تیدر اینجا نیازی به زیارت نوامبر در مهمترین رویداد موسیقی جدید بریتانیا در سال جاری نبود. در عوض جشنواره موسیقی معاصر هادرسفیلد به ما آمد ، و در حوادث آخر هفته پرشوری متمرکز شد ، برخی از آنها از استودیوهای Maida Vale بی بی سی و تالار جشنواره سلطنتی از رادیو 3 پخش می شدند ، در حالی که برخی دیگر در وب سایت جشنواره پخش می شدند.
با وجود تغییرات اجباری ، کنسرت های تغییر شکل یافته هنوز هم می توانست حداقل برخی از آثار و مجریانی را که برای جشنواره امسال برنامه ریزی شده بودند ، شامل شود. ترکیبی سالم از موسیقی از آهنگسازان شناخته شده و کمتر آشنا وجود داشت که برای توصیف جشنواره هادرزفیلد بود ، و با دو برتر از جیمز دیلون ، آهنگساز که بیش از 40 سال با آن ارتباط نزدیک داشت ، پایان یافت.
ارتباطات HCMF با دیلون به آغاز آن برمی گردد ، زمانی که او در اولین جشنواره در سال 1978 جایزه ای را برای آهنگسازان جوان به دست آورد. موسیقی او از آن زمان به طور منظم در آنجا ظاهر می شود ، اخیراً با اولین نمایش Tanz / haus: triptych در سال 2017 در انگلیس. ماه گذشته دیلون 70 ساله شد و هادرزفیلد این کار را با اولین اجرای فارماکیای خود ، به سفارش Ensemble Intercontemporain در پاریس و Sinfonietta لندن ، که آن را در اینجا معرفی کرد ، توسط جفری پاترسون ، علامت گذاری کرد.
عنوان چرخه چهار بخشی از کلمه یونانی دارو یا سحر آمده است. دیلون فرم Pharmakeia را به عنوان “یک آیین بهم پیوسته ، خود آیین موسیقی” توصیف می کند. نقش و نگارهایی وجود دارد که به نظر می رسد این چهار حرکت را به هم پیوند می دهد – به نظر می رسد که فراخوانی برنجی باز با لباسهای مختلف تکرار می شود ، زیرا موسیقی بین قسمتهای درهم پیچیده و متراکم کار می کند – نوعی نوشته که باعث شده دیلون به طور نادرستی با “پیچیدگی جدید” مدرسه موسیقی معاصر – و خیلی ساده تر، به طور مستقیم بیشتر رسا، حتی خاطرات مربوطه به اهنگ صدا. حتی وقتی دنبال کردن ارتباط بین ایده های موسیقی به نظر دشوار می آید ، زیبایی و طراوت مطلق آنها کاملاً جذاب است.
همچنین پیانو تکنوازی Echo the Angelus که چهار سال پیش برای نوریکو کاوای ، که آن را برای این کنسرت ضبط کرده بود ، نوشته شده بود جدید بود. دیلون این قطعه سه قسمتی و 20 دقیقه ای را به خاطرات شاعر پل سلان و پیانویست آرتورو بندیتی میکل آنژ اختصاص داده است. وضوح نوشتن پیانوی وی ، و درک واضح کاوای از آن ، خاطراتی را از بازی میکل آنژ به ویژه در نقش دبوسی و راول به وجود می آورد ، در حالی که سکوت های نامنظم ، طنین های بی صدا و زنگ های وارده به یک بعد خاص و مرثیه ای اشاره دارد.
در دو شب گذشته ، کنسرت های Explore Ensemble ، نوازنده کلارینت ، هدر روشه و GBSR Duo – جورج بارتون نوازنده سازهای کوبه ای و سیوان رییس نوازنده پیانو – مجموعه ای از پریمیرها را به همراه داشت. اکسپلور ، منوی هالیوود جذاب و جذاب الیور لیث را با بی نظیری سبک و سبک خاص خود معرفی کرد و همچنین موسیقی حساس و ریزگردانی حساس و ریزگردانه لارنس دان را ارائه داد. فضیلت چند صدایی روشه در مورد Heartwood لیزا رابرتسون و Sapindales مارتین آیدون اعمال شد ، در حالی که بارتون و ریز برای شروع چالش های فنی مهیج Spillikins Arne Gieshoff ، دست نیافتنی و روان را شروع کردند و با ادامه کار ، پراکندگی و شکنندگی بیشتری پیدا کردند.
در طول آخر هفته نیز پخش شد ، آخرین دوازده کمیسیون Zeitgeist گروه Riot Ensemble ، قطعات انفرادی برای اعضای گروه ، ساخته شده و ضبط شده در هنگام قفل. چشمگیرترین موارد ، چپ چپ ، راست چپ متیو گروس بود که توسط سم ویلسون سازهای کوبه ای اجرا شد ، همان اندازه که در حال پخش تله بود و Heloise Tunstall-Behrens’s Picea 433 ، ادای احترامی به درختان صنوبر که چوب را برای کمان ویولن و تار پیانو فراهم می کند و با بازی آدام سوین.
• کنسرت های Explore Ensemble ، GBSR Duo و Noriko Kawai و Sinfonietta لندن در سایت های BBC Sounds موجود است.