نادژدا پاولووا و فیودور استروگانوف سعی کردند مخاطبان سالن کنسرت Zaryadye را در جهان باخ و موتزارت غرق کنند. با این حال ، انجام این کار برای آنها اصلا آسان نبود: فضای کنسرت به شدت در درک هنر عالی تداخل می کرد.

از همان ابتدای فعالیت خود ، و زریادیه برای سومین فصل است که در حال فعالیت است ، سالن سعی در ایجاد روابط ویژه با مخاطبان خود ، ایجاد قوانین خاص خود ، متفاوت از سایر سالن های کنسرت داشت.

روند “آموزشی” جنبه های بسیاری را در بر داشت. مردم از برخی نوآوری ها استقبال کرده و آنها را دوست داشتند – به عنوان مثال ، خدمات رعد و برق در کمد لباس: به طور سنتی تعداد زیادی کارگر جوان و سریع در آنجا وجود دارد ، تقریباً هیچ صف وجود ندارد. اما شاید لحظات دیگر ، ناامیدکننده و آزار دهنده باشند.

به عنوان مثال ، قیمت های موجود در بوفه تضمینی برای پذیرایی از تئاتر Bolshoi ایجاد می کند: مخاطب باید بداند کجا آمده است ، Zaryadye پیشینی معتبر است ، بنابراین گران است. یا ممنوعیت شدید عکسبرداری و فیلمبرداری از فیلم در حین اجرای کنسرت: افراد باند زیر نظر متخلفان را نگه می دارند ، لیزرهای سبز را روی صفحه می تابانند و هنگام پخش موسیقی اظهارات می کنند.

تأثیر آموزشی این تلاش ها بسیار مشکوک است ، اما آنها فضای کنسرت را قبلاً بسیار خراب کرده اند. همزمان ، سیگنال های صوتی گجت ها هم سکوت محترمانه کنسرت ها را نقض می کنند و هم آن را نقض می کنند – یا نمی توانند با آن بجنگند ، یا نمی خواهند.

پس از از سرگیری زندگی کنسرت در پاییز ، Zaryadye به یکی از رهبران رعایت انواع اقدامات تازه ضرب شده تبدیل شد. کنسرت ها در اینجا فقط بدون وقفه برگزار می شوند ، در یک بخش ، که مدت زمان انجام آن هر عاشق موسیقی به دلایل عینی نمی تواند مقاومت کند: یک ساعت و نیم نشستن در یک موقعیت در واقع یک آزمایش جدی است.

Zaryadye سخت تر از هرجای دیگر در مسکو ، ماسک زدن توسط مردم را کنترل می کند – کارمندان ، که تعداد باورنکردنی از آنها به معنای واقعی کلمه در هر گوشه قرار می گیرد (کاهش درآمد سالن به دلیل 50٪ نرخ فروش بلیط ، و اکنون حتی 25 -درصد ، بر تعداد پرسنل تأثیر نمی گذارد) بی نهایت نیاز به رعایت این شرایط را یادآوری می کند ، گاهی اوقات به شکل بسیار بی تدبیری: “ماسک روی بینی!” – فریاد می زند یک جوان سرزنده در ورودی معبد هنر.

آنها در یادآوری این حق در کنسرت دریغ نمی کنند ، در حالی که موسیقی در حال پخش است: جلوی چشمان من ، یک دوستدار موسیقی ، در حال گوش دادن به آواز خواننده با چشمان بسته ، که ماسک او از بینی او لیز خورده بود ، راسو ، مایل به تماس به منظور ، بالا آمد و زانوی او را زد. جالب اینجاست که هیچ کس از آزار و اذیت نمی ترسد؟ – امروزه این یک موضوع شیک است!

و علاوه بر ماسک ، دستکش نیز وجود دارد – اگر نه پرخاشگرانه ، آنها نیز دقیق دنبال می شوند. در نتیجه ، تمام شب در سالن خش خش سلفون وجود دارد: شهروندان مطیع قانون خود را خراشیده و در کیف خود غرغر می کنند ، سعی می کنند اس ام اس بفرستند یا تلفن خود را خاموش می کنند و همه اینها در دستکش های بدنام است.

با یادآوری غیر قابل قبول بودن فیلمبرداری ، این وزرا نیز در حین اجرای کنسرت ، حتی با تشویق ، به طور غیررسمی نزدیک می شوند: هر بار که کل سالن به گوش می رسد ، به دنبال گفتگوهای بین کاپلدینر غیور و عاشق سهل انگاری موسیقی ، به دنبال حرکات “افسر اجرای قانون” در اطراف سالن – در این لحظات بی شمار مردم واضح است که در صحنه اتفاق نمی افتند.

در یکی از آخرین کنسرت ها ، یک نمایش “واقعی” در غرفه ها در چندین پدیده اجرا شد: یک خانم مسن ، همانطور که بعداً مشخص شد ، آسم بود ، سرفه می کرد – آنچه آغاز شده بود! برخی از تماشاگران با سر و صدا از او فاصله گرفتند ، برخی دیگر به صورت آبنبات چوبی کمک می کردند و عده ای دیگر برای اینکه خانم را از بین بردن خانم را به تماشاچی دعوت می کردند: به نظر می رسد که آنها هنرمندان را کاملا فراموش کرده اند.

