مردم و پرندگان گناهکار در جشنواره نوریف می رقصند. و بالرین ستاره از مسکو، با اجرای 32 فوئت، نقطه را ترک کرد و تقریباً زیر فریادهای “براوو” مردم افتاد.

باله اصلی روسی – “دریاچه قو” اثر پیوتر چایکوفسکی – بار دیگر مخرب بودن مفهوم فعلی جشنواره نوریف در کازان را نشان داد. در قسمت اصلی Odette-Odile، اولین ستاره تئاتر موزیکال به نام A. استانیسلاوسکی و نمیروویچ-دانچنکو اوکسانا کارداش. اما این نقش در کارنامه امروزی بالرینی که در سال 2022 برای کارش در باله مدرن شارون ایال اتودنس اسرائیلی برنده نقاب طلایی شد، که برای عموم کازان عجیب و غریب است، نیست.

راه رفتن لگن

نویسنده “کسب و کار آنلاین” آناستازیا پوپووا فهمید که چرا آداب پایتخت اکنون در “قو” نمی رقصد، اما بار دیگر متقاعد شد که تماشاگران تئاتر. جلیل بدون در نظر گرفتن کیفیت محصول آماده پرداخت اسامی است.

«درمانی» برای مخاطب از مجری

قبل از اجرا ، میزبان سرگئی کوروبکوف ، که قبلاً خود را به عنوان یک رویاپرداز در جشنواره تثبیت کرده بود ، مشتاقانه تماشاگران را خوشحال کرد – او پیشنهاد کرد در اولین نمایش جهانی باله خود را در تئاتر امپراتوری تصور کند و برای شنیدن موسیقی جدید آماده شود. در فروم نوریف، جایی که عملاً برای سال‌ها غایب بوده است، تنها از چنین “درمانی” تسلی می‌ماند.

پس از کوروبکوف برای هزارمین بار از صحنه تئاتر. جلیل از آخرین سفر رودلف نوریف به کازان صحبت کرد و عصری را طولانی کرد که قبلاً وعده داده بود طولانی باشد.

با این حال، چیزی برای تماشاگر وجود داشت. “دریاچه قو” یکی از موفق ترین نسخه های کلاسیک در کارنامه TAGTOiB است. همه چیز در آن هماهنگ است – از جمله طراحی جمع و جور چند منظوره آندری زلوبین، تبدیل شدن از یک سالن رقص به یک واحه جنگلی، جایی که قوها و یک شاهزاده وسواس به گله احساس می کنند. و توتوس کوتاه و نسبتاً سرسبز آنا ایپاتیوا، که پاها را به نمایش می گذارد. و نور شایسته سرگئی شوچنکو، بازآفرینی درخشش خیره کننده کاخ و گرگ و میش شب دریاچه.

درست است ، قوهای رایانه ای که در پشت معلق هستند کمی شرم آور هستند – در “اعمال سفید” توجه را از بدنه باله منحرف می کنند. اما به عنوان آمیخته با تکنولوژی مدرن، آنها کاملا مناسب به نظر می رسند.

ارزش اصلی عملکرد ظاهر پلاستیکی تقریبا اصلی آن است. رافائل سامورکوف به دقت رقص گرافیکی ماریوس پتیپا و لو ایوانف – توری زیبا از صحنه های دسته جمعی، کنتیلنا ​​آهنگین اودت، چرخش های آتشین اودیل را حفظ کرد و به مخاطبان منتقل کرد و قسمت های نیمه پانتومیم شاهزاده و شاهزاده را پیچیده کرد. جستر با پرش های فنی و گرند پیروت.

باله او به شما امکان می دهد با تمام شکوه خود یک گروه تمام قد را به نمایش بگذارید – از گروه باله و افراد برجسته گرفته تا تک نوازان برجسته.

دریاچه سوان 140 ساله است: ده حقیقت در مورد محبوب ترین باله

کارت بلانچ نیز توسط آندری آنیخانوف که روز یکشنبه رهبری ارکستر تئاتر را بر عهده داشت در اختیار هنرمندان قرار گرفت. جلیل. استاد اهل ولگوگراد تمام کلاسیک های باله طلایی را در پس زمینه خود دارد و او از نزدیک می داند که چگونه رقصندگان را خوشحال کند.

