همانطور که مارک شیهان، گیتاریست گروه دوبلین اسکریپت، آن را دید، «ستاره راک دست نخورده از مد افتاده است… اکنون مردم می‌خواهند با مردم عادی و فروتن ارتباط برقرار کنند. و یک چیز در مورد ایرلندی بودن این است که شما را ثابت نگه می دارد. شما اجازه ندارید سر بزرگی داشته باشید.»

واکنش های تکان دهنده به مرگ شیهان در سن 46 سالگی، پس از یک بیماری مختصر، گواه ماهیت بخشنده و بی تکلف اوست. ایملدا می، خواننده و ترانه سرا، که در همان منطقه لیبرتس دوبلین با شیهان بزرگ شد، گفت: «مارک روح بسیار زیبایی بود. چت کردن همیشه لذت بخش است. اغلب با داستان هایی در مورد زمان هایی در لیبرتی ها پیوند می خورند.” رایان تدر از گروه آمریکایی وان ریپابلیک شیهان را به عنوان “یکی از خوب ترین و واقعی ترین افرادی که تا به حال لذت حضور در تور و آشنایی با آنها را داشته ام” توصیف کرد.

شیهان با اثبات قطعی این نکته که بچه های خوب نیازی به پایان کار ندارند، ترانه سرا، نوازنده و تهیه کننده با استعدادی بود که نقش مهمی در قدرت بخشیدن به فیلمنامه به موفقیت بزرگ بین المللی ایفا کرد. شش آلبومی که آن‌ها بین سال‌های 2008 تا 2019 منتشر کردند، به‌علاوه بسته‌های پربازدید Tales from the Script (2021)، مجموعاً 20 میلیون فروش داشتند. همه آنها در صدر جدول ایرلند قرار گرفتند و تنها آلبوم سوم آنها، شماره 3، نتوانست آن شاهکار را در بریتانیا تکرار کند (به رتبه 2 رسید). آلبوم دوم آنها، Science & Faith (2010) نیز به رتبه 3 جدول ایالات متحده رسید. علاوه بر این، آنها یک تک آهنگ دوگانه شماره 1 را در ایرلند و بریتانیا با تالار مشاهیر (2012) به ثمر رساندند، که یکی از سه مورد از 11 20 آهنگ برتر آنها در ایرلند برای رسیدن به رتبه اول بود.

از نظر موسیقایی، گروه هدیه ای برای تبدیل درد دل و دلشکستگی به سرودهای بزرگ و غیرقابل مقاومتی داشت که می توانست جمعیت عظیمی را ترغیب کند تا با هم آواز بخوانند، همانطور که در پارک کروک در دوبلین و سیتی فیلد – سابقاً استادیوم شی، جایی که بیتلز در آن اجراهای مشهوری داشت – در نیویورک انجام داد. . در نمایش دوم، آنها از پل مک کارتنی حمایت می کردند، که به شیهان در مورد نحوه صحبت کردن با مخاطبان راهنمایی می کرد – “من یاد گرفتم که با آهنگ های خاص باید کمی نفس بکشیم و ریسک کنیم و در مورد معنای آن صحبت کنیم.”

بهترین آهنگ‌های اسکریپت، با آوازهای سبک دنی اودوناگهو که پیشتاز هستند، احتمالاً نابود نشدنی خواهند بود. مردی که نمی تواند تکان بخورد، داستانی مبتکرانه و دلخراش از مردی است که امیدوار است با کمپ زدن در گوشه خیابانی که برای اولین بار با هم آشنا شدند، با معشوق گمشده خود ارتباط برقرار کند (“من شکسته نیستم، من فقط یک شکسته هستم- مرد دلسوز»)، در حالی که برای اولین بار توضیح می دهد که چگونه روزهای سخت ممکن است عشق را قوی تر کند. تم در حال رشد از طریق مبارزه دوباره در ابرقهرمانان ظاهر می شود، که توسط چیدمان با طعم نوسانی آن تقویت شده است.

شیهان در خیابان جیمز در لیبرتیز با والدینش جرارد و ریچل بزرگ شد. پدرش زمانی که مارک 14 ساله بود درگذشت. مارک کار خود را به عنوان یک رقصنده آغاز کرد و قبل از اینکه در سال 1996 یکی از پنج عضو گروه پسرانه Mytown شود در مرکز هنرهای نمایشی Digges Lane دوبلین به آموزش حرکات هیپ هاپ مشغول بود.

با مدیریت ارائه شده توسط دوست شیهان و صاحب استودیوی تلویزیونی، ایمون مگوایر، Mytown پس از چند حضور موفق ویترینی در ایالات متحده، قرارداد سودآوری را با Universal Records به دست آورد. در حال حاضر O’Donoghue، یکی دیگر از دوستان شیهان، به جای تونی دان استخدام شده بود. Mytown آلبومی (به نام Mytown) با بیشتر مطالب نوشته شده توسط Sheehan، O’Donoghue و Terry Daly ضبط کرد، اما به دلیل درگیری های سیاسی در شرکت ضبط آنها محکوم به شکست بود. هرگز در ایرلند یا بریتانیا صادر نشد و گروه از قرارداد خود آزاد شدند.

شیهان بعداً منعکس کرد: «چیزی که من از کل این تجربه یاد گرفتم این بود که هیچ چیز را بدیهی ندانم و همیشه کسب و کار خود را سرپا نگه دارم. ما به این دلیل هستیم که موسیقی را دوست داریم، اما شما باید نسبت به جنبه تجاری چیزها نیز آگاهی داشته باشید.”

اسکریپت توسط شیهان، اودوناگو و درامر گلن پاور در زمانی شکل گرفت که شیهان و اودوناگو در ایالات متحده بودند و با فارل ویلیامز، نپتون‌ها و تدی رایلی کار می‌کردند و R&B و حس هیپ هاپ را به خانه اضافه می‌کردند. – تأثیرات رشد یافته ای مانند U2 و Van Morrison (آنها موسیقی خود را به عنوان “Celtic soul” توصیف کردند). زمانی که مادر شیهان دچار سکته مغزی شد، آنها به ایرلند بازگشتند و او را تا ماه‌های باقیمانده از زندگی‌اش در بیمارستان بستری کرد. شیهان استودیوی کوچک خود را پشت خانه ای داشت که در آن بزرگ شد و در آنجا روی مواد اولیه آلبوم اسکریپت کار کرد.

او به خاطر می‌آورد: «این دقیقاً در کنار بیمارستان بود، بنابراین من توانستم با مادرم وارد شیفت شب شوم، شعر بنویسم و ​​سپس به خانه بروم و بیشتر ضبط کنم… او به من یاد داد که موفقیتم را در پول ارزیابی نکنم. از نظر او من همیشه موفق بودم زیرا رویاهایم را دنبال می کردم.”

اولین آلبوم گروه، The Script، در سال 2008 با حضور We Cry، Breakeven و The Man Who Can’t Be Moved ساخته شد و آنها را به عنوان نیرویی که باید در نظر گرفت معرفی کرد. در سال 2011، آنها فیلم کنسرت بازگشت به خانه را منتشر کردند، فیلمی که در هنگام بازی برای جمعیت 55000 نفری در استادیوم آویوا در دوبلین فیلمبرداری شد.

در سال 2022 شیهان از تور جهانی گروه در آمریکا کنار رفت تا در کنار خانواده‌اش باشد. اودوناگو اظهار داشت: «این داستان اوست که باید بگوید، اما بله، حدس می‌زنم اگر بتوانم آن را بازنویسی کنم، فرزندانش به پدر و همسرش به شوهر نیاز داشتند.»

از او رینا، همسرش متولد تگزاس و خواننده سابق بریتنی اسپیرز و فرزندانشان کامرون، اوری و لیل به یادگار مانده است.