24 مه 2023 در سالن کنسرت. P. I. Tchaikovsky یکی از مشهورترین کنسرتوهای ویولن زمان ما – “نور دور” توسط Vasks را اجرا خواهد کرد.

این کنسرتو به گیدون کرمر اختصاص دارد که اولین بار در سال 1997 آن را در سالزبورگ اجرا کرد. اکنون این آهنگ رپرتوار وادیم رپین را تزئین می کند که بارها به عنوان آغازگر ایجاد آهنگ های جدید برای ویولن و ارکستر عمل کرده است. رپین با ارکستر مجلسی آکادمیک دولتی روسیه به رهبری الکسی اوتکین روی صحنه خواهد رفت. این برنامه همچنین شامل سومین کنسرتو براندنبورگ باخ و سمفونی پنجم شوبرت است.

Pēteris Vasks معتبرترین و شناخته شده ترین آهنگساز لتونیایی در جهان است. آهنگ های او توسط تکنوازان برجسته، رهبران ارکستر و گروه اجرا می شود. علیرغم علاقه‌اش به آوانگارد، واسک در کارش برای بیان ساده‌تر، با تکیه بر مقیاس دیاتونیک تلاش می‌کند.

“دیاتونیک به من کمک می کند زیبایی طبیعت، درختان، خطوط ساحلی، آواز پرندگان را بخوانم – هر چیزی که هنوز وجود دارد و نیاز به محافظت دارد.”

آهنگساز می گوید تصادفی نیست که تعدادی از ساخته‌های کلیدی واسک برای یک ارکستر زهی نوشته شده‌اند که امکانات بیانی آن، اگرچه نامحدود نیست، اما به‌طور غیرعادی متنوع است.

از جمله Cantabile (1979)، سمفونی “صداها” (1991)، Musica adventus (1995/96)، Musica dolorosa (1983) که اخیرا در سالن چایکوفسکی توسط ارکستر مجلسی مسکو Musica Viva به رهبری الکساندر رودین اجرا شد. و همچنین “نور دور” برای ویولن و تار (1996/97).

به گفته Vasks، “نور دور” –

ترانه ای که از سکوت می آید و در سکوت شناور می شود، سرشار از آرمان گرایی و عشق، گاهی مالیخولیایی، گاهی دراماتیک.

موسیقی جذاب که بسیاری از نوازندگان برجسته را به خود جذب کرد، در ربع قرن به یک کلاسیک مدرن تبدیل شده است. اکنون این کنسرت رپرتوار وادیم رپین را تزئین می کند، که به دلیل نگرش توجه و احترام خود به موسیقی معاصر شناخته می شود و بارها شروع به ایجاد آهنگ های جدید برای ویولن و ارکستر کرده است.

در طول دهه گذشته، آثاری از سوفیا گوبایدولینا، الکساندر راسکاتوف، مارک-آنتونی تورنیج، لرا اورباخ، بنیامین یوسوپوف و دیگر آهنگسازان مشهور جهان برای رپین نوشته شده و برای اولین بار توسط او اجرا شده است. در این فصل وادیم رپین اولین نمایش جهانی کنسرتو ویولن میخائیل پلتنف را ارائه کرد. “نور دور” Vasks توسط رپین برای اولین بار اجرا می شود.

اولین نمایش جهانی کنسرتو پلتنف در جشنواره هنر ترانس سیبری اجرا شد

ارکستر مجلسی آکادمیک دولتی روسیه به رهبری الکسی اوتکین برنامه را با کنسرتو براندنبورگ شماره 3 اثر یوهان سباستین باخ افتتاح خواهد کرد. از شش کنسرتو براندنبورگ، هر کدام از نظر ترکیب بندی و ساختار فیگوراتیو فردی هستند. برخی به کنسرتو گروسو ایتالیایی نزدیک‌تر هستند، برخی دیگر به کنسرتو سولو دوران بعدی نزدیک‌تر هستند، برخی دیگر ظاهر اولین سمفونی‌های کلاسیک را پیش‌بینی می‌کنند که به قول آلبرت شوایتزر، زندگی‌نامه‌نویس باخ، «در مرز بین تالار قرار دارند. و موسیقی ارکسترال.” نزدیک‌تر به موسیقی مجلسی، از جمله کنسرتو سوم، که فقط برای تار و باسو نوشته شده است.

«ناب ترین افشاگری سبک چندصدایی باخ،

– شوایتزر در مورد کنسرت های براندنبورگ نوشت.

– چه اتفاقی برای موضوع می افتد … – این در واقع “کنسرت” است. در اینجا گویی آنچه که فلسفه همه زمانها به عنوان آخرین راز عالی ترین خلقت ترسیم کرده است تحقق یافته است – خودسازی ایده ای که مخالف خود را ایجاد می کند تا دوباره بر آن غلبه کند و غیره تا زمانی که بازگردد. پس از پایان زندگی به خودش.

این شب با سمفونی شماره 5 فرانتس شوبرت به پایان می رسد، ساخته ای شگفت انگیز از یک نابغه 19 ساله. دوران جوانی این آهنگساز تحت نشان بتهوون گذشت و بر فراز موزیکال وین بالا رفت. شوبرت با تقلید از تایتان در سمفونی های اول خود، در سمفونی پنجم، به نظر می رسد خود را از نگاه سختگیرانه یک معاصر بزرگ رها کرده است.

سمفونی پنجم مجلسی ترین و کوتاه ترین سمفونی شوبرت است که به طور کامل به حوزه حالات غنایی تعلق دارد و مرحله مهمی را در رشد آهنگساز نشان می دهد که همچنان به جستجوی سبک خود ادامه می دهد. در سمفونی پنجم، شوبرت ترکیب ارکستر موتزارت را کپی می کند (مثلاً در سمفونی معروف شماره 40 استفاده شد)، اما در اینجا دست خط اصلی جوان رمانتیک از قبل قابل توجه است – زبان هارمونیک خاص و ملودی آهنگ الهام گرفته او. شوبرت همچنین در سومین موومان سمفونی، مینوئت، از موتزارت تقلید می کند و در فینال به آثار اولین کلاسیک وینی جوزف هایدن، که زنگ های روشن آفتابی را ترجیح می داد، متوسل می شود.

در زندگی کوتاه شوبرت، پر از ناملایمات و رنج، سمفونی پنجم مانند پرتو درخشانی از نور است که لحظه ای جهان اطراف را روشن و متحول کرد.

سرویس مطبوعاتی فیلارمونیک مسکو