Category: خروجی عظیم چارلز کوچلین تقریباً شامل نمونه هایی از هر ژانر ارکسترال ، ساز و آواز است. opera تنها حذف قابل توجه از لیست کاری است که بیش از 200 شماره اپوس را شامل می شود. در میان این ثروت موسیقی ، که بیشتر آن هنوز به طور جدی کم ارزش و کم کار شده است ، کمتر از 29 اثر برای فلوت وجود دارد ، ابزاری که در اوایل قرن بیستم در موسیقی فرانسه برجسته بود ، و به نظر می رسد کوچلین آن را حفظ کرده است. علاقه خاصی در طول زندگی خود داشت.
تا کنون گسترده ترین آثار فلوت او سه مجموعه Opp 98 ، 99 و 100 وی است که در سال 1944 تحت عنوان Les Chants de Nectaire ، 96 قطعه بدون همراه ساخته شده است. Nectaire شخصیتی در رمان La Révolte des Anges آناتول فرانسه است ، چوپان و فیلسوفی پیر که با نواختن فلوت چوبی دوستان خود را سرگرم می کند. قطعات کوچلین ، هیچکدام به مدت 5 دقیقه دوام ندارند و به طور قابل توجهی کوتاه ترند ، نمونه های نفیس و بسیار متنوعی از علاقه او به مونودی هستند. هر قطعه کاملاً متمایز و شکل گرفته است و دنیای گمشده ای را از دست داده است که ممکن است وجود داشته باشد یا ممکن است وجود نداشته باشد ، در موسیقی که از شیوه باستانی تا رنگ آمیزی پیچیده را در بر می گیرد و ممکن است لوس ، بازیگو یا نوستالژیک باشد.
من پیشنهاد نمی کنم که گوش دادن به کل Les Chants de Nectaire را در یک نشست – نزدیک به سه ساعت و نیم فلوت انفرادی ممکن است حتی برای فداکارترین علاقه مند به بادهای چوبی نیز چیز خوبی باشد. اما با عقلانیت بیشتری نمونه برداری از آنها یک لذت آرام است و این اندازه گیری چگونگی ارزیابی آنها توسط flautists است که این حداقل چهارمین ضبط کامل آنها است ، یکی از آنها در سال 2007 توسط یکی از بزرگترین بازیکنان معاصر ، Pier Yves Artaud منتشر شده است. . این اجراهای نیکولا وودوارد نیز بسیار پاداش آور است ، هرچند که با تمام لطافت ، ظرافت و بیان آسان این مینیاتورهای نگین دار به آن احتیاج دارند.
انتخاب دیگر این هفته است
اگرچه مشاغل آنها در زندگی موسیقی فرانسه به طور قابل توجهی با هم همپوشانی داشت ، اما اشتراکات کمی بین کوچلین و کامیل سن سانز – اولی رادیکال غریزی ، مادام العمر ، دومی محافظه کار متقاعد که اغلب موسیقی معاصران جوان خود را با نارضایتی می پنداشت. قطعاً خروجی های فراوان سن سانس به اندازه کوخلین مورد غفلت واقع نشده است ، اما بسیاری از آنها بخصوص موسیقی مجلسی وی به ندرت شنیده می شود. مجموعه سوناتای اراتو برای ویولن و ویولن سل ، همراه با دومین گروه سه گانه پیانو ، همه با اعتقاد واقعی به کیفیت موسیقی توسط ویولونیست نواخته شدند رنو کاپوچون، ویولن سل ادگار مورو و پیانیست برتراند چامایو یادآوری است که در آنجا نیز گنجینه هایی برای کشف وجود دارد.
