دبلیوقبل از اینکه او را ببینیم، آرلو پارکز را بشنویم. خواننده و ترانه سرا از غم و اندوه پشت صحنه این کلوپ جنوب غربی لندن بیرون می آید – ابتدا کلماتی که بیشتر از آواز خواندن صحبت می کند – لحن نرم او قابل تشخیص است، حتی قبل از اینکه به ناخن های نه اینچی او نگاه کنیم. مارپیچ رو به پایین تی شرت و موهایی به رنگ قرمز و کوتاه. پارکز شروع می کند: «کاش کبودی نداشتم. گروه او چند بریک‌بیت شل و آهنگ جازی جذاب به آهنگی اضافه می‌کند که افتتاحیه آلبوم جدید اوست. ماشین نرم من. “تقریبا همه کسانی را که دوستشان دارم مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند/ و من هم شامل می شوم.”

پارکس مدتی است که از دید خارج شده است و آخرین بازی موردانتظار دوم خود را که این هفته منتشر شد، انجام داد. اما چند ثانیه اول ظهور مجدد او در این کنسرت کم‌کلید نمی‌توانست یادآوری مختصرتر از جذابیت او باشد: روشی که او بارهای عمیق عاطفی را در درون یک شیوه موسیقی فریبنده آسان ایجاد می‌کند. ما همچنین می آموزیم که Bruiseless در حال صحبت کردن است، که او “به Loomer گوش می دهد” (از My Bloody Valentine) – و “کسی که دوستش دارم دارد به من پنیر می دهد و من خوشحالم”.

برخی از هنرمندان به کلیات یا قصار یا معماها می پردازند. دیگران برای تأثیر جهانی به جزئیات گرانول و شخصی، استخراج می‌کنند. پارکس هر دو پا را در کمپ دوم دارد. اولین آلبوم او، فرو ریخت در پرتوهای خورشید، برنده جایزه عطارد در سال 2021 با نگاره های از نزدیک مشاهده شد. («من زنگ تاکو را نگه می‌دارم و تو بر سر یوجین گریه کردی»، یکی از محبوب‌ترین آهنگ‌هایش، یوجین را اجرا کرد.) امشب، آهنگ‌های قدیمی‌تری مانند کارولین و سگ سیاه کار او را در زادگاهش لندن – خیابان آکسفورد، مغازه‌های گوشه‌ای – نشان می‌دهند. در حالی که تقریباً به صورت فوتوستاتیک یک زوج مشاجره را حفظ می کند، یا پارکس که با افسردگی یک دوست روبرو می شود.

دو نامزدی جایزه گرمی به دنبال داشت در پرتوهای خورشید فرو ریختموفقیت در بریتانیا و همچنین پشتیبانی از اسلات با نام های بزرگی مانند هری استایلز و بیلی آیلیش. یک برنامه تور کامل به اوج خود رسید که پارک ها در سال گذشته برخی از تاریخ های ایالات متحده را به خاطر مراقبت از خود لغو کردند. (تعجبی ندارد، بحث در حال تحول در مورد سلامت روانی نوازندگان به قلب او نزدیک است.) از میان تمام شاعران اتاق خواب Gen-Z که ژانر را بر دوش خود می اندازند، پارکس یکی از قابل تشخیص ترین ها است. یک فرد رنگین‌پوست عجیب و غریب که می‌تواند احساس خستگی عاطفی نسل بزرگ‌تر خود، یا شفافیت بلورین لحظه‌ای در حال گذر را در یک کوکی لطیف که اغلب به آهنگ‌های هیپ‌هاپ اشاره می‌کند، کاهش دهد. کلمات او به طور مکرر به رنگ‌ها یا میوه‌ها اشاره می‌کنند – نور با وزن زیاد، غیرمعمول با روزمره. با این حال، در میان بسیاری از نقاط قوت پارک، یک ناهنجاری عجیب وجود دارد. موسیقی او بیشتر دلپذیر است تا تأثیرگذار، با توجه به طیف گسترده ای از تأثیراتی که او در آهنگ ها و مصاحبه ها ذکر می کند، ویژگی های متمایز کمی دارد.