جیمز بورن و مت ویلیس در دوران نوجوانی Busted را در اتاق خواب هایشان در ساوتند تشکیل دادند. پس از استخدام چارلی سیمپسون برای رهبری گروه، آنها تا سال 2005، زمانی که سیمپسون اعلام کرد که این گروه را ترک می کند، تبدیل به یک سه میلیون رکورد فروش پاپ پانک شدند. او Fightstar را راه‌اندازی کرد، در حالی که بورن برای هنرمندانی از جمله McFly and the Vamps نوشت، و ویلیس بازیگر شد و در سال 2006 برنده من یک سلبریتی هستم. از سال 2016، Busted دو آلبوم به نام‌های Night Driver و Half Way There منتشر کرده است. آنها در سپتامبر تور می‌کنند و به انتشار نسخه‌های بازسازی‌شده آهنگ‌های کلاسیک ادامه می‌دهند، با Loser Kid 2.0 (Fat Simple Plan) در ۱۴ آوریل.

مت (مرکز تصویر)

در سال 2002، من کاملاً گیج شده بودم. تنها جاه طلبی من این بود که یک کنسرت در Chinnerys در ساوتند اجرا کنم، بنابراین همه چیز اضافی به نظر می رسید. جلوی دوربین ناراحت بودم و هرگز نمی توانستم لبخند بزنم. درعوض، من تبدیل به مردی هذیان‌رو شدم. راحت تر از این بود که خودم باشم.

نمی‌توانم بگویم جیمز زمانی که ما برای اولین بار همدیگر را دیدیم، یک دمدمی مزاج بود، اما او کمی کودکانه بود، به نحوی که خوب بود. من او را به میخانه محلی خود بردم و او کاملاً عجیب بود – او بسیار بی گناه بود. وقتی چارلی را ملاقات کردم، به یاد می آورم که فکر می کردم: “وای، او مانند ملکه صحبت می کند!” او واقعا قد بلندی داشت اما خمیده بود. من فکر می کردم که آیا او در مورد قد خود ناامن است، زیرا همیشه سرش را پایین نگه داشته است. او هم از این شلوارهای زنگوله ای مسخره ای که من دوستش داشتم، پوشید.

در ابتدا، هیچ کس من و جیمز را جدی نمی گرفت، چون ما فقط دو غریبه بودیم، سپس این پسر خوش تیپ چارلی از راه رسید و بلافاصله قرارداد گرفتیم. اوایل شکستگی داشتیم. این به این دلیل بود که چارلی وارد کاری شد که قبلاً انجام شده بود – کل آلبوم نوشته شده بود. قبل از اینکه بفهمیم، روی جلد Smash Hits بودیم. من ذوق زده شده بودم اما چارلی هرگز وارد آن دنیا نشد، بنابراین ناراضی بود. بخشی از من می خواست بگوید: «آیا می توانیم از آن لذت ببریم؟ آیا لحظه ما ناخوشایند نیست، لطفا؟»

حتی در شبی که دو بریتانیایی را بردیم، از هم دور بودیم. همه ما دوست دختر داشتیم. همه ما به طور جداگانه این واقعیت غم انگیز را تجربه می کردیم. ما باید فوراً در مورد ناراحتی چارلی صحبت می‌کردیم، اما هر زمان که این موضوع مطرح می‌شد، یکی از تیم ما می‌گفت: “خب، اجازه ندهیم” زیرا ما برای همه پول زیادی درمی‌آوریم. هیچ کس نمی خواست قایق را تکان دهد تا اینکه خیلی دیر شده بود.

در پایان من زیاد مشروب می‌نوشیدم و مصرف می‌کردم، اما بسیار کاربردی بودم، بنابراین هیچ‌کس نمی‌دانست. من آخرین نفری بودم که ایستاده بودم، اول صبح در اتوبوس تور. تا زمانی که گروه تمام شد و من پول و زمان زیادی داشتم – بدترین چیز برای یک معتاد – با هیچ چیز تداخل نداشت. اکنون آنقدر دوره های توانبخشی را پشت سر گذاشته ام که به عموی دلسوز گروه تبدیل شده ام: «احساس همه چطور است؟ همه خوبن؟” آزار دهنده است، اما کار می کند، و ما اکنون از همیشه به هم نزدیکتریم.

جیمز (سمت چپ)

این زمان بسیار جادویی بود – همه می‌دانستند ما چه کسی هستیم و احساس می‌کردند Busted در حال تصاحب است. ما یک استایلیست دیوانه به نام آقای گامون داشتیم که لباس های سفارشی برای عکس های ما می ساخت، و ما آن انرژی سگ-توله سگ را داشتیم – می توانید آن را در چشمان ما ببینید. اکنون ما آن انرژی 20 سال قدیمی تر را داریم.

