دبلیوبا 10 تک آهنگ متوالی و پنج آلبوم متوالی از 10 آلبوم برتر، Creedence Clearwater Revival در چهار سال قبل از جدایی شدید آنها در سال 1972 در ایالات متحده بسیار بزرگ بود. جان فوگرتی، خواننده و ترانه سرا متعاقباً سال ها را در نبردهای حقوقی با گروه های موسیقی سابق گذراند. و به تازگی پس از 50 سال کنترل کاتالوگ خود را دوباره به دست آورده است. او در فیلمی که قبل از اجرایش نمایش داده شد، اذعان می‌کند: «مطمئن نبودم آنقدر زندگی کنم که این اتفاق بیفتد. من تمام عمرم منتظر این لحظه بودم. بیا، بریم!» سپس او به Bad Moon Rising – کلاسیک CCR که با استفاده از آن در American Werewolf در لندن، نسل جدیدی از طرفداران پیدا کرد – و تماشاگران را روی پاهای خود نگه می‌دارد.

در پیراهن فلانل به سبک گرانج، مرد کالیفرنیایی طوری به نظر می رسد که انگار دهه ها را در انبار سپری کرده است. در 77 سالگی صدایش قوی است، موهایش شبیه یک مرد 40 ساله و تک نوازی گیتارش واضح و قدرتمند است. او به جمعیت تشویق کننده می گوید که گیتاری را که در وودستاک نواخته است، قبل از اجرای آهنگ Who’ll Stop the Rain، آهنگی که بعد از جشنواره نوشت، در دست دارد. مجموعه مجموعه مملو از آهنگ‌های CCR است – Up Around the Bend، Green River، Travelin’ Band و همه – و فوگرتی آن‌ها را طوری می‌نوازد که در حال بازپس گیری آنهاست. با پسرانش در گروه و همسر 32 ساله اش در کنار صحنه، این احساس شخصی می کند. او می‌گوید: «اگر جولی نبود، احتمالاً مرده بودم. سرکه بیشتری در کناری در «مردان شرکت ضبط» وجود دارد. من بیشتر از همه آن پسران عوضی زندگی کردم و آهنگ هایم را پس گرفتم.»

جمعیت با او آواز عالی را می خوانند آیا تا به حال باران را دیده ای. یک پسر خوش شانس آتشین – در مورد بچه های ممتازی که از پیش نویس صرفنظر کردند – توسط اعتراضات دوران ویتنام به تصویر کشیده شده است و او ماری مغرور را به تینا ترنر فقید تقدیم می کند که موفقیت انفرادی او را با آهنگ خود به دست آورد. در حین تشویق شدید، او فریاد می زند: “این یکی را به نوه های مادرش خواهم گفت!” و به نظر می رسد شادترین مرد زنده است.