30. پسر بی ادب (1965)

Wailer های عصر اسکا خود را وارد دهه 60 جامائیکایی برای مجردها می کنند که یا کیش خشن جوانان “پسر بی ادب” کینگستون را تحسین یا محکوم می کنند. گفتنی است ، مارلی با توجه به ترانه های سیاسی-اجتماعی پیش روی او ، بر شرایط محروم پدیده متمرکز شده است: “می خواهم آن را بخواهد – نمی تواند آن را بدست آورد ، آن را بدست آورد – نه می خواهد.”

29. Selassie Is the Chapel (1968)

Selassie Is the Chapel شبیه هیچ چیز دیگری نیست که مارلی ضبط کرده است ، در واقع یک آهنگ do-wop با پیچ و تاب Rastafarian ارائه می شود. این مجموعه به پشتوانه لو-فی شامل متشکل از گیتار و طبل های کاملاً هماهنگ و سازگار است که فقط برای قدرتمندتر کردن هارمونی های بالای Wailers مفید است. این هر دو ضعیف وحشتناک و افسانه است.

28. حزب رگی Punky (1977)

مارلی در ابتدا توسط پانک متقاعد نشد ، اما سرانجام منکرات روکسی را به عنوان ارواح خویشاوند تشخیص داد – “توسط جامعه رد شده است” – و به حزب پرتنش رگی پانکی ریخت ، که نامزد بررسی برخورد و لعنتی است و قول می دهد “هیچ خسته کننده ای نیست” گوزهای قدیمی در آنجا حضور خواهند داشت. “

27. Natural Mystic (1977)

چیزی که کاملاً هیجان انگیز است در مورد نحوه باز شدن آرام آرام مسیر آغازین Exodus – کم رنگ شدن آن 30 ثانیه طول می کشد – و چیزی سردکننده در مورد روحیه آن ، اشاره های غنایی به مکاشفه و اصرار بر اینکه “بسیاری از افراد دیگر باید رنج ببرند ، باید بمیرد “.

26. جنگل بتنی (1973)

تهیه کننده کریس بلک ول ممکن است صدای آنها را برای گوشهای سفید شیرین کرده باشد ، اما شما هرگز نمی توانید وایلرها را به قند پیام خود متهم کنید. نمایشگاه A: یک گزارشگر قدرتمند و تاریک از جنگل بتونی را باز کنید ، ظاهراً نه در مورد گتوهای کینگستون ، بلکه در اواسط دهه 60 مارلی در آمریکا مانده است.

25. آیا می توانید دوست داشته شوید؟ (1980)

وایلرها همیشه از نظر موسیقیایی ذهن آزاد داشتند – در دهه 60 همه چیز را از باچاراچ و دیوید گرفته تا قند قند آرشیو پوشش می دادند ، در حالی که لیک سامبا در سال 1971 در موسیقی آمریکای لاتین سر و صدا داشت. در همین حال ، شما می توانستید مورد علاقه قرار بگیرید؟ ، غریزه تیز پاپ مارلی برای دیسکو ، با آوازخوانان طرفدار I-Threes در شکل بسیار خوب ، متحد بود.

24. احتیاط (1971)

دیسکوگرافی مارلی قبل از جزیره می تواند گیج کننده باشد – انتشارهای بی حد و حصر ، برچسب های بی حد و حصر – اما جعبه 00s مجموعه هایی از Fy-ah Fy-ah ، Man to Man و Grooving Kingston 12 را به خوبی مرتب می کند تا از طریق آن مرتب شود ، و سنگهای قیمتی مانند احتیاط را نشان می دهد: گیتار لید ، عجیب و غریب ، لرزان ، هارمونی های وهم آور در گروه کر و رد یک گزینه “منو از بالا بزن ، مادر دیوونه بد بو”.

