دبلیوآیا آن را با والتر اسمیت سوم و “گاه به گاه”؟ اولین آلبوم ساکسیفونیست تگزاسی در سال 2005 عنوان شد معرفی گاه به گاهو یک دهه بعد، در چهارمین سالگی، به ما اطمینان داد که هست هنوز گاه به گاه. او برای اولین حضورش در Blue Note گروه شش بازیگری آن آلبوم را برای آن جمع کرده است بازگشت به Casual، که در آن او ویژگی های خود را به عنوان یک نوازنده ساکس تنور برای دوران ما تکرار می کند، لحن هوادارش بازتاب گذشته – به ویژه دکستر گوردون – در حالی که پیچیدگی سخت پس از باپ را در آغوش می گیرد.

این مجموعه ای جذاب و متنوع از نسخه های اصلی است، به استثنای کاور کتاب Mother Stands for Comfort اثر کیت بوش. بسیاری از آن به دور از اتفاقی است. بازکننده، کنترا، که از روی یک بازی رایانه‌ای مربوط به دوران کودکی اسمیت نام‌گذاری شده و به‌طور مناسبی بازیگوش است، با کمک مت استیونز گیتاریست و کندریک اسکات درامر در یک کلیپ خشمگین گرفته شده است. River Styx یک بازی زیباتر است که توسط ترومپت Ambrose Akinmusire بلند می شود و به بازیکنان حمایت کننده در شش دقیقه Shine فضا داده می شود. پس از ریف آزاردهنده Pup – Pow، حالت‌های انعکاسی بیشتری شامل کاور کیت بوش (بازپخش حسی ملودی حیله‌گر) و Revive، قطعه‌ای بلوزی و اواخر شب است که اسمیت به زیبایی با پیانیست تیلور ایگستی دوئت می‌کند. یک درمان مجلل