استاد به طرز ماهرانه ای تمپوها را به نمایش می گذاشت، آنها را زیر جت های عریض و بالابرها می کشید و مدام نبض را برجسته می کرد. به همین دلیل، موسیقی سمفونیک چایکوفسکی در لحظاتی حتی شبیه موسیقی مینکوس بود (که آهنگساز پیش از نمایش «سیاه» آن را پیش از اجرا بازنویسی می‌کرد و پریروز مردم کازان آن را با گروه کر ناهماهنگی از ویولن‌ها لکه دار کردند). یک رقص ناپلی با یک ترومپت روشن و تکنوازی برش سزارهای طولانی، و آداجیوی سفید به طور سنتی مانند یک قبر به نظر می رسید.

“آنها به صورت دایره ای می دوند، تمرینات ژیمناستیک انجام می دهند و بازوهای خود را مانند آسیاب های بادی تکان می دهند.”

با این حال، هنرمندان TAGTOiB از شرایط راحت استفاده نکردند. الگوی توری ظریف در حرکات سفت و روغنی پاها و بازوها غرق شده بود. و اگر در توپ، جایی که آنها با تونیک های روان پنهان شده اند، این چندان قابل توجه نیست، در صحنه های قو به جلو می آید. در نتیجه به جای روح های سورئال، افراد گناهکار روی صحنه می رقصند و پرندگان با شکوه بیشتر شبیه غازها هستند. آنها، همانطور که منتقد اولین “دریاچه سو” لاروش نوشت،

“دویدن در دایره در حال انجام تمرینات ژیمناستیک و تکان دادن بازوهای خود مانند آسیاب بادی”

(و این واقعیت که قبل از پاس دو با اودیل، شاهزاده متوجه لرزش “ادت” از بدنه باله در آینه نمی شود کاملاً قابل درک است). دختران TAGTOiB نیز نمی توانند همزمان بر روی زمین پرواز کنند.

در زمینه باله، این جزئیات نمادین است: به گفته چایکوفسکی، اودت در ذهن زیگفرید به سه دوجین قو تقسیم شده است و در نسخه کازان، هر “پرنده” از گله جدا می شود و برای خود عمل می کند.

Kazan Rothbart Ilnur Gaifullin نیز متقاعد نمی شود. اولاً برای یک شرور از نظر ظاهری کوچک است و ثانیاً در تئاتر. جلیل شاهزاده را به خوبی می رقصد و فرصتی برای تغییر نقش جدید نداشت. تکنواز به طرز تهدیدآمیزی اخم می‌کند و بال‌های سیاهش را تکان می‌دهد، اما نابغه‌اش هنوز هم بداخلاق است و اصلاً ترسناک نیست. تا حد زیادی به دلیل یک پرش کوتاه، که برای آن هنرمند به سادگی بافت کافی ندارد (جایی او با موفقیت توسط ابرهای دود که در سراسر صحنه جریان داشت پنهان شد).

این واقعیت که زیگفرید بزرگتر در فینال او را با یک گرفتن سبک دستش به پایین پرتاب می کند، طبیعی است و مفهوم رمانتیک پیروزی پیچیده خیر بر شر تار می شود.

نویسنده با انتظار و دلهره منتظر انتشار اوکسانا کارداش MAMT prima بود. یکی از همه کاره ترین بالرین های زمان ما همه چیز دارد جز هیکلی شبیه قو، یعنی قد بلند و اندام بلند. جای تعجب نیست که کارنامه گسترده فعلی او شامل بخشی از Odette-Odile نمی شود. در نتیجه، در گله ای از قوهای سفید، تک نواز کوتاه قد به سادگی گم شد. اگرچه او با بند فنی پا و دست های آوازخوان با دوستانش تفاوت داشت.