در یک کلام ، لحظه های حواس پرتی بیش از اندازه کافی از ذات وجود دارد: تمرکز روی موسیقی در یک شب به یاد ماندنی کاملاً غیرممکن است. و سپس برنامه کنسرت وجود داشت – با یک تعجب: آنها به نادژدا پاولوا قول دادند که فیودور استروگانوف ، ارگ نواز همراه بود ، اما در واقع موسیقی ارگ ، نه تنها از آثار کلاسیک ابدی ، بلکه از ساخته های خود ارگانیست و آوازهای بسیار دوز نیز وجود داشت.

خوانندگان ناامید در طول کنسرت زمزمه می کردند و سپس با نارضایتی در کمد لباس غر می زدند – بالاخره آنها بیشتر از هنر لذت می بردند. از یک طرف ، هیچ کس مقصر آنها نیست: مخاطبان صادقانه برنامه را از قبل در وب سایت خود قرار دادند. از طرف دیگر ، یک حرکت PR هوشمندانه ، وقتی پوستر هنوز بیشتر به خواننده مربوط می شود ، و نه به سلطان سازها ، صد در صد کار می کرد – آنها عمدتا برای گوش دادن به صدا و نه ارگ ​​آمده بودند ، و واضح است که احساسات کافی دریافت نکردند.

اگر کسی در مورد تعصب قضاوت نکند ، بیشترین تأثیر را بداهه نوازی ارگان استروگانف می گذارد – می توان در آن پرواز خیالی ، یافته های جالب هارمونیک و اصالت تفکر و سبک خاص خود را احساس کرد – و در واقع ، یک نویسنده جدید ، موسیقی جدید همیشه عالی است ، اعصاب شما را قلقلک می دهد!

کلاسیک قرن هجدهم – تکنواز ، کتاب درسی toccata و fugue باخ را در مینور ، پاساکاگلیا و فوگ در سی مینور ، فانتزی موتسارت را در مینور اجرا کرد – به صورت حرفه ای ، اما در حال انجام وظیفه ، بدون جرقه خاصی به نظر می رسید. گویی تمام انرژی صرف اجرای موسیقی خودم و همچنین دستیابی به یک گروه موسیقی با یک خواننده شده است که انصافاً بی عیب و نقص به نظر می رسید.

خوب ، تیتر پوستر چطور؟ مخاطبان کلانشهر او به خوبی می دانند: پاولووا بارها در کنسرت های مختلف در مسکو آواز خوانده است ، با اجراهای تئاتر اپرا و باله پرم که نامزد ماسک طلایی شده بودند ، تور می کند و امسال در اولین نمایش بلند Sadko برای اولین بار در Bolshoi بازی کرد. لازم به یادآوری است که پاولووا “ماسک” خود را از تماس دوم دریافت کرده است – برای نقش ویولتا در بازی تحسین شده توسط رابرت ویلسون بر اساس La Traviata وردی ، که مسکو ، افسوس ، هرگز ندیده است.

نادژدا پاولووا: “اگر مرا ستایش کنی ، می توانم کوه ها را حرکت دهم”

وضعیت اولویت دانی پاولووا ، اول از همه ، با مشارکت در پروژه های رسانه ای ترین رهبر روسیه ، Teodor Currentzis تقویت می شود. البته ، این خواننده همچنین دستاوردهای خاص خود را دارد (به عنوان مثال ، جایزه بزرگ در یک مسابقه در مینسک یا عنوان هنرمند افتخاری روسیه) ، اما این ایجاد مشترک او با استاد بود که نام او را ایجاد کرد. همین امر باعث شد که پاولووا مورد علاقه مردم “مترقی” قرار بگیرد ، و او انواع جوایز (“ماسک طلایی” ، “Casta Diva” و غیره) را به او تحویل دهد.

در آخرین کنسرت او موسیقی غیر تئاتری خواند – آریایی از متیو باخ باخ ، موتسارت اِت انکارناتوس از ماس مین مینیور و شعر معروف Exultate ، Anniversary.

او به خوبی سبک موتزارت را حس می کند ، می داند چگونه با ظرافت ، با ظرافت جمله بندی آواز بخواند ، شما نمی توانید بیان و موسیقیایی او را انکار کنید. به همین دلیل ، شما نمی توانید تا حد زیادی بر روی ضعف ضعیف بدن و احساسات بسیار دوزدار تمرکز کنید: آواز تمیز ، تصفیه شده است ، اما هیجان انگیز نیست.

باخ حتی بیشتر به این رویکرد تناسب دارد – یک خاصیت غیر عاطفی و پوچی فلسفی خاص ، فقط یک بیان به سختی مشخص از جهان تخیل او تا حدود زیادی مطابقت دارد.

الكساندر ماتوسویچ