30. من چیزی درباره عشق نمی دانم (2023)

در 90 سالگی، ویلی نلسون به ضبط و تور ادامه می دهد – ممکن است مدتی طول بکشد تا خاکستر او بین Rizlas چرخانده شود. آلبوم 2023 او متوجه می شود که او بر آهنگ های ترانه سرای برتر نشویل، مرحوم هارلن هاوارد تمرکز می کند. این، ترانه عنوان آن، نلسون کامل است: خشمگین، بازتابنده و به زیبایی خوانده شده است.

29. برای من آفتاب بیاور (1968)

در ابتدا توسط برادران میلز ضبط شد و در بریتانیا به عنوان آهنگ اصلی مورکامب و وایز شناخته شد، Bring Me Sunshine آخرین موفقیت دوران نشویل را به نلسون داد. هنگامی که او در اواسط دهه 1970 به نمودارها بازگشت، ضد فرهنگ پر رونق آستین، تگزاس، ظاهر و صدای نلسون را متحول کرده بود.

28. همیشه در ذهن من (1982)

یک دهه بعد از اینکه الویس با این تصنیف حمامی گلزنی کرد، نلسون از توصیه چیپس مومان تهیه کننده اوبر استفاده کرد و آن را ضبط کرد. باریتون فرسوده نلسون درد دلی قابل توجهی را منتقل می کند و او بزرگترین آهنگ و آلبوم کانتری (به همین نام) در سال 1982 را در حالی که چندین جایزه گرمی و انجمن موسیقی کانتری را دریافت می کرد، به ثمر رساند.

27. من جنگل هستم (1983)

نلسون پس از بهبودی از ریه های از بین رفته، ترانه هایی را برای Tougher Than Leather نوشت که اولین آلبوم او با مواد اصلی در هشت سال بود. گروه او (که خواهر بزرگترش بابی نلسون را تا زمان مرگش در سال 2022 پیانو داشت) همراهی زیبایی را در آهنگی ارائه می کند که روح تگزاس ویلی را تسخیر می کند.

26. در جاده دوباره (1980)

رز امین الدوله اولین نقش اصلی خود را در یک فیلم بلند به نلسون داد (در نقش یک خواننده کانتری که درگیر یک رابطه نامشروع است)، اما این آهنگی است که او برای موسیقی متن نوشت – که تمایل او به زندگی در یک اتوبوس تور را در بر می گیرد – که طرفداران آن را به خاطر می آورند.

25. در سراسر مرز (1993)

آلبوم نلسون که توسط Don Was تهیه شده بود او را در محاصره طرفداران مشهور پیدا کرد. به ناچار با چنین پروژه ای، ناهموار است. با این حال، نلسون آهنگ عنوان را خواند، یک مرثیه دلخراش – نوشته رای کودر، جان هیات و جیم دیکنسون برای فردی فندر – درباره مهاجرانی که از مکزیک به تگزاس می‌روند، با چنان زیبایی که اکنون به یک استاندارد مدرن تبدیل شده است.

24. The Harder They Come (2005)

کانتریمن، آلبوم طولانی‌مدت رگی کانتری نلسون (کریس بلک‌ول در ابتدا او را با Sly & Robbie جفت کرد، بی‌فایده)، عموماً به‌عنوان یک شکست تلقی می‌شد. با این حال، نلسون در اینجا معجزه می‌کند و سرود یاغی جامائیکا جیمی کلیف را به آهنگی تند و تیز کانتری یاغی تبدیل می‌کند که با ضربه زدن به گیتار و سازهای کوبه‌ای وحشیانه و پیش‌گویانه قدرت می‌گیرد.

23. خیلی بیمار برای دعا کردن (1996)

اگر در دهه 1980، نلسون بر چارت ها تسلط داشت (به دونوازی خولیو ایگلسیاس اشاره نکنید)، دهه 1990 از نظر موسیقی بیشتر ماجراجویانه بود. روح یک آلبوم قابل توجه است که شامل این آهنگ زیبا در مورد پیری و مرگ و میر است. چیدن آکوستیک عالی او (روی گیتار کوبیده Trigger او) میزان استعداد نلسون را به عنوان یک موسیقیدان تقویت می کند.

22. هفت فرشته اسپانیایی (1984)

نلسون مدت‌ها بود که از ری چارلز می‌ترسید که بیلی شریل تهیه‌کننده آن‌ها را برای خواندن این تصنیف دراماتیک و با طعم ماریاچی به همراه داشت. هر دو مرد به این مناسبت برخاستند و اجراهای آوازی استثنایی ارائه کردند. یک موفقیت بزرگ در ایالات متحده، کانادا، نیوزلند و استرالیا، این یک ضبط خیره کننده است.

21. فرزند مشکل خدا (2017)

تونی جو وایت، لئون راسل و جیمی جانسون به نلسون – که نشویل را در سال 1972 به مقصد آستین ترک کرد – بر روی این قطعه جوی از صخره جنوبی می‌پیوندند. تفاسیر نلسون از آهنگ A Song for You از راسل و Midnight Rider گرگ آلمن ریشه مشترک کانتری و بلوز او و راکرها را نشان می دهد.

20. این چیزی به نام عشق چیست (2018)

آلبوم نلسون My Way مجموعه‌ای از آهنگ‌های فرانک سیناترا است – سیناترا خواننده‌ای است که بیشترین تأثیر را بر سبک آوازی او داشته است. او در اینجا، همراه با شریک دوئت همیشگی‌اش، نورا جونز، یک بوگی جاز شاد کانتری درست می‌کند.

19. چشمان مهاجر (2019)

در طول دهه ها، نلسون چندین آهنگ از ترانه سرایان تگزاسی و شاعران قانون کانتری بیلی جو شیور و گای کلارک ضبط کرده است که هیچ یک از آنها هرگز از موفقیت اصلی او لذت نبرده اند. این تفسیر عالی از ادای احترام کلارک به اجدادی که از اروپا به جزیره الیس رفتند صمیمی و عمیقاً احساس می شود.

18. صبح خونین مری (1974)

نلسون که از نشویل و عدم موفقیت خود سرخورده شده بود، برای مدت کوتاهی در سال 1971 موسیقی را ترک کرد تا گراز پرورش دهد. وقتی برگشت، به مبارزه ادامه داد تا اینکه Phases and Stage، یک آلبوم مفهومی که طلاق یک زوج را منعکس می‌کند، این بوگی شاداب و با طعم بلوگرس را تولید کرد که اولین موفقیت مهم او در دهه 1970 بود.

17. زن خوش قلب (1976)

نلسون و ویلون جنینگز در سال 1969 این جشن مهیج را از همسران رنج کشیده خود نوشتند و آن را به صورت جداگانه ضبط کردند. مجموعه‌ای از RCA که به‌عنوان یک دوئت برای The Outlaws ریمیکس شد و به سرعت بیش از 1 میلیون نسخه فروخت.

16. آسمان آبی (1978)

مدیران کلمبیا می ترسیدند که Stardust، تفسیر آهنگ های دوران کودکی نلسون، توسط طرفدارانی که خواستار قانون شکنی هستند، رد شود. اما آنها آن را دوست داشتند. نلسون با پشتوانه یک ترکیب کوچک، استاندارد ایروینگ برلین را با شور و شوق می خواند. یکی از بهترین اجراهای آوازی او.

15. پانچو و لفتی (1982)

خروجی خارق العاده نلسون باعث شده است که او با بسیاری از معاصرانش آلبوم های دوئت ضبط کند، مرل هاگارد از بیکرسفیلد – یک قانون شکن واقعی که مدتی را در سن کوئنتین گذرانده است – یک شریک مورد علاقه. قصیده تاونز ون زاند برای راهزنان خسته با شخصیت های این خواننده های گریزل سازگار بود و نلسون و هاگارد را در ایالات متحده محبوب کرد.

