سرگئی اووروف ، ستون نویس ایزوستیا ، در مورد اینکه چرا موسیقی آهنگسازان معاصر در کانون توجه قرار گرفته است ، صحبت می کند.

آهنگ کرشندو یا قو با اعتماد به نفس؟ ندای بلند رهبری یا فریاد یک غرق شده؟ وضعیت موسیقی مدرن آکادمیک در یک زمان همه گیر ، و حتی بیشتر از آن چشم اندازهای آن ، ممکن است بحث های شدیدی را ایجاد کند. اما یک چیز واضح است: صدای آهنگسازان قرن بیست و یکم در این ماه ها ، علی رغم محدودیت های شدید ، در فضای فرهنگی و رسانه ای بیشتر و بیشتر به چشم می آید. یا “تشکر” از آنها؟

در اینجا فقط چند رویداد آفلاین وجود دارد (ما حتی به بسیاری از موارد آنلاین اشاره نمی کنیم). در پایان ماه نوامبر ، انجمن فیلارمونیک جشنواره ولادیمیر یوروفسکی “یک فضای دیگر” را برگزار کرد که شاهکارهای نیمه دوم قرن 20 را در گفتگو با موسیقی معاصران ما نشان داد.

در همان زمان ، پروژه اتحادیه آهنگسازان و ارکستر Opensound “Pulse” در Zaryadye راه اندازی شد ، که اولین روز دسامبر را نیز تصرف کرد: نمایش های جهانی هنرمندان آوانگارد روسی در اینجا با مینیمالیسم غربی رقیق شد. و اگرچه نویسندگان ما بسیار قوی تر از خارجی ها بودند ، اما واکنش مردم نشان داد که چنین کوکتل ای به دلخواه او بود.

پیش رو ، چرخه مقیاس بزرگ “پنج عصر” است که توسط اتحادیه نیز آغاز شده است – از نظر برنامه حتی رنگارنگ تر است و در واقع نمایانگر طیف جدیدترین روندهای علمی در روسیه است. محل اصلی برگزاری آن سالن راشمانینوف هنرستان خواهد بود.

پروژه جدید اتحادیه آهنگسازان روسیه

البته فقط 25٪ از بلیط ها باید برای همه این رویدادها فروخته شود. اما حتی در دوره های مرفه تر ، آزمایشات موسیقی نسل جدید نویسندگان ، در بهترین حالت پر کردن مکان های مجالس ، مخاطبان بسیار باریکی را به خود جلب کرد.

استثنائاتی نیز وجود داشت و هر یک امیدواری ایجاد می کردند که اکنون ، سرانجام ، آوانگارد نه “چاشنی” رپرتوار اصلی فیلارمونیک بلکه “نان روزانه” شود.

با این حال ، تراز عمومی به همان صورت باقی ماند. بین یک عصر موسیقی اپرای محبوب قرن نوزدهم ، اجرای عالی ستاره کنسرتو دوم راخمانینوف و کارهای آزمایشی نویسندگان قرن ما ، مشخصاً آخرین انتخاب مخاطبان نبود. و اگر صورتحساب بازی حاوی نام پر سر و صدا برخی از مجریان مهمان باشد …

اتحادیه آهنگسازان روسی جشنواره موسیقی معاصر “پنج شب” را برگزار می کند

الان چه اتفاقی افتاد؟ به هیچ وجه مجری مهمان وجود ندارد ، تعداد کنسرت های تجاری بسیار نازک تر شده است – فقط به این دلیل که دستیابی به سرمایه گذاری با محدودیت 25٪ تقریباً غیرممکن است. بنابراین ، آن دسته از پروژه هایی که در ابتدا هدفشان سودآوری نبود ، مورد توجه قرار گرفت.

در نگاه اول ، آنها واقعاً وضعیت خوبی داشتند – مهم نیست که چقدر در متن اپیدمی به نظر می رسد بدبینانه باشد. اکنون می توان سالن ها را راحت تر کرد تا توجه رسانه ها را به خود جلب کند – همچنین مخاطبان اصلی در هیچ کجا ناپدید نشده اند ، زیرا کودکان و دوستداران موسیقی سالخورده این رپرتوار را دوست نداشتند ، اما جوانان و افراد نسل میانه با حجاب مد و آزمایش به رویدادهای فرهنگی رفتند و رفتند … در نتیجه ، دستیابی به میزان مطلوب فروخته شده آسان تر شده است و برای گزارش دهی به حامیان مالی و دولت حتی از ارقام مطلق نیز بهتر است.

