بیومکانیک در الکتروتئاتر

نسخه ویژه جشنواره الکتروآکوستیک چند رسانه ای “بیومکانیک” از 8 تا 10 ژوئن 2023 برگزار می شود.

کنسرت، نصب، مجموعه بداهه و گفتگو با شرکت کنندگان. مدیران هنری – آهنگسازان نیکولای پوپوف و الکساندر خوبیف.

در چارچوب بیومکانیک، اولین نمایش های جهانی برگزار می شود – آهنگی از پتر آیدو برای دیسکلاویر و کاری از الکساندر خوبیف برای صدا، نور و الکترونیک، و همچنین برای اولین بار در روسیه، ساخته های بریژیت مونتندورف، ایگور اس. سیلوا و پیر جودلوسکی اجرا خواهند شد.

یک موضوع متقاطع کنسرت ها این است که چگونه واقعی و مجازی در دنیای مدرن ترکیب شده اند. رسانه های مختلف – ویدئو، صداهای الکترونیکی و نور – مرز بین آنچه واقعا اتفاق می افتد و شبیه سازی های دیجیتال را محو می کنند.

موسیقی الکترو آکوستیک جهتی از ترکیب مدرن است که با ایجاد و / یا تبدیل صدا با استفاده از رایانه همراه است. صداهای سازها (ارکسترال، قومیتی، الکترونیکی، اشیاء طراحی شده توسط مهندسان و نویسندگان)، صداها و محیط را می توان به عنوان مبنا در نظر گرفت.

اصول آهنگسازی الکتروآکوستیک در انواع دیگر موسیقی (الکترونیک، کامپیوتر، چند رسانه ای)، طراحی و هنر صدا نیز استفاده می شود. ترکیبی از واقعی و مجازی، طبیعی و مصنوعی، انسان و ماشین را ارائه می دهد.

الکساندر خوبیف: “آهنگسازان جوان در روسیه مانند هیچ جای دیگری دوست دارند”

برنامه

8 ژوئن

Matjaz Wettl (1987) “شب” برای چهار اجراکننده
ایگور اس. سیلوا (1989) “دستهای خالی من” برای سازهای کوبه ای، الکترونیک و ویدئو
Simon Loeffler (1981) “b” برای سه اجرا کننده
نیکولای پوپوف (1986) “ARTRA” برای درام های میدی، الکترونیک و ویدئو
مایکل بیل (1963) “کی جین” برای پیانیست، الکترونیک و ویدئو
Brigitte Muntendorf (1982) “Public Privacy # 6… bright no more” برای صدا، الکترونیک و ویدئو
آهنگ جوان (1988) “چشم ققنوس، چشم اژدها” برای ویولن سل، الکترونیک و ویدئو
پیر جودلوفسکی (1971) “مکس دیوانه” برای نوازندگان کوبه ای، الکترونیک، ویدئو و نور (RP)

نهم ژوئن

Petr Aidu “Microplastic” برای Disklavier (MP)
مجموعه بداهه نوازی دیمیتری شوبین

10 ژوئن

Sergey Meingardt “TRANSFLEISCH” برای گروه، الکترونیک و ویدئو
الکساندر خوبیف (1986) “نه” برای صدا، نور و الکترونیک (MP)
Janis Kyriakides (1969) “کارائوکه اتود” برای گروه، الکترونیک و ویدئو
سارا نمتسوف (1980) “ژورنال” برای گروه و الکترونیک (ساکسیفون باریتون، آکاردئون دکمه ای، ویولنسل، ترومبون، کیبورد میدی)
Mirela Ivicevich (1980) “CASE BLACK” برای گروه و الکترونیک (فلوت (پیکولو، باس)، بیس کلارینت، درام، گیتار الکتریک، ویولن، ویولن سل)
بریژیت مونتندورف (1982) “ساکت باش و برقص” برای ویولن، ویولن سل، کلارینت، صدا، الکترونیک و ویدئو (RP)
ایگور اس. سیلوا (1989) “بیگانگی هوشمند” برای گروه، الکترونیک و ویدئو (RP)

یک ساعت قبل از هر کنسرت با مخاطبان Biomechanics.talks گفتگو می شود. مدیران – آهنگساز اولگا بوچیخینا و روزنامه نگار ایرینا سواستیانووا.

تمام روزهای جشنواره در سرسرای Electrotheatre – یک نصب تعاملی توسط نیکولای پوپوف و الکسی ناژاروف.

