اسموسیقی متحد راجرز و استیو جونز مدت‌هاست که با صحنه‌های ساحلی شاد همراه بوده است. مبشران اولیه زیبایی‌شناسی بالئاری ایبیزان و سرسخت‌های مجموعه‌های ناگفته‌ای آرام‌بخش، به‌عنوان مردی به نام آدم، آن‌گونه موسیقی را می‌سازند که مردم آن را «آفتاب‌آلود» می‌نامند. بنابراین ممکن است شنوندگان گاه به گاه متوجه شوند که آلبوم جدید آنها، The Girl With a Hole in Her Heart، از کارخانه های فولادی متروکه، صدف های مسموم و بادهای خشن دریای شمال در ساحل Teesside که راجرز در آن بزرگ شده است، الهام گرفته شده است.

با این حال، این واقعاً یک خروج رادیکال نیست. هنوز هم مملو از دیسکو، الکتروپاپ و حال و هوای سرسبز و سرسبز است – با اشعار شاعرانه انتزاعی و نه رئالیستی آژیت-پاپ یا سینک آشپزخانه. این زوج ابتدا آن‌ها را از راه دور، در طول قرنطینه کووید، کنار هم گذاشتند، سپس در شمال شرق انگلیس، درست زمانی که اتهامات فساد در مورد صنعتی‌زدایی تی‌ساید در حال ظهور بود، با هم جمع شدند. و راجرز می‌گوید: «چیزی برای عصبانیت، چیزی برای افتخار کردن، و انواع احساسات به ما داد. من را ترغیب کرد که درباره کودکی‌ام نیز بنویسم و ​​به این رکورد حس مکان داد.»

این دو نفر از سال 1987 با هم یک شراکت موسیقی و دوستان صمیمی بودند، زمانی که راجرز، یک طرفدار مود و روح شمالی که در چند گروه کوتاه مدت حضور داشت، جونز را به عنوان کیبورد به خدمت گرفت که در آن زمان یک وسواس راکابیلی و دوو واپ بود. -بازیکن. در ابتدا آن‌ها فونک و اسید جاز بودند، اما در سال 1988 از نظر موسیقی و شخصی در انفجار خانه اسیدی مورد توجه قرار گرفتند. راجرز این دوره را «کمالوت کوچک، لحظه‌ای طلایی» می‌نامد – و می‌گوید که از میان همه سبک‌های موسیقی، خانه تنها سبکی است که او احساس راحتی می‌کند که به آن وابسته باشد «زیرا بیشتر یک کلیسا است تا یک ژانر».

در استودیوی آنها در راجرز نیمه جدا شده در ساحل بین ردکار و سالتبرن، رابطه این دو به سرعت مشخص می شود. او 95 درصد صحبت را انجام می دهد، در حالی که جونز با یک تصحیح خشک یا عبارت نامناسب مداخله می کند. او شاعر است، او تکنسین – هر چند آنها از ابتدا با هم تولید کردند. زمانی که در سال 1990 با بیگ لایف قرارداد بستند، تلاشی برای اصلاح آنها به عنوان یک رقص پاپ صورت گرفت. با این حال، آن‌ها آهنگ‌هایی مانند پابرهنه در سر (نام کتاب علمی تخیلی روان‌گردان برایان آلدیس) و Chrono Psionic Interface (با ریمیکس‌های ۱۲ دقیقه‌ای Andrew Weatherall) را می‌ساختند. اگرچه این مورد محبوب جمعیت بالئاری بود، اما این نرخ کرایه نمودار نبود.

در سال 1993، آنها با برچسب Other خودشان دست به کار شدند. از آن زمان، آنها توانسته‌اند خطی بین خانه‌های زیرزمینی، موفقیت متقاطع با تصنیف‌های شاداب، دانشگاهی (هر دو دارای مدرک دکترا) و موسیقی‌های موسیقی متن فیلم به عنوان ماشین‌های گسسته حرکت کنند. اما وقتی کووید گرفت، آنها خود را از هم جدا کردند، راجرز از مادر پیرش در شمال شرقی، جونز در یک آپارتمان کوچک در پاریس مراقبت می کند. پیانو نوازی خروجی جونز بود: «من شروع به گذاشتن دست روی کلیدها کردم. این تبدیل به راهی برای کنار آمدن شد – سپس پیشرفت‌های کوچک آکورد را پیدا می‌کردم و آنها را یادداشت می‌کردم. طرح‌هایی می‌سازم و برای سالی می‌فرستم.»

او شروع به قرار دادن بیت ها و ایده های غنایی برای آنها کرد، و حس تنهایی خود را تسخیر کرد. او می‌گوید: «در حالی که استیو در پاریس مشغول نواختن پیانو بود، من پنج ساعت در روز سگ را در ساحل پیاده‌روی می‌کردم.» وقتی جونز برای تکمیل آهنگ‌ها در سال 2021 به او ملحق شد، او می‌گوید: «اینجا همه چیز کاملاً فشرده می‌شد». هزاران شغل در دهه 2010 از بین رفته بود و رسوایی هایی در مورد فروش کارخانه فولاد ردکار در حال شکل گیری بود. سپس مرگ انبوه صدف‌ها وجود داشت که ادعا می‌شد ناشی از آلاینده‌های صنعتی قدیمی است که توسط لایروبی خور برای بندر تی‌ساید فری‌پورت قهرمان Rishi Sunak تحریک شده بود. چشم انداز آنها برای رکورد از آنچه جونز می گوید “این محیط طبیعی زیبا با صنعت در حال پوسیدگی که بر روی آن قرار گرفته است” گرفته شده است. راجرز می افزاید: «و 60، 70 سال آلودگی در حال تحریک است!»

مانند همیشه در سوابق آنها، زیبایی حیاتی باقی ماند. راجرز ادامه می‌دهد: «اگر ما یک مانیفست داشته باشیم، این است که موسیقی بسازیم که مردم را تحت تأثیر قرار دهد، اما آن‌ها بتوانند زندگی عاطفی خود را روی آن بسازند. آهنگ ها باید لایه های عمیقی داشته باشند. مردم خواهند گفت: “اوه، این اولین آهنگ رقص عروسی ما بود، آهنگ تشییع جنازه ما.” شما نمی خواهید به آنها بگویید، “آه، آن یکی در مورد افسردگی بود، آن یکی در مورد خودکشی بود، آن یکی در مورد یک جدایی عصبانی بود.” اشاره مستقیم تری به الهامات آنها در People Powered: Stories from the River خواهد بود. Tees، نمایشگاهی با همکاری موسسه هنر مدرن میدلزبرو و گالری پرتره ملی، که این دو در تابستان امسال موسیقی متن فیلم را پخش می کنند.