Category: من استیو مکی را بیشتر به عنوان تهیه کننده می شناخت. من گمان می کنم که من در معرض یک دهم استعداد او بودم. زمانی که او برای کمک به تولید یک آلبوم آرکید فایر، همه چیز در حال حاضر، در سال 2015 آمد، او را ملاقات کردم. ما به چند دلیل هیجان زده بودیم که با او کار کنیم – Pulp تأثیر بسیار مهمی برای گروه ما داشت، و به نظر قابل قبول بود که او این کار را انجام دهد. با پویایی گروه خوب باشد، زیرا آنها را در زندگی خود هدایت کرده است. او همچنین در ساخت بیت و انواع موسیقی رقص عالی بود. به نظر می رسید که او باید به جایی برود که موسیقی به آن منتهی می شد.
تولید در مورد ما تا حدی یک کار فنی بود، یک کار مهندسی: چگونه صداهایی را که گروه تولید می‌کند دریافت می‌کنید و آنها را خوب می‌سازید؟ چگونه یک سری از ماشین ها را به هم وصل می کنید تا بتوان آن را بیان کرد؟ و تا حدی یک وظیفه سرپرستی: کدام یک از این آهنگ ها هیجان انگیز هستند؟ کدام یک از این راه‌ها برای ساختن حلقه آهنگ امیدوارکننده‌تر است؟ و تا حدی یک وظیفه معنوی، توانایی ایجاد تعادل بین نیازهای انسان های مختلف در اتاق. اما بیشتر برای پرورش یک موجود موسیقایی به سختی زنده است تا زمانی که بتواند به تنهایی نفس بکشد. او از هر نظر خوب بود.
در سطح عملی، با استیو، به این معنی بود که او در یک سری اتاق – بسیاری از آنها بسیار کوچک – می نشست و ساعت ها و ساعت ها به موسیقی ما گوش می داد. گاهی به صورت گروهی، گاهی یک به یک. او همیشه احساس حضور می کرد اما هرگز مزاحم نبود. که شاید شبیه ستایش ضعیف به نظر برسد، یا مثل اینکه من دارم یک چراغ را توصیف می کنم، اما صادقانه بگویم که این بالاترین تعریفی است که می توانم برای ساختن انواع خاصی از هنر به ذهنم بیاورم. تلاش برای ارائه یک ایده خوب (حتی در یک گروه بزرگ!) می تواند به طرز عجیبی تنها باشد و باعث شود کمتر احساس تنهایی کنید. او چنین قضاوت موسیقایی دقیقی داشت، و با این حال شما هرگز احساس نکردید که مورد قضاوت قرار گرفته اید.
اینطور نیست که او خیلی نرم بود – من قطعاً می توانم لحن صدای او را به یاد بیاورم که نسبت به چیزی ابراز انزجار می کرد. من به یاد دارم که او برای همه دوست داشتنی بود – برای همه اعضای گروه، برای خدمه، برای کارکنان، برای رانندگان تاکسی – او بسیار دوست داشتنی بود. نگاه کردن به گذشته سخاوتمندانه به نظر می رسد، اما در آن زمان احساس سخاوتمندی نیز داشت – او لازم نبود آنقدر شیرین باشد.
او موسیقی را جذب کرد. اگر چیز جالبی بازی می کردید، حتی اگر در حال حاضر مفید نبود، احساس می کردید که او آن را جذب می کند، که فقط در اتر حل نمی شود. و نه فقط در استودیو – هر جا که چیزی را که دوست داشت می شنید، از بلندگوهای یک رستوران، صدای باس ماشینی که در حال عبور بود، آن را می گرفت. او لزوماً به راحتی تحت تأثیر قرار نمی گرفت، اما به راحتی درگیر و هیجان زده می شد. او تصور دانش دایره‌المعارفی را نداشت، اما به نظر می‌رسید که همه چیز را می‌دانست. من مشخصا می دانستم که او یک نوازنده باس عالی است. من یکی از طرفداران غول پیکر پالپ هستم، بنابراین خیلی جالب بود که با او همنشینی کنم.
او همچنین فوق العاده خوش تیپ بود. به طور کلی، من از اینکه زیبایی یک فرد نماد هر نوع ارزشی باشد، حمایت نمی کنم. اما در بسیاری از عرصه‌ها به نظر می‌رسید که استیو ترکیبی از توانایی‌های ذاتی دارد که با کار هوشمندانه و انتخاب متفکرانه جلا یافته است. زیبا بودن او واقعاً به نظر می رسید که با بقیه کارهایش هماهنگ است.
قصدم این نیست که او را روی یک پایه بگذارم. بیشتر به عنوان یک دوست فکر می کردم. اما دوستی که – شاید شما یکی از اینها را داشته باشید – می خواستم تحت تاثیر قرار دهم. گمان می‌کنم که او را به عنوان دوستی که می‌خواهم تحت تأثیر قرار دهم ادامه دهم. اما ترجیح می‌دهم اگر او اینجا بود نظرش را به من بگوید.