14. شاتگان ویلی (1973)

با تهیه‌کنندگی عارف ماردین و انفجار ممفیس هورنز، تیتراژ اولین آهنگ نلسون برای آتلانتیک رکوردز، جشنی پر شور از نلسون «جهنمی» (اصطلاحی برای جنوب‌های وحشی که توسط راب زامبی ابداع شده است) است – او اخیراً با پسری درگیر شده بود. -در قانون. کریس کریستوفرسون از شاتگان ویلی به عنوان «فضای ذهن» یاد کرد، در حالی که نلسون بعداً اعلام کرد که «گلوی من را بیشتر پاک می کند».

13. با اراده (1961)

این دوئت با شرلی کولی، که به زودی همسر دوم نلسون خواهد شد، یک آهنگ مشعل کانتری است که از صدای دردناک و کنترباس تشکیل شده است. با کمال میل به نلسون اولین آهنگ برتر کشور ایالات متحده را به نلسون داد (اگرچه او باید تا آلبوم Red Headed Stranger در سال 1975 صبر می کرد تا خود را به عنوان یک هنرمند پرفروش معرفی کند).

12. قهرمانان من همیشه کابوی بوده اند (1980)

رابرت ردفورد نقش نلسون را در فیلم The Electric Horseman، اولین کار بازیگری او، انتخاب کرد و او در نقش وندل عاقل، نقشی درگیر کننده داشت. این هلوی تصنیف تبدیل به آهنگ تم فیلم شد و به طور مناسب به مضامین پیری و رویاهای محو شده پرداخت، اگرچه نلسون زمانی که آن را خواند 47 ساله بود.

11. سلام دیوارها (1961)

نسخه‌ی فارون یانگ از آهنگ ترس وجودی نلسون – یک معشوق پریشان به دیوارها، پنجره و سقف اتاقش می‌پردازد، مانند یک زندانی که در عذاب محبوس شده است – در سال 1961 یک موفقیت حرفه‌ای برای او به ارمغان آورد. نلسون از آن زمان تاکنون بارها Hello Walls را ضبط کرده است. از جمله به عنوان دوئت با یانگ در سال 1985.

10. مرا بغل کن و وقتی بمیرم مرا دود کن (2012)

رفیق قدیمی‌اش کریستوفرسون و دوست جدیدش اسنوپ داگ به نلسون در اینجا ملحق می‌شوند، این سه نفر با خوشحالی فلسفه‌ای در مورد اینکه با خاکسترشان چه کار کنند را به اشتراک می‌گذارند. ویلی این آهنگ را بر روی وینیل سبز برای روز Record Store منتشر کرد و نام خاطرات سال 2012 خود را برگرفته از این جشن بی‌احترامی در مورد بی‌تفاوت شدن نامید.

9. مادران اجازه نمی دهند بچه های شما بزرگ شوند تا کابوی شوند (1978)

نلسون و جنینگز به عنوان بوچ و ساندنس کشور قانون شکن شناخته می شدند. آهنگ آغازین (و بزرگترین موفقیت) اولین (و بهترین) از سه آلبوم دونفره آنها، انتقاد شادی آور از شیوه زندگی متمرد قانون شکنان است. گیتار الکتریک رجی یانگ همه چیز را به خوبی روشن می کند.

8. من و پل (1971)

ادای احترام نلسون به پل انگلیس (درامر نلسون از سال 1955 تا زمان مرگش در سال 2020) داستانی شوخ‌آمیز و بی‌سابقه درباره بدبختی‌هایی است که آنها در طول تور متحمل شدند. انگلیسی نیز به عنوان مجری نلسون خدمت می کرد. پل جونیور، پسر انگلیسی، خاطرنشان کرد: «اگر آهنگ هایی درباره تیراندازی به مردم می نویسید، خوب است که مردی با شما روی صحنه به مردم شلیک می کند.

