Category: پبا همه گیری مجدد ، تعداد کمی از هنرمندان به شدت به عنوان تیلور سویفت با تقویم صنعت موسیقی سازگار بودند. او زمان انتشار آلبوم خود را برای رقابت های جوایز و تک آهنگ ها حفظ کرد تا تورهای جهانی خود را حفظ کند. چرخه تبلیغاتی سال 1989 ، که در سال 2014 منتشر شد ، به نظر می رسید سالها ادامه دارد. با ویروس کرونا ، آن “سیرک” – همانطور که او در Mirrorball می گوید ، یکی از چند آهنگ “آلبوم قرنطینه” او ، Folklore ، که به طور مستقیم به همه گیری می پردازد – به طور ناگهانی لغو شد.
سوئیفت در جلسات استودیوی Long Pond ، فیلمی که به ساخت و مفهوم فولکلور می پردازد ، می گوید: “این قفل ممکن است زمانی باشد که من کاملاً ذهنم را از دست داده ام.” درعوض ، در عرض چند ماه ، او آلبومی به خوبی هر آوازی که تاکنون نوشت را ایجاد کرد. او از راه دور با آرون دسنر از ملی پوشان همکاری کرد ، و به اسکچ های موسیقی او نوشت و از بازی های خود در خانه ضبط کرد.
با استادیوم ها هنوز بسته ، این فیلم به سوئیفت اجازه می دهد تا تعظیم خود را انجام دهد ، آلبوم را برای اولین بار با تهیه كنندگان Dessner و همكار بلند مدت جك آنتونوف به طور كامل اجرا كند. سوئیفت می گوید که بیماری همه گیر کمی “آزاد کردن فشارها” را به عنوان یک نوازنده بر او وارد کرده است – نکته ای که با تنظیمات فیلم مورد تأکید قرار می گیرد ، در استودیوی ضبط کابین زیبا Dessner در ایالت نیویورک. از طریق مکالمات دنج در اطراف گودال آتش ، تصویری که ارائه می شود هم از یک هنرمند در آرامش است و هم – با کمی اثبات – در اوج قدرت او.
حسن نیت ترانه سرایی سوئیفت هرگز مورد تردید قرار نگرفته است ، اما هشتمین آلبوم او این جنبه از او را در خالص ترین شکل خود ارائه می دهد ، نه تنها در سرعت خلق آن بلکه در عدم وجود هیاهو. فرهنگ عامه قدرت ترانه سرایی سوئیفت را نشان می دهد: تقریباً به طرز ناخوشایند صمیمی ، با یک تنش احساسی – شوخ طبعی ، تلخی ، غم و عشق – که مانند شن روان حفظ می شود. این گواه درک او از تغییر موضع عاطفی همه گیر است ، که توسط آهنگ آهنگ به آهنگ او در فیلم تأکید شده است. او می گوید: “این یک آلبوم است که به شما امکان می دهد احساسات خود را احساس کنید ، و این یک محصول انزوا است – این محصول تمام این نشخوارهای مربوط به چیزی است که ما به عنوان انسان هستیم.”
با این حال ، جزئیات مربوط به “مصادیق همه گیر” وی حتی در مواردی که پرداختن به آنها مهم و ترمیم کننده باشد ، گریزان است. Swifties خوشحال خواهد شد که “ویلیام باوری” مرموز ، یکی از نویسندگان معتبر ، در واقع دوست پسر سوئیفت ، بازیگر جو الوین است. و تحقیقات او در مورد مبارزات پدربزرگش در جنگ جهانی دوم به سرعت در مجلات گسترده او جذب خواهد شد. اما در مورد زن دیوانه – که به طور گسترده ای به عنوان اشاره به خصومت تلخ او با اسکوتر براون در مورد مالکیت ارباب خود ، که بارها به آن پرداخته است ، تعبیر می شود – سوئیفت فقط به طور مبهم از وضعیت اخیر مربوط به یک متجاوز مرد “بسیار مقصر” صحبت می کند. به نظر می رسد او هنگام بحث درباره این من سعی می کنم ، آهنگی درباره شخصی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کند ، اما در پیش بینی های مبهم ظاهری صحبت می کند ، تقریباً از احساس خفه شده است.
در موارد دیگر ، سوئیفت به مواردی از زندگی خود اشاره می کند که احساس کرده است خارج از کنترل یا در سمت اشتباه سرنوشت قرار دارد ، گویی آن لحظه ها – اختلافات با کانیه وست و کیم کارداشیان – خیلی علنی نبوده است. این حذفیات به نظر کم لطفی ، حتی کمی ناشایستانه می رسند و محدودیتی در درخشش صمیمانه دنج و انعکاس و افشای شخصی فیلم در آتش نشان می دهند. سیرک ممکن است تعطیل شود اما ، همانطور که سوئیفت در Mirrorball آواز می خواند ، او بر روی آن طناب باقی می ماند و مرز بین افشاگری و حفظ خود را طی می کند.
• جلسات استودیوی Long Pond در Disney + موجود است.
