سیهیپ تیلور بیشتر به خاطر آهنگی از بی قراری بیقرار شناخته می شود – حرکت سه وتر کشاله ران چیز وحشی تروگ – و یکی از حماسی ترین تصنیف های قدرت تاریخ در فرشته صبح، اما به گفته او آهنگ های او از یک مکانی بسیار آرام تر و خنک تر او می‌گوید: «این نوعی جریان آگاهی است،» و اضافه می‌کند که هر آهنگ را «به‌عنوان یک شنونده» در ذهنش می‌شنود. “این کلمات به تازگی در حال آمدن هستند و من در حال داشتن آن “سرد” هستم. سکون خاصی وجود دارد که از بدنم عبور می کنم. این بدان معنا نیست که موفقیت آمیز خواهد بود – اما به این معنی است که اگر بتوانم از این روحیه به اندازه کافی استفاده کنم، می دانم که برای من ارزشمند خواهد بود. این یک نعمت فوق العاده است.»

ما در حال صحبت در یک تماس ویدیویی هستیم و تیلور که از آپارتمانش در منهتن صحبت می‌کند، به دلیل داشتن صدای خشن ناشی از شیمی‌درمانی و رادیوتراپی برای سرطان گلو که اخیراً تشخیص داده شده، عذرخواهی می‌کند. سهولت سخن گفتن او و قابل دسترس بودن او باعث شد تا کار شش دهه او به عنوان یک مرد هیت‌من را مخدوش کند – تا عنوانی را از آلبوم بازگشت او در اواسط دهه 90 به دست آورد. او به عنوان رهبر یک گروه راک اند رول شروع به کار کرد، سپس در دوران پاپ اولیه بریل بیلدینگ به نوشتن برای دیگران روی آورد و به زودی راک، آر اند بی و هر دو کلاسیک کانتری را در بر گرفت. و کشور قانون شکن: نمادهای مختلفی مانند آرتا فرانکلین، فرانک سیناترا، جانیس جاپلین، ویلی نلسون و نینا سیمون آهنگ های او را ضبط کردند. او همچنین از یک کار حرفه ای انفرادی در کانتری با لیبل های بزرگ، هند و Train Wreck Records خودش لذت برده است و در 83 سالگی مانند همیشه پرکار است، با 27 آهنگ جدید در آخرین آلبوم خود، The Cradle of All Living Things.

جیمز وسلی وویت متولد یونکرز، شهرستان وستچستر، نیویورک، پسر یک گلف باز حرفه ای، یک ویژگی خانوادگی بود. برادرش جان وویت و خواهرزاده‌اش آنجلینا جولی بازیگر موفقی شد و برادر دیگرش بری به عنوان یک آتشفشان‌شناس برجسته شناخته شد. تیلور اولین آهنگ خود را در 12 سالگی نوشت و در شانزده سالگی در نقش وس وویت و شهر سه بود. پس از دو موفقیت منطقه‌ای، تور با نیل سداکا و تغییر نام به چیپ تیلور، او در سال 1962 به عنوان یک هنرمند انفرادی در برادران وارنر به پایان رسید، در حالی که در همان زمان درهای ناشران موسیقی را زد و آهنگ‌های گاه به گاه را فروخت.

جری تایفر، ناشر موسیقی، آهنگ تیلور را برای چت اتکینز، تهیه‌کننده آهنگ پیچیده «نشویل ساوند» که تایفر یک یادداشت ارسال کرد، فرستاد. تیلور به یاد می آورد: «من نمی دانم چیپ تیلور کیست. برای من خیلی سخت است که باور کنم او اهل نیویورک است، اما از هر کجا که باشد، می‌خواهم هر آهنگی را که می‌نویسد بشنوم.» این امر منجر به ضبط نیم دوجین آهنگ از چیپ تیلور توسط اتکینز و موقعیت جدید تیلور به عنوان نویسنده کارکنان در آوریل بلک‌وود موزیک، بازوی انتشارات CBS شد. تیلور می‌گوید: «از آنجا شروع کردم به نوشتن برخی چیزهای راک اند رول». «هر جوری که بخواهی من و برخی چیزهای دیگر. و سپس چیز وحشی و فرشته صبح.”

در 1650 برادوی، در یک پیاده روی کوتاه از ساختمان بریل، یک کندوی فعال وجود داشت: نیل سداکا، گری گوفین و کارول کینگ، برت «پیچ و فریاد» برنز، هووی «آیا این راه به امریلو» گرینفیلد، و بری مان و سینتیا ویل تنها تعدادی از نویسندگان در کنار تیلور بودند. تیلور که رژیم رادیویی او در اواخر شب دوران کودکی اش دو ووپ، بلوز بود، می گوید: «هر دفتر در شرکت انتشارات یک میز، یک تلفن، یک پیانو و یک مبل داشت، بنابراین می توانید جلسات کوچکی در آنجا داشته باشید و آهنگ های خود را بنویسید. و موسیقی کانتری به او اجازه داد تا بین نیویورک و نشویل پل بزند.