در چنین شرایطی، مناسب بود که یک لقب ملایم بود و رهبری را به یک شریک بافت دار داد. اما کارداش به وضوح می خواست نقش یک قو مغرور را بازی کند: او به طور سلطنتی سرش را پرت کرد و پشتش را قوس داد و ژست هایش را با بلند کردن انگشتانش طولانی تر کرد. متأسفانه ، این ناهماهنگی با تصویر ایده آل “دریاچه قو” را برطرف نکرد ، اما خود رقصنده غیرطبیعی بودن و مالیخولیا را برای نقش اضافه کرد.

این هنرمند به پریما در “عمل سیاه” کمک کرد و قد او را به توتو بلند (تک) و تاج بلند اضافه کرد. و خود کارداش که نگاه‌ها و چرخش‌های آتشین را جایگزین عربسک‌های بی‌تفاوت کرده بود، به نظر می‌رسید که از رویا بیدار شود. تعجب آور نیست: اغواگران زمینی مانند اسمرالدا یا مانون همیشه “کارت تلفن” او بوده اند.

اما فقدان تمرین در “دریاچه سوان” با این وجود تأثیر گذاشت: با اجرای 32 فوئت ، تکنواز “نقطه” را ترک کرد و در پایان تلو تلو خورد و تقریباً سقوط کرد. تماشاگران با تشویق و “براووهای” بلند از او حمایت کردند و کارداش باتجربه فقط لبخندی آرام زد. شاید با درک اینکه در کازان “قو …” او یک مهمان جذاب است، به این معنی که جای نگرانی وجود ندارد.

مرواریدهای باله “دریاچه قو” اثر P. I. Tchaikovsky

در اینجا، بلکه سوال برای رهبری تئاتر است. جلیل، که در ابتدا یکی از بهترین شرکای کشور را در وضعیت بدی قرار داد. در هر اجرای دیگری از انجمن، او چندین برابر درخشان تر به نظر می رسید. به احتمال زیاد این تنها راه برای یک بار دیگر جذب سولیست ستاره به کازان بود: هیچ کس از اجرای سودمند در باله اصلی روسیه امتناع نمی کند. و موفقیت با مردم در هر صورت برای او تضمین شده بود: سطح پریما کارداش در گروه کازان هنوز انتظار نمی رود.

“تصویر یک قهرمان رمانتیک هنوز خراب شده است”

روز قبل، ایوان میخالف ایده آل نبود. زیگفرید در کارنامه معمولی خود است، اما در کازان، نخست وزیر MAMT بیشتر شبیه یک نابغه شیطانی بود. نه از نظر ظاهری (یک نوازنده بلند قد و هیکلی که در پرش آویزان است یک شاهزاده معمولی باله است)، بلکه در حالت روحش.

در “اعمال سفید” او مشغول شکار و مبارزه بود و “به ضرورت” – در دوئت – به معشوق خود توجه می کرد. و در توپ با خائنانه به عروس های خارجی نگاه کرد.

یکی دیگر از جزئیات درخشان به اکشن اضافه کرد: پس از آداجیوی “سیاه”، کارداش به طور سنتی به شریک زندگی خود تعظیم کرد و او با رویگردانی، آنجا را ترک کرد تا برای تغییر آماده شود. این واقعیت که این یک تصادف پوچ است بدون شک است، اما تصویر قهرمان رمانتیک با این وجود خراب شد.

اما مرهم روح باله‌مان‌ها توسط الساندرو کاگرگی انعطاف‌پذیر و کاریزماتیک ریخته شد. شوخی انگلیسی کازان در واقع شخصیت اصلی توپ است. اوست که به زیگفرید در انتخاب عروس کمک می‌کند، راه اودت را به او نشان می‌دهد، مادر دل‌شکسته شاهزاده را دلداری می‌دهد و جشن ملی جشن را هدایت می‌کند.

این تکنواز نه تنها با جت های قهرمانانه، بلکه با حالات چهره پر جنب و جوش مخاطب را مجذوب خود کرد و در هر خروجی تشویق را از بین برد. از بین همه هنرمندان، او تنها کسی بود که قطعاً وارد این تصویر شد، اگرچه احساس می‌کرد که می‌تواند هم یک روتبارت باشکوه و هم یک زیگفرید فوق‌العاده باشد.

آناستازیا پوپووا، “کسب و کار آنلاین”

راستی: