مناز بسیاری جهات، کلر روزینکرانز، خواننده، ترانه سرا و نوازنده چند ساز 19 ساله، از همان پارچه ای که ژنرال زِر اولیویا رودریگو الهام گرفته از پاپ پانک بود، بریده شد. Rosinkranz با سهولت جوانی، صراحتاً تجربه نوجوانان مختلط را به‌عنوان الکتروپاپ زنده و جذاب، که بین احساس سرخوشی، اضطراب و حسادت حرکت می‌کند، دوباره بسته‌بندی می‌کند. او در مصاحبه ای گفت: “ترانه های من اساساً مانند یک دفتر خاطرات شخصی هستند.” کودتای اصلی مجله “چه آهنگ باشد یا شعر یا داستان… من آن را یادداشت می کنم.”

روزینکرانز که در کالیفرنیا بزرگ شد، بیشتر دوران کودکی خود را با تماشای والدین موسیقیدانش در محل کار گذراند. خیلی زود، او تصمیم گرفت که این مسیر برای او نیز باشد. در 16 سالگی، پس از موفقیت ویروسی آهنگ TikTok خود یعنی Backyard Boy، یک آهنگ عاشقانه مبهوت و آفتابی که بیش از یک میلیارد استریم به دست آورده، با Republic Records قرارداد امضا کرد.

آلبوم آینده او، فقط بخاطر اینکه، نوجوانی را نشان می دهد که در آستانه بزرگسالی است. در میان 13 آهنگ جذاب و التقاطی، روزینکرانز دریچه ای باز به دنیای عاطفی خود ارائه می دهد، اشعار او مملو از صراحت، کاریزما و شیطنت است. او در «هرگز دور نمی‌شود»، قصیده‌ای برای تماشای دهانت، چهچه‌یک می‌زند: «این درام من را خسته می‌کند/ اما شنیدم که او گفت او فاحشه است». عدم قطعیت و اضطراب وجودی بزرگ شدن همیشه آسان نیست، اما در موسیقی Rosinkranz جوان بودن به ندرت خسته کننده است.