با این حال ، تصویر خوش بینانه جنبه اشتباهی دارد. بسیاری از فرایندهای لازم برای برگزاری چنین رویدادهای بزرگی مانند جشنواره یا چرخه کنسرت بطور قابل توجهی پیچیده تر شده است ، عدم اطمینان کامل برنامه ریزی طولانی مدت را تقریباً غیرممکن می کند ، بنابراین همه چیز باید فوراً “روی چرخ” آماده شود. خطرات چندین برابر شده است. خدای نکرده یکی از موزیسین ها مریض شوید و چه باید کرد؟ یافتن سریع جایگزینی برای آخرین مجری موسیقی یک کار غیرواقعی است ، خصوصاً با توجه به اینکه به هر حال می توانید آنها را روی انگشتان خود بشمارید.

اما مهمتر از همه ، شرایط فعلی در حال بمب گذاری برای آخرین موسیقی دانشگاهی است. همانطور که قبلاً متذکر شدیم ، این جهت در وهله اول به هزینه حامیان مالی وجود دارد ، خواه سازمانهای خصوصی باشد یا دولت به یک شکل یا شکل دیگر. آزمایش خلاق مانند علوم بنیادی است – با تعریف ، نمی تواند بلافاصله سودآور باشد. اما در شرایط تلاطم وحشی ، دقیقاً مناطقی که درآمد فوری ندارند ، قطع می شوند. دولت کمکهای مالی کمتری اختصاص می دهد ، تجارت برای بقا تلاش می کند و هزینه ها را به حداقل می رساند …

استالکرهای زمان ما

بنابراین ، با وجود همه موفقیت ها ، هنر موسیقی معاصر یکی از محافظت نشده ترین و آسیب پذیرترین بخشهای فرهنگ است. و آنچه بیش از همه توهین آمیز است ، موفقیت های کنونی او – جشنواره های شگفت انگیز ، کنسرت هایی که به یک رویداد تبدیل می شوند – به هیچ وجه تضمین کننده زندگی خوب در آینده نزدیک نیست.

علاوه بر این ، می توان پیش بینی کرد که 2021 دشوارتر خواهد شد. بودجه ها برای سال پیش رو برنامه ریزی شده اند و بنابراین ، بسیاری از فعالیت هایی که امروز در حال انجام هستند ، حتی قبل از همه گیری ، زمانی که هیچ کس نمی دانست چه انتظاری داشته باشد ، بودجه تأمین می شد. اکنون حامیان مالیات هزینه های خود را با بدترین برنامه در نظر می گیرند. حتی افراد خوش بین نیز می فهمند که ویروس کرونا تا چند ماه آینده از بین نخواهد رفت. و حتی زمان بیشتری طول می کشد تا همه چیز به حالت عادی برگردد (اگر این امر در اصل امکان پذیر باشد).

آیا این بدان معنی است که ما باید مرتکبانه کاری را متوقف کنیم و در سکوت منتظر “پایان جهان” باشیم؟ البته که نه. برعکس ، ارزش این است که از آرامش فعلی نهایت استفاده را بکنیم تا نام های جدیدی برای مردم باز شود ، آن را به سبک های غیرمعمول ، صداها ، ژانرها عادت دهیم و به همه نشان دهیم که موسیقی دانشگاهی قرن XXI چیزی حاشیه ای و غیرقابل انکار نیست ، بلکه برعکس ، یک تمرکز انرژی حیاتی است. به طور کلی ، برای ایجاد این ذخیره ، در درجه اول یک اعتبار ، که به شما کمک می کند تا مشکلات آینده کمی راحت تر زنده بمانید.

تا اینجا ، همانطور که می بینیم ، معلوم شد. بعد از این چه خواهد شد؟ این امر نه تنها به نوازندگان و سازمانهای تخصصی بستگی دارد. اما اگر در ظرفی که قورباغه افتاده ، آب را اضافه نکنید و روی آتش نگذارید ، ناامیدانه پنجه های خود را بزنید ، قورباغه احتمالاً زنده خواهد ماند. او در تلاش است.

سرگئی اواروف “ایزوستیا”