من و مت زمانی که 16 ساله بودیم و سعی داشتیم پول دربیاوریم با هم آشنا شدیم. ما برای یک برنامه تلویزیونی تست دادیم و سپس یک گروه. کمی بعد شروع به نوشتن آهنگ کردیم. به نظرم خنده دار بود که با این پسر شیطون موسیقی می ساختم، چون پسر خوبی بودم. اما مت واقعاً خوب بود و ارتباط موسیقایی دوستی ما را قوی نگه داشت، حتی اگر احتمالاً در غیر این صورت دوست نبودیم. در مورد چارلی، اولین برداشت من این بود که او شیک ترین فردی بود که تا به حال دیدم. او همچنین واقعا دوستانه بود.

Busted یک موفقیت فراری بود. به شرکت‌های ضبط می‌رفتیم و آهنگ‌هایمان را می‌نواختیم و بالا و پایین می‌پریدیم. همه آنها می خواستند با ما قرارداد ببندند، و قبل از اینکه یک آلبوم را بفروشیم، قراردادهای بزرگی برای چاپ و انتشار داشتیم. ما در هتلی در هاید پارک زندگی می‌کردیم و همه چیز را این مدیر آمریکایی که به ما باور داشت پرداخت می‌کرد. من و مت در پیکادلی مست می شدیم. یک شب با پسر بی خانمانی آشنا شدیم که هم سن و سال ما بود. هوا یخ زده بود، بنابراین او را به هتل دعوت کردیم و من روی مبل خوابیدم. بعد از آن هرگز او را ندیدیم.

شما اغلب در مورد جدایی گروه می شنوید که باعث می شود مردم احساس ویران کنند. اون من نبودم چارلی دیگر نمی خواست Busted را انجام دهد، اما ما در مورد آن بحث نکردیم. من مطمئن نیستم که مت حتی از حضور چارلی در گروه آگاه بود.

کاری که در این مدت انجام دادم – مک فلای، موزیکال ها، ترانه سرایی من برای گروه های دیگر – دروازه ای بود به نسخه Busted که امروز هستیم. فکر نمی‌کنم نمونه بهتری از کارمای خوب برای بازگرداندن انرژی وجود داشته باشد.

چارلی (راست)

این اولین عکاسی ما بود. نمی‌دانستم که این فیلم تبدیل به یک عکس کلاسیک Busted خواهد شد. انگار رژ لب زده ام. من نبودم با این حال لب های بسیار براقی داشتم.

وقتی برای اولین بار با بچه ها آشنا شدم خیلی عصبی بودم. من با یک گیتار آکوستیک برای آنها Soul Asylum’s Runaway Train را نواختم و آنها در پاسخ با چهره بسیار سنگی روبرو شدند. وقتی چندتا عکس گرفتیم نگران این بودم که خیلی قد بلندم.

درست زمانی که آنها می خواستند منفجر شوند، من را به داخل گروه پرتاب کردند. من روی شهرت تمرکز نکردم، اما مجبور بودیم از هر جایی که تعداد نوجوانان زیاد بود اجتناب کنیم، مانند مراکز خرید یا سینما. خانواده ام مرا مستقر نگه داشتند. هر شب ساعت 11 شب از هتل بیرون می رفتم تا دوست دخترم را ببینم و قبل از ساعت 6 صبح تاکسی برمی گردم. Busted بعد از آن در یک خانه واقعی زندگی کرد که کمی شبیه سالن های دانشگاه بود. مت تنها کسی بود که نامرتب نبود. مدیریت گفت ما می‌توانیم هر چیزی را که می‌خواهیم بخریم، بنابراین این تلویزیون بزرگ و مبل‌های La-Z-Boy را گرفتیم. خیلی جوی و چندلر بودند.

مت و جیمز به طرز باورنکردنی درک می کردند که من می گویم می روم. من هنوز در مورد آن احساس گناه دارم. در سال 2015 برای ساخت موسیقی جدید به یک سفر جاده ای به آمریکا رفتیم. مثل قرار گذاشتن بود وقتی وارد یک گروه می شوید مثل وارد شدن به یک رابطه است.

ما بچه بودیم که Busted شروع به کار کرد. ما از آن زمان زندگی کرده‌ایم و پایه‌های چیزی حتی قوی‌تر را گذاشته‌ایم.