Category: 
در ۲۷ فروردین ۱۳۹۲، هشتمین کنسرت پروژه موسیقی زمان ما در تالار کوچک زریادیه برگزار شد. نویسنده آن معلم کنسرواتوار مسکو، پیانیست، همخوان آواز کارینا پوگوسبکووا است.
هدف و ماموریت این پروژه ارائه موسیقی آواز آکادمیک مدرن توسط هنرمندان بسیار حرفه ای به عموم مردم است. از این گذشته ، “نه یک کلاسیک واحد”: در زمان ما مطمئناً آهنگسازان با استعدادی وجود دارند که آهنگ های بسیار روشن و اصلی ایجاد می کنند.
این کنسرت این تز را به طور کامل نشان داد: یک برنامه منتخب بی عیب و نقص کل طیف چند رنگی تفکر خلاق نویسندگان را نشان داد. هیچ اثر “مشکلی” وجود نداشت – همه آنها به راحتی قابل خواندن، درک و درک توسط مخاطب بودند.
خلق و خوی جادویی و عرفانی توسط رمانس “بهار” (نویسنده – الکساندر ناوتس) ایجاد شد که توسط پولینا شابونینا و یوان سای به صورت معنوی و صمیمانه اجرا شد. بدون شک می خواهم بگویم که این هنرمندان جوان (اکنون آنها دانشجویان کنسرواتوار مسکو هستند) شانس درخشانی دارند تا در آینده نزدیک به ستاره های واقعی صحنه اپرا تبدیل شوند. آنها صداهایی دارند که از نظر ویژگی های تنورشان روشن است، هر دو فرهنگ آواز خواندن بالایی دارند (به ویژه می خواهم این را در مورد تنور بگویم – زیرا تنورهای خوب اکنون می توانند روی انگشتان یک دست بشمارند).
بعداً به تعبیر پولینا ، عاشقانه “نه در سیاه چال زمینی خفه کننده” از چرخه آواز پولینا نازایکینسکا و آریا خود کورینا به مخاطبان ارائه شد.
اگر تصنیف اول اجرای ظریفی از زیبایی شناسی یک آهنگ کشیده در موسیقی مدرن آکادمیک است، در آن صورت دومی یک مونولوگ-اعتراف غنایی الهام گرفته است. خواننده با استعداد و آینده دار پولینا شابونینا فوراً از حالتی به حالت دیگر بازسازی شد و توانست به طور ارگانیک در دو فضای موسیقی با انرژی متفاوت وجود داشته باشد.
و یوان سای، در آثار هموطنان خود هوانگ زی و هوانگ یونگشی، که ساخته های آنها به طور غیرمنتظره ای به سنت عاشقانه روسی نزدیک بود، زیبایی و بیان بی نظیر تنور غنایی را به طور کامل نشان داد.
عاشقانه های آنا کریمسکایا به آیات فئودور تیوتچف ممکن است به کلاسیک های زمان ما تبدیل شوند – آنها ملودیک هستند ، به راحتی با صدا سازگار هستند و کاملاً با گوش درک می شوند. سولیست صحنه مجلسی تئاتر بولشوی. B. A. Pokrovsky، Ekaterina Semenova آنها را با حال و هوای رمانتیک مناسب اجرا کردند، شاید کمی با شکوه تر از آنچه ما می خواهیم، اما با فداکاری کامل و توجه به جزئیات.
اجرای تکنواز تئاتر بولشوی کنیا دودنیکوا یک هدیه واقعی بود – او 3 عاشقانه از چرخه آوازی “یک عصر فراق” به آیات آنا آخماتووا توسط بوریس تسلکونیکوف ارائه کرد. این خواننده در عظمت خود مقاومت ناپذیر بود – این موسیقی فقط به صدایی بزرگ و پرحجم، با دامنه وسیع و اوج های مطمئن نیاز دارد. رنگ‌آمیزی درخشان صدای دودنیکوا این آثار را به شاهکارهای واقعی تبدیل کرد.
در پایان کنسرت، قطعه سه‌گانه ایگور خولوپوف برای گروه کر و پیانو زنان (اولین اجرا جهانی)، «همه دنیا برای من عزیز است» و «کمدین‌ها» اثر افرم پودگایتس اجرا شد. گروه کر دانش آموزی GMPI به نام M. M. Ipppolitov-Ivanov (به سرپرستی النا بسسونوا) طنز و شادی سبکی را به این کنسرت جدی وارد کرد، اما خود موسیقی برای این امر مساعد بود.
در طول کنسرت (که 2.5 ساعت به طول انجامید)، خود کارینا پوگوسبکووا پشت پیانو نشست – فقط می توان با بهترین مهارت او و مهمتر از همه توانایی او در پوشش مطالب بسیار و حتی بسیار دشوار او را شگفت زده کرد و تحسین کرد! با هر یک از خواننده ها، او یک دوئت منحصر به فرد ایجاد کرد.
زیر دستان حساس او، ساز همراه با نوازندگان گریه کرد و می خندید، اما در عین حال هرگز آنها را غرق نکرد و آنها را مسدود نکرد – تعادل تقریباً عالی ساخته شد. معمولا خوانندگان تقریباً با پیانیست ها رقابت می کنند ، اما در اینجا یک کار مشترک واقعی از دو شخصیت درخشان فاش شد.
فیلیپ گلر
راستی:
