می کنند. او از نزدیک بخش های مدارس اصلی موسیقی در تاشکند را دنبال کرد – به نام R. M. Glier و به نام V. A. Uspensky. طبق معمول (در تمام عمرش با خرید و اهدای آلات موسیقی)، ویولن های صنعتگر فرانسوی را به مدارس اهدا کرد. آنها هنوز هم استفاده می شوند: آنها توسط بهترین دانش آموزانی که یک انتخاب رقابتی سخت را پشت سر گذاشته اند بازی می کنند.

نوازنده ویولن نادر خاشیموف، فارغ التحصیل موسسه فیلادلفیا کورتیس، که اکنون در ایالات متحده آمریکا زندگی می کند، پیروزی های رقابتی چشمگیر زیادی دارد و تجربه به عنوان نوازنده در ارکسترهای بزرگ دارد، کار حرفه ای خود را در مدرسه Uspensky آغاز کرد.

نادر در سن هفت سالگی مورد توجه ولادیمیر اسپیواکوف قرار گرفت که سه سال پیش از آن بنیاد بین المللی خیریه را سازماندهی کرده بود. این پسر بورسیه بنیاد شد ، یک ویولن سه چهارم را به عنوان هدیه از بت خود دریافت کرد ، هنوز نمی دانست که 15 سال بعد ، که قبلاً یک نوازنده جدی شده بود ، با کمک اسپیواکوف ساز را به دست خواهد آورد که شایسته آن باشد. سطح جدید او – ویولن “استرادیواری فرانسوی” اثر ژان باتیست ویووم. و او هوس پاگانینی را روی آن در موزه لوور، در سرزمین مادری خواهد نواخت، جایی که تقریباً 200 سال بعد، همه صدای او را تحسین خواهند کرد.

ویولون ویلهوم در دست خاشیموف امروز در تاشکند شنیده شد: او که به مدت 10 سال در وطن خود اجرا نکرده بود، از آتلانتا پرواز کرد و تنها یک کنسرت با ارکستر ملی فیلارمونیک روسیه و مدیر هنری آن برگزار کرد. هنرمندان جوان و دانش آموزان مدارس شبانه روزی کودکان دارای معلولیت، شخصیت های فرهنگی، دیپلمات ها، معلمان و روزنامه نگاران به یک شب موسیقی در تئاتر بولشوی به نام علیشیر ناوی دعوت شدند.

نگرانی های سازمانی و مالی با ارکستر توسط صندوق توسعه فرهنگ و هنر زیر نظر کابینه وزیران ازبکستان و بنیاد هنر، علم و ورزش علیشیر عثمانوف (به درخواست ولادیمیر اسپیواکوف، ویولن ویلهوم برای سمت القدم). به لطف علیشیر عثمانوف، NPR چندین سال است که فرصت بیشتری برای اجرای بیشتر در مناطق روسیه، به ویژه در مناطق بلگورود و کورسک به دست آورده است.

نیکوکار و رهبر ارکستر شکل بهینه همکاری را برای خود پیدا کردند و به طور مشترک از توسعه فرهنگ و آموزش در روسیه و ازبکستان مراقبت کردند.

برای کنسرت در تاشکند، ولادیمیر اسپیواکوف یک برنامه بین‌المللی با معنی گردآوری کرد: او شب را با “کاپریچیو ایتالیایی” اثر کلاسیک روسی پیتر ایلیچ چایکوفسکی افتتاح کرد و با اولین کنسرتو ویولن اثر آهنگساز آلمانی ماکس بروخ (یک رمانتیک متوسط، وفادار به خط مندلسون و شومان) و “رقص های سمفونیک” نوشته شده در آمریکا سرگئی راخمانینوف (به مناسبت صد و پنجاهمین سالگرد تولد او). سالن اجازه نداد تا گونگ پایانی آنطور که باید به صدا درآید: به شدت تشویق شد.

سپس برنامه با مینیاتورهای انکور تکمیل شد و با آهنگ “عمید” آهنگساز ازبکستانی انمارک سالیخوف (که همین یک سال پیش درگذشت) به پایان رسید و تماشاگران با اشتیاق جداگانه این آهنگ ملی را دریافت کردند.

کنسرتو بروخ یکی از زیباترین قطعات در کل رپرتوار ویولن است، با پایانی دشوار در روح مجارستانی-کولی – نادر خاشیموف آن را به راحتی و طبیعی ارائه کرد. یک هفته قبل از آن او را با ارکستر سمفونیک ملی واشنگتن “شکست” داد. با NPR، او فقط به یک تمرین نیاز داشت، نوعی تمرین لباس – بدون وقفه.

“اول اینکه این یک ارکستر باشکوه است و ثانیاً استاد گوش ظریفی دارد، علاوه بر این، ویولونیست فوق العاده ای است که همه نت های این موسیقی را می شناسد، بنابراین نواختن با او لذت واقعی دارد.”