23. جانی واس (1976)

الهام بخش عالی موسیقی از مارلی ، کورتیس میفیلد بود – وایلرهای جوان حتی از عکسهای برداشت های عکس ها کپی می کردند. وسوسه انگیز است که جانی را صدا کنید پاسخ او به میدیفیلد مرده فردی بود: یک بررسی همدلانه از یک مرگ تصادفی (“از گلوله ولگرد”) که با این حال مفاهیم گسترده تری دارد ، شکوه هارمونی ها با متن متناقض است.

22. لبخند جامائیکا (1976)

لبخند جامائیکا آهنگ اصلی کنسرت کینگستون بود که تقریباً مارلی را به قتل رساند – او دو روز قبل از اجرای برنامه توسط افراد مسلح مورد اصابت گلوله قرار گرفت. وسوسه انگیز است که بگوییم آهنگ کاملاً عجیب و غریب است: علی رغم عنوان ، در مورد صدای آن چیزی وجود دارد که بسیار جنجالی و ابری است ، گویی مارلی اعتقاد چندانی به احساساتی که قرار بود متن شعر مورد حمایت قرار گیرد ندارد.

21. زمان آزادی (1966)

ضبط شده در اولین جلسه وایلرز پس از بازگشت مارلی به جامائیکا از اواسط دهه 60 اقامت خود در آمریکا ، از زمان موسیقی تحت تأثیر موسیقی او در آمریکا شنیده می شود – اشاره مشخصی به سرود حقوق مدنی Impressions وجود دارد که مردم در مورد آن آماده می شوند غزل – و یک لذت کامل: راکستدی به رهبری پیانو با ملودی نزولی زیبا.

20. جنگ (1976)

همانطور که مارلی در اواخر دهه 70 سرسخت و قدرتمند بود ، جنگ از ساختار آواز و آواز استاندارد و هر شباهت شعر غنایی استفاده می کند. این موسیقی به عنوان پس زمینه ای سخت برای کلمات گرفته شده از سخنرانی هایل سلاسی وجود دارد: “تا زمانی که فلسفه ای که یک نژاد را برتر و دیگری را حقیر می داند سرانجام و برای همیشه بی اعتبار و رها شود ، همه جا جنگ است.”

19. یک عشق / مردم آماده می شوند (1977)

مارلی چندین نسخه از One Love را ضبط کرد – این زندگی به عنوان یک آهنگ اسکایی در سال 1965 آغاز شد – اما نسخه در Exodus ، با افراد آماده می شوند ، قطعی است. نقش معاصر آن به عنوان موسیقی متن فیلم سرگرم کننده برای بیش از حد تبلیغات توریستی جامائیکا مشرف به جنبه آتش و لبه ترانه شعر است.

18. تبر کوچک (1973)

معمولاً به عنوان آهنگی استعاری در مورد استعمار تلقی می شود ، به نظر می رسد در واقع تبر سرخدار کوچک ، در واقع در رابطه با روابط ناپایدار Wailers با صنعت موسیقی جامائیکا بوده است. ضبط مجدد در Burnin ‘اصلی لی پری را شکست می دهد – کمی کندتر ، با صدای عالی و دوست داشتنی از پیتر توش.

17. شورشی روح (1970)

از میان تمام قطعاتی که Wailers در اوایل دهه 70 با پری بریده اند ، آهنگ آلبوم دسامبر 1970 آنها آینده نگرانه ترین را احساس می کند. هرچند که این آهنگ درخشانی خواهد بود اما صدای بیس سنگین آن باعث می شود که چیزی از اواخر دهه احساس کند.

16. Top Rankin ‘(1979)

LP Survival 1979 وی سیاسی ترین اظهارات مارلی بود ، دلمشغولی آن با پان آفریقاییسم فقط در متن Top Rankin منعکس نشده است (“آنها نمی خواهند ما را ببینند که متحد می شویم … تمام کاری که ما می خواهند بکنیم این است که به کشتن یکدیگر ادامه دهیم) “) اما صدای آن: شاخ ها چیزی بیش از اشاره ای به Fela Kuti در مورد خود دارند.

