آهر کسی که انقلاب شماره 9 بیتلز را شنیده باشد با آن آشنا خواهد بود موزیک بتن: یک سبک آهنگسازی مبتنی بر دستکاری ضبط‌های موجود و صداهای یافت شده، سبکی که توسط افرادی مانند پیر شفر، ادگارد وارز و کارلهینتس استوکهاوزن پیشگام شد. Sovereign Bodies/Ritual Taxonomy یک کلاژ صوتی در این زمینه است: یک مونتاژ صوتی دلهره آور که توسط آهنگساز ساکن بلفاست، جیمی تامپسون، مونتاژ شده است که شامل قطعاتی از موسیقی آزاد، اپرا، هیپ هاپ، الکترونیک، کلمات گفتاری و اخبار پخش می شود. به نظر می رسد که شخصی با شیدایی بین چندین ایستگاه در چندین رادیو شماره گیری می کند.

با این حال، بسیار مهم است که این قطعات متفاوت از موسیقی به طور خاص برای این پروژه ضبط شده است. و با پیشرفت آلبوم، متوجه می شوید که این آلبوم تصادفی یا بی شکل نیست، بلکه یک درام صوتی مجازی با موضوع پناهندگی و مهاجرت، جابجایی و جذب، مراکز بازداشت و سفرهای خطرناک قایق است. چند صدای مرد در اینجا نماینده اقتدار بوروکراتیک است. بقیه صداهای زن مقاومت هستند. فلیسیا اولوسانیا، شاعر ناطق، نوعی راوی است. صدای سوپرانو اپرا، امی نی فری، توسط مریم رضایی، نوازنده اپرا، روی دوبله قرار داده شده است. کاترین سیکورا مینگوس، نوازنده ساکسیفون، بر سر یک گروه سرود گوتیک غم انگیز زوزه می کشد.

این لحظات آزادی صوتی در زمینه‌های عجیب و غریبی اتفاق می‌افتد. توتم های موسیقی انگلیسی، مانند The Lark Ascending، Nimrod و Jerusalem، به صورت صوتی مثله شده و در جلوه های الکترونیکی پوشانده شده اند. سرودها بر فریاک‌های جاز-پانک سوار می‌شوند. سخنرانی‌هایی دوباره ایجاد می‌شود که به پناهندگان آموزش می‌دهد تا «ادغام و قدردانی کنند» و روش‌های بازجویی که علیه پناهجویان استفاده می‌شود. یکی از “آریا” اپرایی در واقع نی فری است که داده‌های یک نرم‌افزار زبانی را که اکنون بی‌اعتبار شده است، بازگو می‌کند که توسط وزارت کشور برای شناسایی لهجه‌های پناهجویان و تعیین اینکه از کجا آمده‌اند، استفاده می‌شود. این 90 دقیقه حماسی، خشمگین، بی پروا سرگردان و به طرز عجیبی قانع کننده است. ترسناک مهیج با عالی.

همچنین در این ماه

پیانیست آمریکایی سارا کیهیل اکنون در قسمت سوم خود از The Future Is Female (سوابق دست اول)، مجموعه ای از آلبوم های موسیقی نوشته شده توسط آهنگسازان زن است. این جلد، در بازی، شامل یک سونات 200 ساله از هلن دو مونتگرول و یک قطعه 100 ساله از سیسیل شامیناد است، اما تکنوازی های مدرن تر از پائولین اولیوروس و هانا کندال و چهار پیانوی مراقبه جالب تر هستند. اشعار رجینا هریس بایوچی.

هارپ فصل اول (سوابق یادداشت های شناور) می بیند کیتی فوسکو چند ردیابی بر روی چنگ های مختلف، بیش از شست و شوی صدای محیطی ایجاد شده توسط دستکاری الکترونیکی زنده. جذاب‌ترین تکنو استیمپانک است که او با استفاده از چنگ چوبی خود با سنجاق سر، موم و نوار چسب، مانند یک پیانوی آماده، برای ایجاد جلوه‌های ضربه‌ای ایجاد می‌کند.

گلچین: موسیقی معاصر برای ساکسیفون (هنر الهی) می بیند آنتونی براون کارهایی که به تازگی برای ساکس سفارش داده شده است را اجرا کنید. این شامل دوئت‌هایی با گیتار پانکی در استیو جکسون III و پیانو بر روی پرنده بارتوک-یش قفس گراهام راس است، اما نکته برجسته سوناتای باشکوه و تقریباً باروک صدای جولیان آرگوئل برای دو ساکسیفون است.