وقتی از تیلور پرسیده شد که چرا آهنگ‌های او در ژانرهای مختلف پوشش داده شده‌اند، می‌گوید موسیقی او «نیازی نیست که با نوع خاصی مطابقت داشته باشد. روح انگیز است. Any That You Want Me توسط Spiritualized و گروه‌های مختلف راک ضبط شد، با این حال این یک ریتم و بلوز بزرگ توسط والتر جکسون و ایوی سندز بود. تقریباً هر بار که ضبط می‌شد، در چارت‌ها می‌رفت… از دسته‌بندی سرپیچی می‌کرد.»

جریان ترانه سرایی تیلور با منطق و ریاضیات مسابقه اسب‌سواری مقابله می‌کرد و او در شب به خوبی فرم‌ها را بررسی می‌کرد تا بفهمد چه کسی شانس بیشتری دارد. او می‌گوید: «وقتی برای کار نویسندگی کارمندم به شهر رفتم، شب قبل روی فرم‌های مسابقه کار می‌کردم و زمان زیادی را روی آن چیزها صرف می‌کردم تا بتوانم یک یا دو شرط در صبح انجام دهم.» توضیح می دهد. زمانی، سازمان مایر لانسکی، مافیای بدنام، به عنوان مسئول شرط بندی های تیلور عمل می کرد. تیلور به یاد می آورد: «نام پسر لانسکی جورج بود و او هر دوشنبه برای دریافت حقوق می آمد. «بعد از مدتی معین، او برای کریسمس و تولدم بطری‌های ویسکی زیبایی برایم خرید. به جورج گفتم: اینجا چه خبر است؟ من شما را در 53 هفته از 56 هفته شکست دادم. او گفت: «چیپ، از زمانی که شما دو شرط اول را بردید، رئیس ما به ما گفت که هر شرطی را که شرط بندی می کنید را بردارید، آن را در 10 ضرب کنید و آن را با سایر رزروکنندگان کنار بگذارید. شما یکی از بهترین مشتریان ما هستید!’”

در سال 1965، یک سال پس از پایان کار نویسندگی کارکنان، تیلور تماسی دریافت کرد که مسیر حرفه‌ای او را تحت تاثیر قرار داد: مرد A&R، Gerry Granahan به یک آهنگ راک اند رول برای گروه نیویورکی Wild Ones نیاز داشت. تیلور به یاد می آورد: «بیشتر موفقیت من در کشور بود. من واقعاً در آن زمان هیچ آهنگ راکی ​​نداشتم.» در هیجان و با یک جلسه دمو کانتری که برای آن بعدازظهر رزرو شده بود، «تلفن را قطع کردم، گیتار را برداشتم و شروع به خواندن کردم. یه جورایی زوزه میکشیدم که بهم زنگ زده بود.» و بنابراین، تقریباً در زمان واقعی، Wild Thing متولد شد.

تیلور به یاد می آورد: «من فقط یک شعر و یک گروه کر نوشتم و نتوانستم چیز دیگری بیاورم. “در نهایت، متوجه شدم که به هیچ چیز دیگری نیاز ندارم. من فقط می‌توانم همین را بگویم و سه کلمه را از «خب، فکر می‌کنم دوستت دارم» را به «خب، فکر می‌کنم تو مرا حرکت می‌دهی» تغییر دهم. چه چیز دیگری نیاز دارید؟» با نزدیک شدن به جلسه نمایشی ساعت 5 بعدازظهر، او به استودیو رفت، چراغ ها را کم کرد و آن را بال زد. مهندس ران جانسون با دمیدن در دستانش صداهای جغد را تولید کرد که به یک سولوی اوکارینا در آلبوم تروگز تبدیل شد.

تک آهنگ The Wild Ones که مبتنی بر سازدهنی است به جایی نرسید اما دموی تیلور به لری پیج، مدیر گروه Troggs رسید. تیلور می‌گوید: «آنها آن را دقیقاً به همان شکلی که نسخه نمایشی من بود پوشش دادند. او فکر می‌کند که جلسه ضبط قریب‌الوقوع و بلوک نویسنده ممکن است آهنگ را ساخته باشد. بسیاری از مردم نمی دانند فضا در یک آهنگ چه چیز زیبایی است. وحشی هنوز به من لرز می دهد. وقتی آکوردها را می زنم و شما روح آن را می دانید. این احساس خوبی است.»

این آهنگ تا حدودی توسط هواداران گروه که تیلور می گوید “نماینده روح واقعی راک اندرول” است، تا حدودی ادامه دارد. در مراسم تشییع جنازه رگ پریسلی خواننده تروگز در سال 2013، «هر 15 دقیقه یک ضربه تروگ در حین اجرای مراسم وجود داشت. زمانی که Wild Thing درست قبل از سوزاندن رگ پخش می‌شد، همه آنها ایستادند، مشت‌های خود را به هوا فشار دادند و آواز خواندند. خیلی زیبا بود و اشک‌ها سرازیر بودند.»