اطلاعات بیشتر در مورد این برنامه را می توانید در وب سایت Electrotheatre بیابید.

بیومکانیک جشنواره ای برای موسیقی الکترو آکوستیک و چند رسانه ای است که بر اساس آثار نویسندگان روسی و خارجی خلق شده در 20 سال گذشته ساخته شده است. بسیاری از نمایشنامه ها برای اولین بار در روسیه اجرا می شوند.

الکتروآکوستیک و چند رسانه ای به طور فعال حوزه های موسیقی را توسعه می دهند که مستقیماً با توسعه و استفاده از فناوری های مختلف رایانه ای مرتبط هستند.

اگر در آغاز قرن بیستم آهنگسازان عمدتاً برای آلات موسیقی استاندارد می نوشتند، نویسندگان مدرن اغلب اشیا و وسایل کاملاً منحصر به فرد خود را می سازند. «بیومکانیک» زمینه‌ای برای چنین آزمایش‌هایی ارائه می‌کند: با چراغ‌های رومیزی قدیمی، مانند «شب‌گردی» اثر مات‌تاز وتل، با لامپ‌های نئونی در نمایشنامه «ب» اثر سیمون لوفلر، یا با نور و سایه، مانند آثار الکساندر خوبیف. “نه”. در «مکس دیوانه» اثر پیر جودلووسکی، سازها به حسگرهای خاصی مجهز شده اند که حرکات نوازندگان را به صدا تبدیل می کند.

پتر آیدو: من استبداد را به هیچ شکلی دوست ندارم

ترکیب ها بر روی تعامل چندین رسانه ساخته شده اند: صداهایی با طبیعت متفاوت، عناصر اجرایی (حرکات و ژست های نوازندگان)، نور، ویدئو، واقعیت افزوده. به عنوان یک عنصر مهم از آهنگسازی، آهنگسازان خود یا همراه با هنرمندان ویدئو، ویدیوها را ایجاد می کنند. در ARTRA اثر نیکولای پوپوف، تصاویر توسط هنرمندی به نام تودور پوژارف خلق شده است؛ در نمایشنامه مایکل بیل، کی جین، ویدئو درست در حین اجرا فیلمبرداری شده است. در آثار جودلوفسکی، طبل بزرگ به صفحه نمایش تبدیل می شود.

این جشنواره توسط مرکز موسیقی الکترو-آکوستیک (CEAM)، زیرمجموعه ای از کنسرواتوار مسکو که در سال 2006 تأسیس شد و در بخش های خلاق، علمی، آموزشی و روشنگرانه توسعه می یابد، برگزار می شود. این مرکز توسط نیکولای پوپوف اداره می شود. CEAM جشنواره‌ها، کنفرانس‌ها، کنسرت‌ها، نمایشگاه‌ها، اجراها و همچنین آزمایش‌هایی با فرمت‌های آموزشی برگزار می‌کند. گروه CEAM Artists بر اساس CEAM فعالیت می کند که کارنامه آن شامل قطعات الکتروآکوستیک و چند رسانه ای توسط آهنگسازان برجسته روسی و خارجی است.

در سال 2022 “بیومکانیک” برنده جایزه هنر مسکو شد.

درباره سازندگان بیومکانیک:

نیکولای پوپوف یکی از نویسندگان برجسته روسی در زمینه الکتروآکوستیک و چند رسانه ای است. بسیاری از ساخته های او با همکاری هنرمندان رسانه ای ساخته شده اند. در تئاترهای موزیکال و نمایشی، سینما کار می کند، برای گروه ها و ارکسترها می نویسد و به بداهه نوازی مشغول است. اپرای “کنجکاوی” نیکولای پوپوف (تئاتر الکتریک استانیسلاوسکی) نامزد دریافت “ماسک طلایی”-2023 شد.

الکساندر خوبیف آهنگساز، رئیس آکادمی بین المللی آهنگسازان جوان در چایکوفسکی و دوره های آهنگسازی جشنواره reMusik.org است. او عمدتاً برای گروه ها یا تک نوازان می نویسد. بسیاری از آهنگ ها بر اساس تعامل نوازندگان با سازهای دگرگون شده یا اشیاء صدا ساخته شده اند. آثار در جشنواره های موسیقی جدید در سراسر جهان اجرا می شود.

سرویس مطبوعاتی جشنواره