15. Sun Is Shining (1971)

مارلی بارها و بارها مواد قدیمی را در طول دهه 70 دوباره کار می کرد ، اما نسخه Sun Is Shining (آهنگی که ظاهراً از همه چیز با الهام از النور ریگبی ساخته شده است) در 1978 کایا توسط نسخه 1971 تولید شده توسط پری کوتوله می شود: حداقل ، سنگین باس ، تاریک تر- به نظر می رسد بیش از آنچه که متن ترانه پیشنهاد می کند ، با ملودیکای توش که در اطراف صدای مارلی پیچیده است.

14. Jamming (1977)

Jamming مارلی در کمال نبوغ ترین و پاپ ترین چهره خود است ، اما موسیقی که زیربنای آهنگ جذاب آن است ، به طرز شگفت انگیزی سخت است. نسخه های ساز و دوبله ضمیمه نسخه لوکس Exodus را بررسی کنید تا اثبات کنید که بخشهای ریتم خارق العاده افتخار می کنند.

13. آنها شکم پر (اما ما گرسنه هستیم) (1974)

پس از عزیمت توش و بانی وایلر ، مارلی با صدای Natty Dread در سال 1974 بیرون آمد. هرگونه ترس از اینکه Wailers ممکن است کاهش یابد ، با تنش کمرنگ Them Belly Full ، فراخوانده شده برای “فراموش کردن مشکلات خود و رقص” که توسط هشدار شوم آن تعدیل شده است ، از بین رفت: “یک جمعیت گرسنه یک گروه خشمگین است.”

12. Duppy Conqueror (1970)

به نظر می رسد که شیار Duie Conqueror ، ساخته Loury Louque-esque ، که توسط پری نوشته شده است ، به یاد روش منحصر به فرد تهیه کننده جو هیگز در بهبود ترس صحنه Wailer ها با تمرین در گورستان ها است. “اگر ترس ندارید از خواندن fe duppy [ghosts]وایلر توضیح داد ، “مخاطبان نمی توانند شما را بترسانند.” استراحت های صوتی زیاد و لرزان ، فضای کاملاً نامناسبی را ایجاد می کنند.

11. Lively Up Yourself (1974)

آهنگ آغازین ناتی دراد معادل رگی معادل Rock and Roll Is Here to Stay است: یک همسر برجسته از فضایل ژانر است که به نظر می رسد ، بیشتر از هر کسی ، مخاطبان سفیدپوست Island Records سعی در آوردن مارلی دارد. نسخه باورنکردنی مخاطب در Live 1975! احساس انفجار متقابل لذت می کند.

10. Exodus (1977)

بسیاری از Exodus تمایل به آرامش داشت ، اما قدرت آهنگ عنوان آن از یک اضطرار بی امان ناشی می شود. Exodus در اطراف ریف ساخته شده است که در بهترین قسمت هشت دقیقه ثابت باقی می ماند. 60 ثانیه پایانی آن نزدیکترین آلبوم 70s Wailers است که باید دوبله شود.

9. Slave Driver (1973)

Slave Driver و 400 سال فوق العاده Tosh سخت ترین لحظات Catch a Fire هستند. مارلی آواز می خواند و دمای احساسی این آهنگ را می خواند: “هر وقت صدای شلاق را می شنوم ، خونم سرد می شود.” با تمام خشمش ، یخ زده هم هست – با احساس اطمینان اینکه “میز برگشته” و اهدافش در جهنم است.

8. Turn Your Lights Down Low (1977)

اگر این سوال جذاب را کنار بگذاریم که چگونه مارلی همسرش ریتا را به خواندن آواز پشتیبان آهنگی درباره معشوقه اش سیندی بریکسپیر ترجیح داد ، چراغ هایت را کم کن یک ترانه عاشقانه عالی است. معلق در جایی بین رگی و یک تصنیف روح ، ملودی آن بسیار زیباست ، در حالی که گیتار اسلاید و – بله – صدای خواننده زیبایی به زیبایی انجام شده است.

