آجان ویلکس یکی از شلوغ ترین هاست که طرفداران پرانرژی موسیقی فولکلور هستند. او وب‌سایت پرجنب‌وجوش Tradfolk (با دایرکتوری غبطه‌انگیزش)، پادکست عالی Old Songs (تشریح تصنیف‌ها و آهنگ‌ها با مهمانان از جیم موری تا بورد الن) و سه آلبوم او تا به امروز شامل غواصی عمیق غبارآلود در تصنیف‌های گسترده بیرمنگام است. و وسیعتر وست میدلندز. او همچنین یک میله برق‌آب برای خانواده سلطنتی گذشته و حال است و مارتین سیمپسون، الیزا کارتی و آنجلین موریسون همگی از یادداشت‌های لاین آلبوم جدیدش تشکر می‌کنند.

ضبط شده پس از یک بیماری جدی که او را به مدت سه ماه در خانه در سال 2021 بهبود می‌بخشد، قبل از اینکه بدانم ویلکس را می‌بیند که به فراتر از محل اتصال اسپاگتی سفر می‌کند. Opener Tape Machine، یکی از سه نسخه اصلی، با یک نت پر از جدیت شروع می شود («در سن 22 سالگی / من تماس خود را کشف کردم») با یادآوری دوبیتی آغازین برگ های سبز رنگ سیمون و گارفونکل، که بعداً توسط بیلی براگ به آن اشاره شد. یک نیوانگلند. سپس چشمانش را گشاد می کند و صبح های زود در ناکازاکی (جایی که ویلکس زمانی به عنوان سردبیر Time Out کار می کرد)، جده، پورتو و سنگاپور را به یاد می آورد. حالتی از کنجکاوی متفکرانه و لطیف در رختخواب است.

این 12 قطعه (چند قطعه با بک آواز و تنظیم از جکی اوتس) ترکیبی پر جنب و جوش هستند. Lofty Tall Ship و The Boatswain انگشت برداری ویلکس را به نمایش می گذارند که مانند آب گرم حباب می زند، در حالی که لهجه گسترده او حول داستان های پسران شجاع و همسران شاداب حلقه می زند. Will Watch آهنگ‌های فولک-راک را کند کرده است، در حالی که The Old Miner لرزش خفیفی از یک شیار موتوریک را در دست‌کلپ‌های سنتز شده‌اش نشان می‌دهد. ویلکس در بهترین حالت خود است، اما وقتی همه چیز را ساده نگه می‌دارد، تصنیف‌های رود مانند ارین، ارین غمگین یا یکی دیگر از آثار اصلی‌اش، خیابان یونانی، درباره عشق نوجوانان و تخت‌خواب‌های سوئدی را در مقابل همراهی‌های ملایم می‌خواند. اینجا صداقتش می درخشد.

همچنین در این ماه

زاییده فکر ارنست برگز، ترشL’Herbe de Détourne، (Bongo Joe/Murailles Music) یک مجموعه 11 آهنگی فوق‌العاده بی‌نقص است که با الهام از سیم‌های خاورمیانه و مینیمالیسم به همان اندازه از موسیقی محلی اوورن، با کابرت‌ها (نگ‌پاپ اوورنی)، فایف و باس الهام گرفته شده است. عود یک بار در یک دو نفره مردمی با بن واکر در تجارت خشن، جوسین کلارکحرفه انفرادی که توسط خود کارگردانی شده است ارزش بررسی را دارد. این شامل کاورهای درخشان آهنگ هایی مانند برهنه Radiohead است، و اکنون این بازبینی مجدد با الهام از تیلور سویفت از آهنگ های قبلی او، Onliness: Songs of Solitude و Singularity (Corduroy Punk) است. صدای او یک مومیایی دوست داشتنی نفس گیر است، در حالی که تنظیم های The Tangled Tree و The Birds با بافت های درخشان دوخته شده است. اولین کار با نام هنرمند جدید مالاوی کتورا (هن هاوس استودیو) نیز با شکوه است و آهنگ‌های سنتی را با آهنگ‌های افرو-فانک و پاپ ملودیک می‌آمیزد، بسیاری از آهنگ‌ها در زیر نور آفتاب به‌خوبی به خواب می‌روند.