آ ربع قرن بین آلبوم ها زمان زیادی است، اما در سن 82 سالگی، لونی لیستون اسمیت مدت ها پیش ایده اضافه کردن به کاتالوگ درخشان خود را کنار گذاشته بود. او که در دهه 1970 انقلابی کیبورد بود، با فارو سندرز و مایلز دیویس نواخته بود و پیش از آن که به عنوان یک استاد جاز-فانک و قهرمان جاز کیهانی فعالیت کند.

اسمیت اکنون به جدیدترین کهنه سربازی تبدیل شده است که توسط تهیه کنندگان آدریان یانگ و علی شهید محمد از Jazz Is Dead (نامی که قصد دارد خلاف آن را ثابت کند) دوباره به استودیو وسوسه شده است. به عنوان فارغ التحصیلان نسل هیپ هاپ، این زوج به خوبی از شیوه‌ای که شیارها و ریف‌های اسمیت به طور سودآوری توسط افرادی مانند جی زی نمونه‌برداری شده است، آگاه هستند. روش کار آنها ساده است و ایده‌ها و موتیف‌ها را به ستاره انتخابی خود در کنار یک بخش ریتم می‌دهد. و بعداً موارد بیشتری را اضافه کنید.

9 قطعه اینجا شور و نشاط و جذابیت نوازندگی اسمیت را به تصویر می کشد، چه شیارهای الکتریکی مانند What May Come و Fête یا قطعات پیچیده و ناهماهنگ پیانو مانند Gratitude. همانطور که چرخش های الکتریکی در تغییرات کیهانی نشان می دهد، همه اینها آلوده به ایده آلیسم دهه 70 است، و آواز سر به فلک کشیده لورن اودن، صدای دونالد برد و استیوی واندر را به یاد می آورد. جادو در جای خود باقی می ماند.