7. من کلانتر را شلیک کردم (1973)

جلد موفق اریک کلپتون توجه بیشتری را به مارلی به عنوان یک ترانه سرا جلب کرد ، اما فانک نرم و صاف آن قطعه ای در نسخه اصلی پلیس-طعمه داران Wailers نیست ، فاقد آوازهای دروغین ، ردیف ارگ های ردی و شکست فوق العاده با صدای واضح آن – “If من مقصر هستم که باید بپردازم! ​​” – و کلوینت الهام گرفته از فانک.

6. آیا این عشق است؟ (1978)

کایا تا حدی از آلبوم های دهه 70 مارلی که کمترین توجه را دارد ، یک پر کننده سبک است که بین Exodus پرتحرک و Survival آتشین قرار گرفته است ، اما موفقیت بزرگ آن مقاومت ناپذیر است ، شواهدی از یکی از مهارت های برجسته Marley ، به عنوان یک استادکار پاپ استاد جمع کردن یک قلاب ملودیک خارق العاده بر روی دیگری.

5. Trenchtown Rock (1971)

خوشبختانه یکی از خطوط آغازین عالی همیشه – “یک چیز خوب در مورد موسیقی ، وقتی احساس درد نمی کند” – آهنگ اصلی Trenchtown Rock ساخته پری یکی از 24 تک آهنگ Wailers بود که در سال 1971 منتشر شد. به محله کینگستون که رگی را به دنیا آورد تا پایان کار در مجموعه زنده مارلی ماند.

4. Redemption Song (1980)

ریتا گفته است كه مارلی هنگام ضبط قیام می دانست كه او در حال مرگ است. قطعاً آهنگ پایانی آن حماسه موسیقی او را فراهم آورد. یک نسخه باند کامل از Redemption Song وجود دارد ، اما هیچ یک از تأثیرات اولیه آکوستیک را ندارد. نزدیک تر از رگی ، به تناوب پرورشی و نشاط ، با وجود همه چیز متعاقب آن ، همچنان متحرک است.

3. هم بزنید (1973)

شواهد شگفت انگیز هم بدهی Wailer ها به موسیقی روح آمریکایی بود و هم اینکه تصمیم جنجالی بلک ول برای استفاده بیش از حد از آهنگهای Catch a Fire با استفاده از نوازندگان جلسه های انگلیس و ایالات متحده سود سهام بدست آورد. مصنوعی جان باندریک علاوه بر سازگاری عالی با هارمونی های خیره کننده و هوایی ، حال و هوای سنگین ، سعادتمندانه و پسا کویتال آهنگ را تقویت می کند.

2. بلند شو ایستاد (1973)

همانند جان لنون ، مقدس شدن مارلی لطف چندانی نکرده است. به جای اینکه به عنوان حامی خیرخواهان potheads و میله های ساحلی که توسط پرندگان کوچک اما بسیار محبوب سه پرنده کوچک شناخته می شود ، بهتر است از او به عنوان یکی از نویسندگان کتاب Get Up Stand Up ، یک مبارز ، به حق دعوت به اسلحه ای که از دست داده است ، یاد کنید. هیچ یک از اضطرار آن است.

1. No Woman No Cry (1975)

افرادی که نمایش های Wailers را در سال 1975 در لیسه لندن مشاهده کردند ، در مورد آنها با احترام صحبت می کنند: آلبوم زنده بعدی نشان می دهد که آنها حق دارند. نسخه استودیویی No Woman No Cry خوب است ، اما اجرای زنده – طولانی تر ، کندتر و غم انگیز تر ، دستگاه درام جایگزین کارلتون بارت با بازی حیرت انگیز – آهنگ را بالا می برد. این یک ضبط خام با استانداردهای مدرن است (یک یادداشت بی فایده از 1 دقیقه 47 ثانیه شروع می شود) ، اما از لحظه ای که مخاطب قبل از اجرای گروه ، از خواندن گروه کر استفاده می کند ، احساس می کند که درخشان و کاملاً جادویی است ، شدت پیچش های عاطفی آن و – از نوستالژی مالیخولیایی تا خوش بینی – تقویت می شود.