7. کابوی ها اغلب، پنهانی یکدیگر را دوست دارند (2005)

نلسون برای اولین بار در اواسط دهه 80 قصیده ند سابلت برای گاوچران همجنس گرا را نمایش داد و در نهایت آن را منتشر کرد (او به شوخی گفت: “من آن را در کمد نگه داشتم”) در پی موفقیت کوهستان بروکبک. آهنگی گرم و روشنگر که به آداب و رسوم شهرهای کوچک می پردازد، تحسین نلسون را برانگیخت – او مدت ها پیشروترین صدای موسیقی کانتری بوده است – و خفت آجری.

6. خنده دار چگونه زمان می گذرد (1961)

تصنیف تلخ و شیرین نلسون در مورد مواجهه با یک شریک سابق یکی از سرپوش‌ترین آهنگ‌های اوست – همه از الویس و آل گرین گرفته تا برایان فری و تینا ترنر آن را خوانده‌اند. نلسون چندین نسخه ساخته است – شاید به این دلیل که او چهار بار ازدواج کرده است.

5. بزرگراه (1985)

قصیده اسطوره‌ای جیمی وب برای تناسخ نه تنها نام یک سوپرگروه کانتری متشکل از نلسون، جانی کش، کریستوفرسون و جنینگز را ارائه کرد، بلکه به کوارتت یک موفقیت بزرگ و برنده گرمی نیز بخشید. نلسون اولین بیت را به عنوان یک قانون شکن افسانه ای می خواند «در بهار 45 آویزان بود، اما هنوز زنده است».

4. چشمان آبی گریان در باران (1975)

تصنیف فرد رز در سال 1946 توسط همه از هنک ویلیامز تا جین وینسنت قبل از اینکه نلسون نسخه نهایی را قطع کند، ضبط کرده بود. دردناک و پراکنده، این قطعه اصلی Red Headed Stranger است، یک آلبوم مفهومی در مورد یک قاتل در حال فرار، و اولین کشور آمریکایی خود را به نلسون داد که شماره 1 است.

3. زندگی شبانه (1960)

لیبل نلسون Night Life را به عنوان “not country” رد کرد و نلسون را مجبور کرد که آن را با نام مستعار Paul Buskirk and the Little Men ضبط کند. ری پرایس در سال 1963 آن را به یک موفقیت تبدیل کرد و همه از دوریس دی گرفته تا آرتا فرانکلین تا بی بی کینگ این آهنگ های جاودانه را خوانده اند: “زندگی شبانه زندگی خوبی نیست، اما زندگی من است.”

2. جورجیا در ذهن من (1978)

وقتی بوکر تی جونز آلبوم Stardust را تولید کرد که نلسون مجموعه‌ای از استانداردهای دهه 1930 را می‌خواند، لیبل او متحیر شد. با این حال استارداست ستاره بین المللی نلسون را به دست آورد. در اینجا، او تصنیف هوگی کارمایکل را با چنان ظرافت و ظرافت کم‌رنگی می‌خواند که او را به عنوان یکی از خوانندگان برجسته موسیقی عامه پسند معرفی کرد.

1. دیوانه (1961)

در طول یک هفته در سال 1958، نلسون که از حرفه و ازدواج خود ناامید بود، Night Life، Funny How Time Slips Away و Crazy را نوشت، سه آهنگی که تبدیل به استاندارد شدند. Crazy درک ذاتی خود را از آنچه که یک آهنگ کانتری عالی می سازد را نشان می دهد. این کوتاه، ملودیک و دلنشین است، پرتره‌ای که خود تازی‌کننده از جدایی است که قهرمان داستان می‌داند که باید می‌دیدند که در راه است. زمانی که نلسون برای اولین بار آن را به ستاره‌های دیگر پیشنهاد داد، برای علاقه‌مندی خود تلاش کرد – نوازندگان نشویل از آکوردهای جزئی پیچیده و عبارات متأثر از جاز بیزار بودند – تا اینکه یک پتسی کلین که تمایلی نداشت، دموی باشکوه خود را به یک موفقیت تعیین‌کننده دوران تبدیل کرد. نسخه اول نلسون، از اولین بازی او در سال 1962، حتی کندتر است: بلوزهای بی انتها و با حال و هوای پر از غم و اندوه دلخراش.