30 می 1909 در شیکاگو، کلارینتیست و رهبر ارکستر بزرگ جاز، “پادشاه سوئینگ” بنی گودمن متولد شد.

بنجامین دیوید در خانواده ای یهودی مهاجر از امپراتوری روسیه به دنیا آمد. پدرش به عنوان خیاط کار می کرد و مادرش رهبری خانه را بر عهده داشت و 12 فرزند را بزرگ کرد. یک روز، دیوید کوچولو فهمید که در نزدیکترین کنیسه، به کودکان نواختن آلات موسیقی رایگان آموزش داده می شود. او با برادرانش که ترومپت و توبا گرفتند به آنجا رفت و کلارینت گرفت. به زودی، شایعاتی در مورد نوازندگان کوچک با استعداد غیرمعمول در اطراف محله پخش شد.

بنی دبیرستان را رها کرد و خود را وقف خلاقیت کرد. تقریباً بلافاصله پس از تصمیم به فارغ التحصیلی، او به ارکستر ترومپت ساز Bix Beiderbeck پیوست. بنی گودمن اولین نوازنده سفیدپوستی است که در بین سیاهپوستان جاز به رسمیت شناخته شد.

پس از کار در ارکسترها و گروه های مختلف، بنی تصمیم گرفت به نیویورک نقل مکان کند. او در آنجا با جان هاموند، متخصص مشهور دنیای جاز آشنا شد که نه تنها دوست او، بلکه تهیه کننده، مربی و نگهبان او نیز شد. با حمایت او، ضبط های گودمن به ده جدول برتر رسید.

در سال 1931، بنی آهنگ “او ارزش اشک تو را ندارد” را با حضور خواننده اسکرپی لمبرت ضبط کرد و به لطف آن محبوبیت پیدا کرد. در سال 1934، جازمن ارکستر خود را ایجاد کرد و به تور کشور رفت.

در 21 آگوست 1935، آغاز دوره ده ساله سوئینگ و دیوانه “شیدایی گروه بزرگ” که سراسر کشور را فرا گرفت، همراه است. در این روز ارکستر بنی گودمن کنسرت پیروزمندانه خود را در لس آنجلس برگزار کرد. پس از آن فیلمبرداری فیلم های موزیکال انجام شد و اوج کار این نوازنده اجرای در سالن معروف کارنگی بود، جایی که پیش از این هرگز موسیقی جاز شنیده نشده بود.

این برای بنی کافی نبود که روی موفقیت تجاری استراحت کند. او یکی از اولین نوازندگان جاز بود که با اجرای رپرتوار کلاسیک به شهرت رسید. در اوایل سال 1938، او اولین ضبط کلاسیک خود را انجام داد، کوئینتت موتزارت در یک ماژور برای کلارینت و زهی، و از آن زمان آثاری از پل هیندمیت، لئونارد برنشتاین، ایگور استراوینسکی و بسیاری دیگر را در طول کار خود اجرا کرد.

در سال 1962، گروه بزرگ او با اجرای 32 کنسرت، اولین ارکستر آمریکایی شد که در اتحاد جماهیر شوروی به تور رفت. خروشچف و کوسیگین در سخنرانی های او شرکت کردند. گودمن در طول سفر خود به اتحاد جماهیر شوروی، هنگام بازدید از میدان سرخ، چنان مجذوب ریتمی شد که کادت های هنگ کرملین، در هنگام تعویض گارد مقبره لنین، یک پله از خود بیرون می زدند، که یک کلارینت بیرون آورد و شروع به نواختن یک آهنگ محلی کرد. روز بعد تیتر روزنامه ها به شرح زیر بود:

“پادشاه سوئینگ، به همراهی چکمه های سربازان، جاز را در دل کمونیسم اجرا می کند!”.

پس از بازگشت از اتحاد جماهیر شوروی، آلبوم “بنی گودمن در مسکو” با ضبط کنسرت های زنده از استادیوم لوژنیکی منتشر شد. و در سال 1963 ، یک فیلم مستند اختصاص داده شده به تور تاریخی در اتحاد جماهیر شوروی نمایش داده شد.

خود گودمن بارها بر اهمیت سفر خود به اتحاد جماهیر شوروی تأکید کرد، زیرا والدینش قبل از مهاجرت در نزدیکی کیف زندگی می کردند. او اعتراف کرد که همیشه می خواست برای این کار به سرزمین مادری خود بازگردد

“زمین را لمس کنید و ماهی محلی را بچشید.”

گودمن بر خلاف بسیاری از نوازندگان تنها یک بار ازدواج کرد. منتخب او خواهر جان هاموند آلیس بود که به نوازنده دو دختر – بنجی و ریچل – داد. زن اغلب در سفرها شوهرش را همراهی می کرد و جغرافیای آنها بسیار گسترده است – اروپا، آمریکای جنوبی، اتحاد جماهیر شوروی. آنها تمام زندگی خود را با هم زندگی کردند تا اینکه آلیس در سال 1978 درگذشت.

این نوازنده خود را در چندین فیلم از جمله فیلم “پخش بزرگ 1938” بازی کرد. به محض اینکه بنی به موفقیت فیلم متقاعد شد، به بازی در فیلم های دیگر ادامه داد: «سنکوپ»، «هتل هالیوود» و «آهنگی متولد می شود». فیلمی بر اساس زندگی او به نام The Benny Goodman Story در سال 1955 پخش شد. این نوازنده را استیو آلن بازی می کرد. گودمن موسیقی متن فیلم را ضبط کرد و بسیاری از دوستان واقعی او در آن بازی کردند.

او یک جازمن بی‌نظیر و یک نوازنده عالی رپرتوار کلاسیک، که بارتوک، برنشتاین و کوپلند آهنگ‌های خود را به او تقدیم کردند، تا زمان مرگش اجرا کرد. او در سال 1986 در نیویورک درگذشت. پس از مرگش در سال 1987، جایزه گرمی به او اهدا شد.

ساتی اسپیواکوا

راستی: