در 8 آوریل 2023، ارکستر دولتی روسیه به نام E.F. Svetlanov در چرخه فیلارمونیک مسکو “All Stravinsky” شرکت کرد. این کنسرت در تالار چایکوفسکی برگزار شد.

“همه استراوینسکی”: ارکستراسیون های ناشناخته توسط آهنگساز

اجازه دهید از خاطرات خودم شروع کنم. فکر کن کار می کند. پس آن چیست؟ .. همانطور که کارگردان معروف اسپانیایی لوئیس بونوئل به درستی اشاره کرد، “زندگی بدون حافظه زندگی نیست.” پس خاطره…

پاییز 1962، سپتامبر، تالار بزرگ هنرستان. بسیاری از مردم در ورودی، خوب، مانند افتتاحیه مسابقه چایکوفسکی. به طور طبیعی، مشکل دردناک “بلیط اضافی”. من بلیط داشتم. به یاد دارم که آن زمان در خانه نویسندگان، طبق فهرستی عجیب، فقط به اعضای شورای باشگاه بلیت می فروختند، اما من شانس آوردم: پدرم عضو شورای باشگاه بود، حتی نایب رئیس. بنابراین، من و پدرم موفق شدیم به کمیاب ترین کنسرت های تور خارجی برسیم: به نظر می رسد مارلن دیتریش، ژاک برل، حتی پل رابسون، جو داسین …

من همه آنها را فهرست نمی کنم، اما یکی از مهمترین آنها را نام می برم. ایگور فئودوروویچ استراوینسکی. این آهنگساز به جز پتروشکای معروف تقریباً برای من ناآشنا بود. اما می‌دانستم که او، استراوینسکی، از قبل شایسته بزرگی بود…

چرخه ای از کنسرت ها به نام “همه استراوینسکی” توسط یک موسیقی شناس بسیار با استعداد یاروسلاو تیموفیف اختراع و سازماندهی شد. او در افتتاحیه چرخه گفت: برای شنیدن هر آنچه استراوینسکی نوشته است باید دقیقاً هفت سال به کنسرت-سخنرانی رفت. تماشاگران با صدای بلند نفس نفس زدند، اما با چنین شناخت طولانی موافقت کردند.

و آن تعداد معدودی که مانند من موفق شدند به قول استراوینسکی در غرفه رهبر ارکستر گوش دهند ، به قول آنها “زنده” ، در حال حاضر تعداد کمی باقی مانده اند و عاشقان موسیقی “پرسنل” به شدت به ما حسادت می کردند.

بنابراین، دومین کنسرت چرخه برگزار شد، رونوشت های عالی استراوینسکی به صدا درآمد. شبانه (اپس 32 شماره 2) اثر شوپن و والس درخشان او (اپوس 18، 1909)، “آتش بازی” آتش زا برای ارکستر (اپ. 4، 1909)، ارکستراسیون “آوازهای مربوط به کک” توسط بتهوون و موسورگسکی (1909). و موسیقی باله “پرنده آتشین” (1910)، در نسخه کامل.

… به طور خاص باید گفت که در سنت ارکستر سوتلانوف همیشه استراوینسکی وجود داشته است که استاد بزرگ ما او را بسیار دوست داشت. هم در زمان زندگی یوگنی فدوروویچ و هم امروزه، جذابیت ارکستر به کارهای ایگور فدوروویچ بسیار متنوع است، اغلب، و مهمتر از همه، همیشه در سطح بسیار بالایی است.

از برنامه های نسبتاً اخیر استراوینسکی، می خواهم به استفاده بسیار موفق الکساندر لازارف از نسخه کامل پرنده آتشین در ژوئن سال گذشته اشاره کنم. اما می توان اجرای ولادیمیر یوروفسکی و حتی تعدادی از استادان درجه یک را که همیشه توسط تیم بسیار با استعداد سوتلانوفسکی جذب می شوند به عنوان موفقیت آشکار ارکستر نام برد.

از زندگی پرندگان

و این بار، با ارکستراسیون های درخشان شوپن (زیبایی به سادگی غیرقابل تصور است!) شروع شد، جایی که هم ظرافت شوپن وجود داشت و هم لطافت شفاف خودش، غنای رنگ ها و پیچیدگی ریتم ها، و با آهنگی تقریبا زودگذر و بسیار لکونیک ادامه پیدا کرد. چهار دقیقه)، و به همان اندازه “آتش بازی” از لحاظ داخلی اشباع شده است – همه چیز نه تنها توجه شنوندگان را برانگیخت، بلکه لذت بیشتری از پذیرش و، می دانید، حتی لذت را نیز برانگیخت. به علاوه – انتظار “پرنده آتشین”، آشنا و ناآشنا، اما بسیار واضح، زیبا و فریبنده.