Wild Thing در سال 1966 شماره 1 در ایالات متحده و شماره 2 در بریتانیا بود و به زودی توسط جیمی هندریکس یک اجرای زنده فراموش نشدنی دریافت کرد. شهرت “مرد ضربه زن” تیلور از بین رفت و آهنگ های او چندین بار با هنرمندان مختلف در جدول قرار گرفتند. آهنگ دیگری در سال 1966 به نام I Can’t Let Go، در آن سال در بریتانیا شماره 2 برای گروه هالیز بود و سپس در سال 1980 برای لیندا رونشتات یک آهنگ موفق ایالات متحده بود. نسخه Shaggy از فرشته صبح بیش از سه دهه پس از نوشتن در سال 1967 در صدر نمودارهای ایالات متحده و بریتانیا قرار گرفت و قبلاً توسط Juice Newton، The Pretenders، PP Arnold، Merrilee Rush و غیره در طول سال ها با موفقیت پوشش داده شده بود.

تیلور می‌گوید: «فرشته صبح آهنگی با روحیه است و خیلی سریع خودش را نوشت. «درست مثل [Troggs hit] به هر طریقی که تو مرا بخواهی، وارد روحیه یک زن شدم و اجازه دادم کلمات بیرون بروند. فکر می کنم از یک فیلم جنگی الهام گرفته شده بود که شب قبل در تلویزیون دیده بودم، جایی که دو عاشق در طرف های مختلف جنگ هر زمانی را که می توانستند با هم می گذراندند. مردم فکر می کردند که این فقط یک غلتک در یونجه است، اما من اصلاً منظورم این نبود. این قوی ترین عشق دو نفر بود که ممکن است دیگر هرگز همدیگر را نبینند – آنها برای همیشه و پس از گذشت زمان یکدیگر را دوست خواهند داشت. این یک آهنگ بسیار جدی بود.»

در سال 1980 تیلور از عدم حمایت Capitol Records برای آخرین نسخه انفرادی خود ناامید شد و طی 14 سال بعد قمار پاره وقت او تمام وقت شد. به استثنای پاپا بیا سریع برای شانس قرعه کشی بانی رایت، که با همکاری بیلی ورا در سال 1991 نوشته شد، هیچ چیزی وجود نداشت. او توضیح می دهد: «من فضای اصلی را نداشتم. اما وقتی مادرش مریض بود، کنار بالینش با او بازی کرد – “این خیلی خوب بود که با او باشم و با او ارتباط برقرار کنم” – و ناگهان روح و لرز دوباره به داخل خزید. و به من زنگ زد [gambling] تیلور به یاد می آورد. گفتم: تو این ارنی را باور نمی کنی، من قمار را کاملاً کنار می گذارم. من فقط می‌روم برای هر کسی که می‌خواهد صدای من را بشنود، موسیقی بزنم.» آلبوم بازگشت او در سال 1996، Hitman، تقریباً هر سال با یک آلبوم دنبال شد.

عنوان حماسی آخرین دسته از آهنگ‌های او، گهواره همه چیزهای زنده، جای خود را به آهنگ‌های عمدتاً صمیمی و ظریف با کیفیتی ناب می‌دهد – از نوع آهنگ‌هایی که یک پدربزرگ ممکن است بخواهد نوه‌هایش را ترک کند. حتی ممکن است باعث شود که فکر کند این آخرین خداحافظی است. تیلور می گوید: «من این شیمی درمانی و پرتو درمانی را گذرانده ام. من نمی خواهم از این واقعیت دور شوم که بسیاری از اینها به زندگی و مردن مربوط می شود. من و همسرم داریم بزرگتر می‌شویم، او چندین بار سکته کرده است، و من این دوران زیبا را با او سپری می‌کنم و سعی می‌کنم از انتهای دیگر بیرون بیایم تا زمان بیشتری برای گذراندن با هم داشته باشیم. اما اجازه نمی‌دهم که مانعی برای گیتار و آهنگ‌هایم شود: بسیاری از تلاش‌های من حول عشق من به او و عشق من به خانواده‌ام است.» این پیشنهاد که نوشته‌اش نوعی کاتارسیس است به‌جا می‌زند. او می گوید: «همیشه همینطور بوده است. “حتی اگر در دهه 60 امیدوار بودم چیزی موفق شود، اگر از نوشتن یک آهنگ آنقدر دلسرد شدی، چه کاری بهتر از این می‌توانی برای خود انجام دهی؟”

از او می‌خواهم آخرین آهنگی را که به او این لرزه‌ها را داد. او پاسخ می دهد: «یکی نوشتم که روز دیگر از کلیسا بیرون آمد. من سوالات زیادی دارم، اما دوست دارم با همسرم به کلیسا بروم، مخصوصاً در این مواقع سخت. اگر عیسی نجار بود، ترانه سرا نبود و ممکن بود از یک آهنگ خوب قدردانی کند.» تیلور می خندد و سپس چند کاغذ روی میز را با هم می ریزد و دنبال عنوان می گردد. “اینجاست – به آن برکت می گویند”. پس بعد از این همه دهه آهنگ نویسی، آیا جذابیت یکسان است؟ “آره – من هنوز در حال تعقیب سرما هستم.”