نادر خاشیم اف توضیح داد.

ولادیمیر اسپیواکوف بدهکار باقی نماند:

«نادیر تکنیک عالی، لحن بی عیب و نقص، صدای فوق العاده دارد و در عین حال شیرین ترین فرد است. ما یکدیگر را بدون کلمات درک می کنیم – و نه تنها با ذهن، بلکه با قلب.

مانند پوشکین در “مهمان سنگی”: “امروز در هر حرکت موفق شدم، کلمات … کلمات جاری شدند، گویی آنها نه با خاطره یک برده، بلکه توسط قلب متولد شده اند …” مهمترین چیز در اینجا است – محبت قلبی

زمانی که تئاتر موزیکال درام بخارا، جایی که قرار بود دومین کنسرت تور برگزار شود، نمی توانست همه را در خود جای دهد، چقدر وابستگی قلبی ازبک ها به اسپیواکوف آشکار شد. برگزارکنندگان این تور از مقامات بخارا، شهری که NPR هرگز در آن اجرا نکرده بود، خواستند تا کنسرتی را در فضای باز برگزار کنند.

مکان بین مسجد معروف کالیان و مدرسه میری عرب به عنوان مکانی جدید انتخاب شد که در مقابل پیشتک ارکستر آن قرار داشت. در سال 2021 کنسرتی مشابه در میدان رجستان سمرقند برگزار شد و با الهام از زیبایی این مکان تاریخی، هم تماشاگران و هم نوازندگان را تحت تاثیر قرار داد.

اسپیواکوف و NPR پس از محاسبه ماهرانه زمان بندی برای تناسب بین دو سرویس در مسجد، به بخاری ها یک کالیدوسکوپ رنگارنگ از موسیقی چایکوفسکی (شامل قطعاتی از انحراف “چند ملیتی” از “دریاچه قو”)، خاچاتوریان، شوستاکوویچ، دونایفسکی ارائه کردند. نینو روتا ایتالیایی، فدریکو چوکی اسپانیایی…

سپس با چرخش به سمت میدان بخارا پر از لبه، استاد آرزوی ازبکستان کرد، جایی که در همان روز همه پرسی در مورد پیش نویس قانون به روز رسانی قانون اساسی برگزار شد.

“آینده روشن زیبا و صلح.”

هر کجا که NPR امسال اجرا می کند، رهبر آن از دوستی و همکاری بین مردم صحبت می کند. احتمالاً هیچ کس به اندازه هنرمندی که متعلق به تمام جهان است، نقض هماهنگی جهانی و گسست انسانی را احساس نمی کند. اسپیواکوف به عنوان هنرمند صلح یونسکو و به ویژه با قدردانی از این عنوان، موسیقی را به عنوان دارویی در برابر نفاق، نوعی پادزهر ترویج می کند.

“با هر جمهوری یا کشوری – و خداوند عمر نسبتاً طولانی به من داد – خاطرات شگفت انگیز من را به هم متصل می کند.

ولادیمیر اسپیواکوف می گوید

«این جمهوری‌ها همه با هم زندگی جدیدی می‌ساختند – با رفقا، دوستان و همکاران.

اکنون همه چیز متفاوت است، اما حفظ رابطه قدیمی بسیار مهم است. و موسیقی در این امر به ما کمک می کند. آنچه زندگی را می گیرد، موسیقی دوباره خلق می کند. چقدر حق با نیچه بود که می گفت بدون موسیقی زندگی یک اشتباه است!

تاتیانا چرنیگوفسایا همیشه در سخنرانی های خود می گوید که کودکان باید موسیقی را مطالعه کنند، زیرا برای رشد انسان، فعال سازی مغز، رشد معنوی بسیار مهم است. در زمان‌های مختلف و در موقعیت‌های مختلف زندگی، موسیقی متفاوت به نظر می‌رسد، اما موسیقی همیشه یک تسلی است، همیشه یک امید.

ازبکستان یک عشق طولانی مدت است و همه ما از آمدن به اینجا خوشحالیم. من آینده این کشور را در مهربانی مردم می بینم. در اینجا می توانید به بزرگترها احترام بگذارید و حسن نیت به کسانی که به اینجا می آیند کمک می کند که احساس غریبگی نکنند.

من بسیار خوشحالم که اینجا همه روسی صحبت می کنند، همه با لبخند، با احترام از ما استقبال می کنند و کودکان در خیابان به غریبه ها سلام می کنند. من می بینم که چگونه کشور نه تنها در بهار، بلکه به طور کلی شکوفا می شود، زیرا همه چیز اینجاست، نکته اصلی استفاده صحیح و توسعه همه آن است.

من به ازبکستان اعتقاد دارم. نکته اصلی این است که هیچ نزاع داخلی وجود ندارد. ازبک‌ها مردمی صبور هستند و صبر، همانطور که پدر الکساندر من به من آموخت، شجاعت است.»

تاتیانا داویدوا