درست است، قبل از موسیقی باله باید به دو ارکستراسیون دیگر از آهنگساز اشاره کرد – دقیقاً به این دلیل که آنها بسیار جسورانه و هوشمندانه (دقیقا!) توسط باس جوان عالی میخائیل گولووشکین با هم، در یک دوئت جسورانه، با یک ارکستر به رهبری یک خواننده جالب اجرا شدند. ، استاد بسیار با استعداد آرسنتی تکاچنکو. به هر حال، تکاچنکو از همان ابتدای کنسرت، به جز همان ابتدای نت، ارتباط بسیار خوبی با ارکستر دارد. این، شاید، نه تنها با موفقیت، بلکه به طرز درخشانی در پرنده آتش نشان داده شد.

آنها مجلل، سرسختانه، زیبا، اما گاهی اوقات کمی کند بازی می کردند. بیش از بیست قسمت از باله بدون وقفه اجرا می شود ، اما تیموفیف به طور کاملاً بزرگ و مجازی محتویات کل باله را آشکار کرد. با جزئیات بیشتر، او به قسمت های «بازی شاهزاده خانم ها با سیب های طلایی» و کاملاً قابل درک با «رقص کثیف پادشاهی کشچف» پرداخت. در اینجا، به هر حال، اعترافات خود استراوینسکی را به یاد بیاورید:

ارکستر Firebird بسیار بزرگ است و من بیشتر به ارکستراسیون برخی قطعات افتخار می کردم تا خود موسیقی. گلیساندوی بوق و ترومبون البته اندکی در بین تماشاگران ایجاد کرد.

– (این گلیساندو فقط در سال 1919 به ابتدای “رقص بد” اضافه شد). در ارکستر، کل «رقص بد» به طرز فوق‌العاده‌ای عالی و واقعی به نظر می‌رسید، و به طور کلی گروه‌های ارکستر، از جمله هورن‌های همیشه «دمدمی مزاج»، در بهترین حالت خود بودند.

“لالایی پرنده آتشین” با گرمی و جذابیت تسخیر شد. صحبت در مورد زیبایی خود بافت و حجم صدای روشن به سادگی پوچ است، زیرا زیبایی تقریباً در هر عبارت موسیقی شکوفا می شد و به نظر می رسید به آغوش هر یک از کسانی که به این موسیقی خارق العاده در سالن گوش می دادند پرواز می کند. و از نظر فولکلور مجلل. نمی‌دانم کدام یک از اعضای ارکستر را باید به خاطر موفقیت اجرایی درخشانشان مورد توجه قرار داد.

البته، مثل همیشه، اولین ویولن ارکستر سرگئی گیرشنکو به طرز شگفت آوری خوب است: “صدای” او همیشه به طرز شگفت انگیزی خوب است. چنگ ها هم کم نداشت. و در مورد رشته ها، باید منحصراً با علامت تعجب صحبت کرد، بدون اینکه در مورد “آزار”های کوچک ابتدایی نت صحبت کرد.

در عین حال، دنبال کردن دست های بیان کننده رهبر ارکستر بسیار جالب بود – آنها کاملاً توسط ارکستر گوش داده و پذیرفته شدند. درک واقعی بر صحنه حاکم بود. به همین دلیل است که تماشاگران شایسته چنین اجرای درخشان و هوشمندانه ای بودند. توتی درخشان

… اما بعد از کنسرت، نمی توانم به یاد بیاورم که چگونه با کمک یک مرد جوان، کلاسیک بزرگ هشتاد ساله به سختی به صحنه سالن بزرگ هنرستان صعود کرد، که قبل از آن بسیار کنسرت مسکو در سال 1962 “اعتراف” خود را ارائه کرد:

من در تمام زندگی ام روسی صحبت می کنم، فکر می کنم به زبان روسی، یک هجای روسی دارم. شاید در موسیقی من این بلافاصله قابل مشاهده نباشد، اما در ذاتی آن است … در ماهیت پنهان آن است … “

و برای اولین بار این عبارت بسیار مهم “قدردانی” در “کتاب در مورد استراوینسکی” (1929) توسط بوریس آصافیف نقل شد.

ناتالیا لاگینا

راستی: