‘من هنگامی که سربازان در حال گشت زنی در منطقه ما در القائم، نزدیک به مرز سوریه بودند، شنیدم یک هاموی آمریکایی نزدیک می شود. تهیه کننده موسیقی عراقی UsFoxx خاطره ای از دوران کودکی خود را از سال 2004 در زمان جنگ عراق به یاد می آورد. «از پنجره‌های باز این ضربان عفونی را شنیدم که بعداً فهمیدم 50 Cent’s In Da Club بود. فکم افتاد.»

این برخورد غیرمنتظره اما الهام‌بخش اولین قدم از سفر UsFoxx برای تبدیل شدن به یکی از تولیدکنندگان و بیت‌مکرهای پرکار امروز در بغداد بود. جایگاه موسیقی در فرهنگ عراق پس از تهاجم به رهبری آمریکا در سال 2003 که بسیاری از صداها را خاموش کرد یا روند تکامل آنها را متوقف کرد، به شدت تحریف شد، اما 20 سال بعد نسل جدیدی از هنرمندان التقاطی ظهور کردند – به ویژه پس از تحولات سیاسی در سال 2019. -۲۱ تظاهرات قیام Tishreen – با آثاری از رپ، تکنو، موسیقی تجربی، جاز و فراتر از آن.

UsFoxx که از یک استودیوی تازه راه اندازی شده در بغداد صحبت می کند، مشتاق است موسیقی خود را با من به اشتراک بگذارد، «از خانه تا افروبیتس. تله مدرسه قدیم به مدرسه جدید». پس از اینکه پس از حملات داعش در سال 2015 از عراق به هند نقل مکان کرد، سپس پس از بازگشت از قرنطینه‌های کووید در سال 2020 در عراق پشت سر گذاشت، موسیقی راهی برای گوش ماجراجوی او بود.

UsFoxx مانند بسیاری از معاصران خود در تولید موسیقی خودآموخته است و اینترنت و دیش های ماهواره ای که پس از ممنوعیت در رژیم صدام حسین مجاز بود به این معنی بود که نسل او می توانست تأثیرات جدید را جذب کند و زیبایی شناسی جدیدی ایجاد کند. او آهنگ 2022 عراق سایفر را ساخت که غزلیات اجتماعی-فرهنگی تیز و شوخ‌آمیز را از 9 خواننده رپ ستاره‌ای عراقی – Kira The Blurryface، Armando Rap، Nayomi، Disser، KC Hamada، AlRong، Genesis، Odd Khalid a و El Seen – در کنار هم قرار داد. دی‌جی سعودی نوریه مستقر در لندن، آهنگ‌های UsFoxx را در مجموعه بسیار محبوب اتاق دیگ بخار خود در دسامبر گذشته اجرا کرده است. اما او هنوز هم در میان موفقیت غمگین است: «آس فاکس با آه می‌گوید: «مردم عراق آسیب‌های زیادی را متحمل شده‌اند که درمان نشده است – ما عراقی‌ها زنده می‌مانیم، زندگی را دوست داریم، اگرچه مرگ ما را بیشتر دوست دارد.

در بصره، حفص، بیت‌میکر، چهره‌ای به همین شکل مالیخولیایی است، با صدایی که بین پاپ محیطی، آفروبیت‌ها و تریپ‌هاپ بال می‌زند – شکنندگی و عمق احساسات او در تقابل با ابرمردانگی غالب در کشور جنگ‌زده. او انگیزه خود را چنین توضیح می دهد: «وقتی افسرده شدم به خاطر اتفاقاتی بود که در گذشته برایم افتاده بود و حال ما ریشه در گذشته دارد. بنابراین بیشتر آگاه شدم که وقتی موسیقی می‌سازم، می‌توانم احساساتم را به شنوندگان منتقل کنم: موسیقی من می‌تواند باعث شود آنها غم یا شادی را که من احساس می‌کنم احساس کنند.»

هافس تقریباً 10 سال پیش کار خود را در مبارزات رپ در انجمن های آنلاین آغاز کرد و خلاقیت خود را در صدای ترکیبی خود همراه با رویکردی فلسفی و احساسی اصلاح کرد. او با لبخندی کینه توزانه می‌گوید: «وقتی کسی به من صدمه می‌زند، فوراً جواب نمی‌دهم – آرام می‌شوم و آن را رها می‌کنم، سپس موسیقی می‌سازم و در مورد آن درد می‌نویسم». تک‌آهنگ Kawabis (در زبان عربی به معنی کابوس‌های شبانه) او از لحظه‌ای دلخراش گرفته شده است – «کابوس دیدم کابوس دیدم. نمی‌توانستم خودم را لمس کنم و درد زیادی از زندگی داشتم» – و صداها و ضربات موجود در اینترنت را در خود جای داده است و «سختی» را کاهش می‌دهد. معاذوفه ریتم.

در بصره به دلیل ماهیت محافظه‌کار جامعه هیچ مکانی برای اجرا وجود ندارد، بنابراین تنها مکان‌هایی که برای اجرای سبک‌های غیر کلاسیک موسیقی در آن اجرا می‌شود پارک‌های عمومی هستند. اگرچه حتی در آنجا، جوانان عراقی هنوز زیر نظر جامعه هستند و شبه نظامیان مختلف با لباس های رنگی متفاوت، همگی تحت پوشش های مختلف از «وزارتخانه ها» و محله های مختلف محافظت می کنند.

بنابراین حفص تعداد زیادی آلبوم از طریق یوتیوب، رسانه اصلی انتشار موسیقی در عراق، منتشر کرده است. اخیراً او کار خود را روی لیبل مستقل Shlonak Records ساخته است که توسط رپر و پروفسور عراقی مقیم کانادا تأسیس شده است، که آن را برای کمک به انتشار در کشوری تأسیس کرد که Spotify تنها در سال 2021 وارد شد و تولید فیزیکی موسیقی متکی بر دزدی دریایی است. . تهیه کننده Abdulisms، صدای اصلی صحنه موسیقی عراق در لندن و یکی دیگر از بخش های حیاتی Shlonak Records، موانع لجستیکی در عراق را توضیح می دهد: «بیشتر آهنگ ها در کانال های تلگرامی توزیع می شوند. اغلب هیچ راهی برای دریافت MP3 جدا از حذف آنها از YouTube وجود ندارد. مسئله دیگر این است که PayPal در آنجا در دسترس نیست.

اما قرنطینه های کووید باعث تعمیق روابط بین موسیقی دانان در عراق و سراسر جهان شد. عبدالیسمز که قادر به همکاری با مردم لندن نبود، به رادیو عراق-آ-فلا پیوست، برنامه ای که توسط MoCity، یک صاحب برچسب و دی جی عراقی مستقر در دهلی، شروع شده و بسیاری از شاخه های میراث صوتی را بررسی می کند. chobi به چلقیعبدالیسمس می گوید، به آهنگ های نوستالژیک تر، ارائه خوانندگان زن عراقی، خواننده های رپ و سرودهای فوتبال. UsFoxx نیز درگیر بود و «همه مسیرها و اطلاعات عراق را به ما می داد. عراق-الفلا با عمل جراحی قلب شروع کرد» – کاری برای شفای زخمی هایش – «و زندگی خود را به دست گرفت. دیوانه بود!»

در همین حال، مدیر هنرمند بریتانیایی-عراقی مستقر در لندن، نظر رصافی، با گروه دوتایی عراقی قبیله هیولاها که در امان، اردن مستقر هستند، کار می کند. تک آهنگ پیشگام آنها سایفر صدای خواننده افسانه ای عراقی سجده عبید را گرفت و آن را با کاردی بی و گوچی مانه آمیخت و با شیار تریپ هاپ و سازهای کوبه ای عراقی و با نمونه هایی از سازهای عربی مانند عود و نای آمیخته شد.

رصافی توضیح می‌دهد که قیام تشرین، که تقریباً دو سال به طول انجامید و شاهد آن بود که جنبش توده‌ای از جوانان عراقی به خیابان‌ها آمدند و خواستار یک وطن جدید و هویت عراقی فراتر از فرقه‌گرایی بودند، تأثیر زیادی داشت. او می‌گوید: «ما شروع کردیم به دیدن هنرمندان رپ آنلاین و در خیابان‌ها که درباره انقلاب رپ می‌خواندند. از آنجا مردم شروع به برقراری ارتباط کردند – در سال 2020 شما شاهد همکاری بین هنرمندان در عراق با هنرمندان خارج از عراق بودید. این موسیقی که در مورد فساد دولتی و همچنین اثرات موذیانه فرقه گرایی، رکود اقتصادی، بیکاری و مداخله بین المللی در عراق است، هم ضد نظام و هم ضد مداخله است.

اولین تک آهنگ Tribe of Monsters Dheil A’waj (دم کج) مبارزات روزانه جوانان را که در خیابان ها در جریان قیام با آن مواجه می شدند را به دقت توصیف می کرد و به دنبال آن آلبوم Albo اکتبر که به اعتراضاتی اشاره می کرد که در آن بیش از 700 معترض کشته و بیش از 17000 نفر مجروح شدند. . عامر شامی رپ می گوید: «بچه های اکتبر، ما به شما درود می فرستیم، پرچم عراق بالای سر ما به اهتزاز درمی آید و همه سیاستمداران فاسد زیر پای ما هستند. این دو در حال آماده سازی یک آلبوم تلفیقی با عنوان Made in Iraq بوده اند که کرم صحنه رپ عراق را گرد هم می آورد. رپرهای زن نیز وجود دارند – حداقل در دیاسپورا – مانند Nayomi یا Psi.ko، اما موسیقی عراقی همه چیز مربوط به موسیقی الکترونیک و رپ نیست.

در ایالات متحده، امیر الصفار، ترومپت و نوازنده موسیقی جاز عراقی-آمریکایی، همراه با گروه Two Rivers در حال برگزاری تور بوده است. گروهی از نوازندگان بین‌المللی و آسیای جنوب غربی که گام‌های نوآورانه‌ای بین جاز آمریکایی و موسیقی جاز آمریکا برداشته‌اند مقام سیستم مودال که الصفار توضیح می‌دهد «مجموعه‌ای از ملودی‌هایی است که برای صدها سال در عراق به شعر خوانده می‌شود و به دوران عباسیان بازمی‌گردد. [750 to AD1258]”. برای او، نواختن این موسیقی مخصوصاً عراقی یک ژست سیاسی است و به شنوندگان یادآوری می کند که چگونه کشور تحمل می کند. “خوشحالم که برخی از مردم وحشت را به یاد می آورند و اذعان می کنند، اما به نظر می رسد [most of] جهان به جلو حرکت کرده است.» ما هنوز باید به تأثیر آن بر مردم عادی عراق فکر کنیم.»

او به تازگی برای اولین بار پس از 20 سال از سفر خود به عراق بازگشته است و توسط یک گروه 40 نفره از نوازندگان زیر 35 سال شگفت زده شد. و قلب خود را به شیوه ای بسیار صمیمی در آن می گذارند.»

نادین الخالدی یک نوازنده چند ساز و خواننده عراقی برای گروه تراب بند مستقر در سوئد است که به طور کلی سبک دیگری را می نوازد: چرخش بین موسیقی شهری وجدی عرب. طرب الخالدی و چیدمان های عامیانه و کلاسیک غربی، رنگ عراقی را اضافه می کند chobi (یک ریتم فولکلور شاد محلی در عراق)، موسیقی جاز و ریتم های شمال آفریقا.

او که در یک خانواده هنری بزرگ می‌شود، با بازدیدهای هفتگی از ارکستر سمفونیک ملی عراق، آژیرها و بمب‌هایی را به یاد می‌آورد که صدای دوران کودکی‌اش را در طول جنگ خلیج فارس ضبط می‌کردند. پس از آن، او می‌گوید: «تحریم‌ها علیه عراق وجود داشت. دیکتاتوری و جاسوسی مداوم و سپس تهاجم بود. جنگ عراق در سال 2003 الخالدی و خواهرش را مجبور به فرار به عنوان پناهنده کرد – او از دفتر خانه اش در مالمو با من صحبت می کند. او در کودکی در مدرسه موسیقی و باله بغداد نواختن ویولن را آموخته بود، اما به دلیل جنگ‌ها مجبور شد تحصیلات موسیقی خود را رها کند. الخالدی پس از ورود به سوئد در یک میخانه مشغول به کار شد، جایی که مالک صرب او را تشویق کرد که به زبان عربی بخواند. من هیچ مسئولیتی نداشتم. پدر و مادرم مرده بودند و من مشتاق زندگی بودم. من رویای نواختن گیتار را در سر داشتم و در آنجا بودم و موسیقی ای را که برای اولین بار دوست داشتم، با سیستم PA و میکروفون اجرا کردم. در عرض یک هفته، ارکستر سمفونیک مالمو از او خواست تا در پروژه‌ای شرکت کند که موسیقی محلی عربی را به اشتراک می‌گذاشت و در آنجا با همکار نهایی خود در طرببند، گابریل هرمانسون ملاقات کرد.

او برای آلبوم یخاف (من او را می ترسانم) در سال 2022 با شاعر مصری، حازم وفی کار کرد، «که به من کمک کرد تا از تجربیات شخصی خود بفهمم چگونه می نویسم. این آلبوم درباره برخورد با هموطنان عراقی، عرب زبانان و ارواح خویشاوند، تظاهرات نسل جوان عراقی در خیابان ها، و درباره «دوستی های جدید و سیستم های حمایتی ایجاد شده در مسیر» است. یکی از تاثیرگذارترین آهنگ ها سدرا است که به دختر پناهنده ای از موصل اختصاص دارد که الخالدی در یک اجرا در سال 2018 با او آشنا شد. بعداً او به من گفت که اعدام هر دو پدر و مادرش توسط داعش را دیده است. او از من خواست که در مورد او بخوانم – و این آهنگ برای او است.

در جنوب اروپا، کار تجربی و ابتکاری خیام علامی، یک نوازنده چند ساز بریتانیایی-عراقی مقیم برلین، محقق و بنیانگذار لیبل Nawa Recordings، از گذشته برای نگاه کردن به آینده ترسیم می‌کند. علامی در لندن عود خواند و با عراقی مشغول شد مقام که اساس اولین آلبوم او، طنین/دیسونانس است. ما می‌توانیم با درس گرفتن از گذشته ایده‌های جدید و آینده‌ای جدید بسازیم، اما این لزوماً به معنای احیای گذشته یا برداشت واقعی آن نیست. چیزی که من سعی کردم به آن برسم ذات از چیزی.” او می‌گوید از هنرمندان آمریکایی آفریقایی تبار الهام گرفته است، کسانی که «خواه هیپ‌هاپ، جاز، یا سایر فرم‌های هنری و موسیقیایی، باید آینده‌ی خود را بر اساس گذشته‌شان تعریف کنند، به‌گونه‌ای که مالکیت و تعهد داشته باشد». علامی اکنون در حال کاوش در نسخه های خطی بابلی و سومری قرن نهم و دهم و چگونگی ارتباط آنها با فرهنگ امروزی است.

میل عمیق عراقی هایی مانند UsFoxx و Hafs برای ارتباط با دنیای خارج، با تمایل مشابهی از سوی مهاجران عراقی برای ارتباط با سرزمین خود – که باید با حساسیت برخورد شود – برآورده می شود. علامی چند سال پیش از همکاری با ارکستر ملی جوانان عراق یاد می کند. «این اولین باری بود که توانستم با نسلی که این فجایع را پشت سر گذاشته بودند ارتباط برقرار کنم. یک بچه تمام خانواده اش را در یک حمله هوایی کشته شد. آن نسل نگاهی در چشمان خود دارد که به ما می‌گوید ما آنچه را که آنها زندگی کرده‌اند، زندگی نکرده‌ایم. اما آموخته‌ام که باید بدون توجه به موقعیت‌هایمان به کمک‌هایمان فکر کنیم.» او می‌گوید آنچه او کمک می‌کند «اجازه دادن به دیگران برای انجام کار متفاوت است».

السفر همچنین اغلب به این فکر می کند که چگونه می تواند «صحنه بداهه جاز را به صحنه عراق وصل کند» و برای الخالدی نیز داستان مشابهی است: «من دوست دارم در عراق با تراببند اجرا کنم، اما به خانه به سوئد برمی گردم». . عبدالیسمز توضیح می دهد که هر عراقی داستانی دارد که چرا مجبور به ترک شد: «مسئله بازگشت بسیار پیچیده است و با قدرت زیادی تلاقی می کند. [structures]”

علیرغم چالش ها، نوازندگان عراقی بر کثرت دیرینه هویت کشورشان تاکید می کنند و به بافت التقاطی قابل توجه موسیقی آن می افزایند. به نظر می رسد که حتی دولت عراق هم در حال عقب نشینی است: نخست وزیر محمد شیعه السودانی اخیراً برای از سرگیری کار در خانه اپرای بغداد چراغ سبز نشان داده است. یکی از قدیمی ترین ارکسترهای سمفونیک در جهان می تواند بار دیگر به فضایی تبدیل شود که فرهنگ و خلاقیت را پرورش می دهد – ویژگی هایی که به وضوح در عراق عرضه می شود.