در 4 آوریل 2023، ارکستر دولتی روسیه به نام E.F. Svetlanov به رهبری دیمیتری یوروفسکی و پیانیست نیکولای لوگانسکی در سالن کنسرت P. I. Tchaikovsky اجرا کردند.

دوباره در سالن چایکوفسکی فروپاشی غیرقابل تصور تماشاگران. با این حال، این بهار تقریباً هر روز است. علاوه بر این، اول آوریل صد و پنجاهمین سالگرد تولد سرگئی واسیلیویچ راخمانینوف است. سالگرد عالی آهنگساز بزرگ خالق موسیقی عالی و همه می خواهند این موسیقی عالی را با صدای “زنده” بشنوند – به همین دلیل است که جمعیت زیادی از دوستداران موسیقی در نزدیکی سالن در Triumfalnaya وجود دارد.

و، می دانید، چشمان خوش شانس ها با بلیط و گل به طور خاص می درخشد. و یک برنامه بسیار جالب از کنسرت، که نام دو “ترویکا” فوق العاده دارد – یک کنسرتو پیانو و یک سمفونی، و نام نیکولای لوگانسکی، که واقعاً دیوانه کننده موفق است.

و یک مورد دیگر، این بار یک جزئیات کوچک اما روشن: کل سالن، راه پله، سرسرا – در بوته های بنفش سفید شگفت انگیز، هرچند مصنوعی، زیبا. فضا جشن است. واقعا یک تعطیلات!

انفجار تشویق، زمانی که ارکستر محبوب برای اولین بار روی صحنه ظاهر می شود و به دنبال آن پیانیست و رهبر ارکستر… و… اولین صداهای بسیار آرام و به همان اندازه متحرک تم اصلی موومان اول ظاهر می شود. همان چیزی که بوریس آصافیف یک بار به صورت بسیار مجازی گفت – “مسیری در مزارع”.

این احتمالا یکی از زیباترین تم های موسیقی (تصاویر!) خلق شده توسط راخمانینوف است. نه، احتمالاً نه، اما مطمئناً!.. صداهای کاملاً کریستالی زیر انگشتان پیانیست متولد می شوند. صداهای زیبایی بی‌سابقه‌ای وارد سالن شد.

لوگانسکی به طرز بسیار تکانشی ارکستر را به ظهور یک تم جدید غم انگیز، اما بسیار زیبا در فهرست پایین هدایت می کند. چقدر شگفت انگیز آنها با یکدیگر صحبت می کنند – سولیست و ارکستر! چگونه لطافت، شور، انعکاس، عشق به دنیای اطراف در سالن برانگیخته می شود، و علاوه بر این، صدای کمی ترسناک پیانو ناگهان به صدا در می آید. اما نه برای مدت طولانی.

به طور کلی، زیبا، گسترده، ملایم، آمیخته با “قهرمانان” است. شما گوش کنید، متوجه می شوید که هر یک از ما قلبی داریم که شاد می شود. خوشحال می شود و منتظر اکتشافات، مکاشفات جدید است. و می آیند. آنها در این نزدیکی هستند و دوباره – با سوراخ و گرمی همان “مسیر در مزارع” را هدایت می کنند.

بخش دوم نیز افکار و احساسات را از اعماق به ارمغان می‌آورد – از طریق صدای زیبای ویولن سل، تم آهنگی مدیتیشن‌آمیز و در کل و آهنگین. اپیزودی پرشور قهرمانانه در راه رساترین آپوتئوزیس ظاهر می شود… و دوباره قلب شنونده می ایستد… پایان!

رقابتی درخشان بین سولیست و توتی قدرتمند و تم ملودیک جدیدی متولد می شود. آنها همچنان با “اسباب بازی”، مرواریدهای درخشان و بی نهایت زیبا روی صدایی کوچک در پیروزی برخی مهارت های خاص “غیر مصنوعی” شگفت زده می شوند. پایان… دورتر و دورتر – با صدای بلند، جسورانه، با صدای بسیار بزرگ. و تک نوازی پیانو: همان تم قدرتمند – موقر، روشن، آفتابی.

پروردگارا، چه زیبا! و البته به ویژه باید به این نکته توجه داشت که چگونه ارکستر با تکنواز (آفرین رهبر!) ماهرانه و با حساسیت، بدون از دست دادن حتی قطعات تراژیک کنسرتو، و در خود موسیقی، صدا، در بهترین حالت جدی هستند. حس، ارگانیک این اجرا یک جشن واقعی است. لوگانسک لوگانسک است! او نمی تواند غیر از مطلق بازی کند. او بسیار منحصر به فرد است! و یک بار دیگر ما خوشحال شدیم که توانستیم این را تأیید کنیم. مثل این…

و سپس پیروزی سمفونی سوم، نوشته راخمانینوف در 1935-1936 بود. سمفونی که خود نویسنده آن را بهترین اثر خود می دانست. علاوه بر این، این اثر نیز ماهیت زندگی‌نامه‌ای داشت و در واقع تلخ‌ترین و تلخ‌ترین نوشته‌های او به دور از وطن بود. محقق خلاقیت راخمانینوف اس. واسیلنکو:

“درام برخی از مضامین توسط تصویر بی قرار و بی قرار قهرمان داستان آشکار می شود – خود آهنگساز… ملودی های ملودیک گسترده با صداهای عصبی و خشن که از بیرون نفوذ می کنند …”

و در این موسیقی عالی، مضامین غنایی و شاعرانه درباره خاطرات سرزمین مادری، حسرت وطن به طور غیرعادی جذاب است. موضوع اصلی قسمت اول سمفونی توسط موسیقی شناسان به عنوان تصویری از تنهایی تراژیک تعبیر می شود. از هر سه قسمت سمفونی می گذرد، جایی که صدای غم انگیز Dies irae نیز نقش مهمی ایفا می کند.

مضامین، شعارها، شعارها – یکی بهتر از دیگری است، فتح ناپذیر. به عنوان مثال، موضوع قسمت اول، غم ناامیدکننده در آستانه ناامیدی است. مضمون دوم، همچنین غنایی، به طور غیرمنتظره ای که به شکلی عاشقانه بالا رفته، رنگ آمیزی سرود خاصی به خود می گیرد. مس مهیب در آن شب در ارکستر بسیار عالی به نظر می رسید – همان چیزی که در مقدمه بود. به نظر می رسد پایان قسمت تا حدودی این رنج غم انگیز را تسکین می دهد، اما … اما اساساً باقی می ماند.

بخش دوم یک “هورمون” شگفت انگیز از بخش آهسته و یک اسکرو (تصمیم جسورانه نویسنده) است – منظره ای با زیبایی باور نکردنی. باز هم به سخنان ب. آسافیف متوسل می شوم:

سخت است که این نوع صعودهای آهسته راخمانینوف، خمیدگی ها، پیچ ها و موج های موسیقی را دوست نداشته باشیم، زمانی که الگوی ملودیک، گویی با اکراه، با هر یک از پیچش ها و چرخش های زیبایش جدا می شود…

به نظر می رسید فکر متوقف شد. او در دنیای پدیده ها می اندیشد یا شاید به اطراف نگاه می کند ، گویی به دنبال راهی است ، جاده ای فراتر ، به دنبال پرتو چراغی است که به سمت آن حرکت کند – به امید ، به سمت یک دوست واقعی … “

اما بارها و بارها در راهپیمایی شرزو، تصاویر تیره و تار از شر و خشونت دوباره ظاهر می شوند و آنها با تمام مضامین مثبت و روشنی که در کل سمفونی زندگی می کنند مخالفت می کنند…

و پایان، همانطور که نویسنده در نظر داشت، یک تعطیلات است، عناصر رقص محلی، زیبایی چشمگیر یک موضوع ثانویه، اما … دوباره، مضامین شیطانی “می آیند”. در فوگ موومان سوم سمفونی، یک والس زیبا به صدا درآمد، اما بسیار کوتاه بود. تراژدی سرسختانه توسط همان فوگ، همان Dies irae وارد سمفونی می شود.

همه این “سقوط”های پیچیده سمفونی با مهارت زیادی توسط رهبر ارکستر دیمیتری یوروفسکی منتقل شد. و فینال بسیار بسیار دوباره شنوندگان را به جشن بازگرداند ، پیروزی نور ، دوباره محبوب آهنگساز به اعلیحضرت بهار ، که همانطور که می دانیم در اول آوریل برای او متولد شد …

باید به یک نکته مهم دیگر اشاره کرد: افسوس که سمفونی سوم در خارج از کشور به شدت مورد توجه قرار گرفت، اما سرنوشت آن در سرزمین مادری راخمانینف بسیار موفق بود.

PS بله، بیشتر در مورد Encore. آنها به اندازه کل کنسرت درخشان بودند. لوگانسکی یک اتود-تصویر نواخت و ارکستر به همراه یوروفسکی «رقص مردان» از اپرای «الکو» را نواخت. هر دو شاهکارهای کوچک شگفت انگیز سرگئی راخمانینوف هستند.

ناتالیا لاگینا