مندر رونق پاپ ناب پس از اسپایس گرلز، S Club 7 با همه خوانندگی و رقص، تجسم چرخش خاصی از خوش بینی هزاره بود. آهنگ‌هایشان سرحال، شیرین و مملو از کلیات شادی‌بخش در مورد رسیدن به ستاره‌ها و فراموش کردن دغدغه‌های شما بود. برای اکثریت اعضای آن‌ها و برای اکثر ستاره‌های پاپ در آن زمان، حضور در یک کنسرت پاپ تحقق یک رویای دوران کودکی یا فرصتی عالی برای فرار از یک شغل پیش پا افتاده بود. برای مثال، بردلی مک‌اینتاش، عضو S Club، در یک پیتزا هات مشغول به کار بود که با او تماس گرفت. برای پل کاترمول، مرموزترین عضو گروه، که در 6 آوریل در سن 46 سالگی درگذشت، هیچ سر و صدایی برای تست زدن وجود نداشت. او در مدرسه تئاتر موزیکال خود – در زمانی که اولین گروه راک او در حال اجرای نمایش های کوچک بودند – مورد شناسایی قرار گرفت و وارد دنیای پاپ شد.

حتی در کتاب رسمی این گروه، 7 Heaven، که در سال 2001 منتشر شد، پس از اینکه گروه موفق به کسب هفت تک آهنگ برتر متوالی و بازی در سه برنامه تلویزیونی بسیار موفق CBBC شد، توصیف کاترمول در مورد انتخاب شدن برای گروه کاملاً واقعی است: از من خواسته شد که برای گروه تست بدهم و من وارد شدم – به همین سادگی!

در کنار هم توسط سیمون فولر (S در نام به او اشاره دارد)، در حالی که svengali هنوز زخم های خود را پس از اخراج توسط Spice Girls می لیسید، هر یک از اعضای گروه نقشی را ایفا می کردند. در حالی که جو اومرا و مک‌اینتاش اکثر خوانندگان را بر عهده داشتند، نقش کاترمول – به‌جز اینکه یک دل‌باز سرکش Smash Hits با یک بز بود – همانطور که او در مصاحبه‌ای با گاردین در سال 2019 بیان کرد، “شوق” بود. ماهیت محدود کننده دستگاه پاپ اغلب در برابر میل کاترمول برای چیزهای بیشتر قرار می گیرد: “مجله برتر پاپس، Smash Hits، همه این چیزها عظیم بود: “پس پل، رنگ مورد علاقه شما چیست؟” لطفا! از من در مورد نظریه نسبیت بپرس!

او که در 7 Heaven به عنوان «کمی متفکر» توصیف می‌شود، اغلب کسی بود که به درک گروه اهمیت می‌داد. پس از اینکه فیلم فوق العاده و پررنگ Don’t Stop Movin اعتباری برای آنها به ارمغان آورد – با کمک کاترمول، مک اینتاش و جان لی به دلیل کشیدن علف هرز در مرکز لندن دستگیر شدند و به سرفصل های فراوان “Spliff Club 7” منجر شد – این کاترمول بود. با درک شانسی که گروه داشت فراتر از پاپ مناسب کودکان DayGlo حرکت می کرد، که برای تک آهنگ بعدی به همان اندازه هیجان انگیز بود. او راه خود را نگرفت.

هانا وردیه، روزنامه‌نگار سابق اسمش هیتز که برای کتابی درباره موسیقی پاپ آن دوره با من صحبت می‌کرد، به من گفت که کاترمول بیش از بسیاری از همتایانش به صنعت اطراف گروه اهمیت می‌دهد: «وقتی آنها Don’t Stop Movin را انجام دادند، ما در برنامه تلویزیونی CD:UK و پل به همه می گفتند که مانند یک رکورد شماره 1 رفتار می کند. او داشت وارد مکانیک آن می شد.»

شاید اجتناب ناپذیر بود که در سال 2002، پس از سه آلبوم در سه سال، دو جایزه بریت، برنامه‌های تلویزیونی اسپین‌آف و گروه مینی‌آف S Club Juniors، کاترمول از تسمه نقاله S ​​Club 7 خارج شد. او که مشتاق تمرکز روی پروژه نومتال Skua قبل از S Club بود، به سان گفت که می‌خواهد “تغییر از نظر موسیقی” داشته باشد. متأسفانه، موفقیت زودگذر بود و Skua یک سال بعد از هم جدا شد، تنها برای اتحاد مجدد دیگری در سال 2014 که با بازگشت S Club 7 و یک تور بعدی در عرصه مسابقه، از بین رفت.

کاترمول در سال 2018 فاش کرد که پول حاصل از آن تور برای پوشش بدهی های مارپیچ او استفاده شده است. او همچنین فاش کرد که سعی کرده است هر دو جایزه بریت خود را در eBay بفروشد. کاترمول پس از پرداختن به رادیو، تئاتر و تاروت خوانی، قرار بود در اواخر امسال دوباره با S Club 7 متحد شود تا به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد تاسیس گروه، یک تور پرفروش در عرصه رادیو برگزار کند.

گاهی اوقات به نظر می رسید که کاترمول احساس می کند زندگی اش بیش از حد توسط S Club 7 تعریف شده است. او در سال 2019 به گاردین گفت: “این پنج سال از زندگی من بود.” 40 این یک کار انجام شده خواهد بود. و اینطور نیست… من 20 سال است که به سوالات S Club پاسخ می دهم.

اما به عنوان موجودیت ناشناخته گروه، چیزی مغناطیسی در او وجود داشت. او روی صحنه پر جنب و جوش اما آرام، گستاخ اما در عین حال مرگبار جدی، بهترین نقش هر گروه بزرگ پاپ را بازی کرد: وایلد کارت. او در سال 2019، با آگاهی از نوستالژی که در نسلی از طرفداران جوان پاپ القا کرده بود، گفت: «خیلی مهم است که به یاد بیاوریم که چقدر چیزهای خوب در مورد گروه بود. «آن زمان در زندگی مردم. آن زمان خوش بینانه.»